سوره قمر: تفاوت میان نسخه‌ها

آیات سوره قمر به جز دو آيه آخر (كه پرهیزکاران را وعده [[بهشت]] و حضور نزد خداوند می‌دهد) همگی مربوط به انذار و تهديدند. در اين سوره نخست به معجزه [[شق القمر]] اشاره شده است که [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|رسول خدا(ص)]] آن را به سبب درخواست مردم انجام داد؛ اما همان‌ها او را [[سحر و جادو|ساحر]] خواندند و [[نبوت|نبوتش]] را تكذيب کردند؛ چنان‌که از هواهاى نفسانى پيروى كردند، با اينكه خبرهاى تكان دهنده‌اى از اخبار روز [[قیامت|قيامت]] و از داستان‌هاى امت‌های گذشته به گوششان خورده بود. سپس خداوند برخی از این داستان‌ها را با عتاب بیان می‌کند و به داستان قوم [[نوح]]، [[عاد]]، [[ثمود]]، [[قوم لوط]]، و دودمان [[فرعون]]، و عذاب‌هاى دردناكى می‌پردازد كه به سبب تكذيب [[پیامبران|پيامبران]] بر سر آنان آمد. در ادامه آمده است قوم پيامبر اسلام نزد خدا عزيزتر از آنان نيستند، و اینان هم مانند آنان نمی‌توانند خدا را عاجز سازند.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۹۷۴م، ج‌۱۹، ص۵۵.</ref> آیه «فَكَيْفَ كَانَ عَذَابِي وَ نُذُرِ‌»  در آیات ۱۶، ۲۱، ۳۰ و آیه «وَلَقَدْ يَسَّرْ‌نَا الْقُرْ‌آنَ لِلذِّكْرِ‌ فَهَلْ مِن مُّدَّكِرٍ‌» در آیات ۱۷، ۲۲، ۳۲و ۴۰ تکرار شده است. برخی از مفسران از این تکرارها استفاده  کرده‌اند که در تربيت، تكرار برخى مطالب ضرورى است.