حرام: تفاوت میان نسخه‌ها

حرام (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۲ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۶:۱۲

۱٬۰۹۴ بایت اضافه‌شده ، ‏۲۲ ژوئیهٔ ۲۰۲۳

جز

←‏مفهوم‌شناسی

دیداریویکی‌متن

Mkhaghanif

Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor

۴٬۳۰۵

ویرایش

@@ خط ۹: / خط ۹: @@
 مجموعه رفتارهایی که در فقه اسلامی حرام شمرده‌ شده‌اند دایره‌ گسترده‌ای دارد و شامل  چندین حوزه رفتاری است؛ مثل رفتارهای فردی در حوزه سبک زندگی اعم از خوراک و پوشاک، رفتارهای اخلاقی و تعامل با دیگران، مجموعه معاملات و روابط تجاری و اقتصادی، حوزه حقوق مدنی مثل ازدواج و طلاق، و حتی برخی عبادات.
-فقیهان برخی از کارهای حرام را از قرآن و برخی را از احادیث برداشت کرده‌اند. به عنوان نمونه حرام بودن خوردن [[میته|مردار]]، خوک و خون از [[آیه اکمال|آیه ۳ سوره مائده]]، حرام بودن ربا از [[آیه ۲۷۵ سوره بقره]]، حرمت [[قمار]] و [[شراب‌خواری|نوشیدن شراب]] از [[آیه ۹۰ سوره مائده]] استفاده شده است. چنان‌که حکم تمسخر را از [[آیه ۱۱ سوره حجرات|آیه ۱۱]] و و حکم [[غیبت]] را از [[آیه غیبت|آیه ۱۲ سوره حجرات]] استباط کرده‌اند.
+فقیهان احکام کارهای حرام را از قرآن و احادیث برداشت کرده‌اند. به عنوان نمونه حرام بودن خوردن [[میته|مردار]]، خوک و خون از [[آیه اکمال|آیه ۳ سوره مائده]]<ref>محسنی، حدود الشریعة، ۱۳۸۷ش، ج۱، ص۵۵.</ref>، حرام بودن ربا از [[آیه ۲۷۵ سوره بقره]]<ref>محسنی، حدود الشریعة، ۱۳۸۷ش، ج۱، ص۲۶۱.</ref>، حرمت [[قمار]]<ref>محسنی، حدود الشریعة، ۱۳۸۷ش، ج۱، ص۷۵۸.</ref> و [[شراب‌خواری|نوشیدن شراب]] از قرآن و روایات متعدد<ref>محسنی، حدود الشریعة، ۱۳۸۷ش، ج۱، ص۲۳۲.</ref> استفاده شده است. چنان‌که حکم تمسخر را از [[آیه ۱۱ سوره حجرات|آیه ۱۱]]<ref>محسنی، حدود الشریعة، ۱۳۸۷ش، ج۱، ص۳۵۱.</ref> و و حکم [[غیبت]] را از [[آیه غیبت|آیه ۱۲ سوره حجرات]]<ref>محسنی، حدود الشریعة، ۱۳۸۷ش، ج۱، ص۵۱۳.</ref> استباط کرده‌اند.
+[[محمدآصف محسنی قندهاری|محمدآصف محسنی]] مجتهد شیعه در جلد اول از کتاب حدود الشریعه ۷۱۸ عنوان حرام را سرشماری کرده است.<ref>رک: محسنی، حدود الشریعة، ۱۳۸۷ش، ج۱.</ref> [[علی‌اکبر فیض مشکینی|علی مشکینی]] دیگر فقیه شیعه نیز در کتاب کوچکی به نام واجبات و محرمات در اسلام، فهرستی از اعمال و باورهای حرام را گرد آورده است.<ref>رک: مشکینی، واجبات و محرمات در اسلام، ۱۳۸۵ش.</ref>
 === چرایی حکم حرمت ===
 علمای [[شیعه]] معتقدند احکام عملی اسلام بر اساس مصالح و مفاسد واقعی شکل گرفته‌اند، و هر کاری که انجامش مفسده داشته باشد و آن مفسده به‌اندازه‌ای باشد که اجتناب از آن ناگزیر باشد، حکم آن کار، حرمت است حتی اگر انجام آن کار برای برخی افراد منافعی داشته باشد.<ref>سبحانی، إرشاد العقول الی مباحث الأصول، ج۳، ص: ۳۹۴.</ref> مفسده ممکن است فردی و برای نوع انسان‌ها، یا مفسده‌ای اجتماعی و یا دینی و معنوی باشد.