سوره ذاریات: تفاوت میان نسخه‌ها

به نوشته تفسیر [[المیزان]] موضوع اصلی سوره ذاریات، [[معاد]] و انکار آن است.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۸، ص۳۶۴.</ref> این سوره تحقق معاد را این‌گونه اثبات می‌کند که خداوند به آن وعده داده و وعده او بدون تردید راست است.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۸، ص۳۶۴.</ref>[[ علامه طباطبائی |نویسنده تفسیر المیزان]]  براین باور است که آيات چهارگانه آغاز سوره تمامى تدابير عالم را در زير پوشش خود مى‌گيرد، و به همه اشاره دارد  زیرا از هر یک نمونه‌ای  را ذکر کرده است مانند تدبير امور خشكی‌ها (وَ الذَّارِياتِ ذَرْواً)  و تدبير امور درياها (فَالْجارِياتِ يُسْراً) و تدبیر مربوط به فضا (فَالْحامِلاتِ وِقْراً)  و بالآخره مجموع عالم را در عبارت‌(فَالْمُقَسِّماتِ أَمْراً) اشاره كرده كه منظور از آن [[فرشتگان|ملائكه‌اند]] كه واسطه‌هاى تدبير هستند، و اوامر [[خدا]]ى تعالى را تقسيم مى‌كنند.پس اين آيات چهارگانه به اين معنا است كه: سوگند مى‌خورم به تمامى اسبابى كه در تدبير سراسر جهان مؤثرند كه مطلب چنين و چنان است. <ref>ترجمه تفسیر المیزان، علامه طباطبائی،۱۳۷۴ش، ج۱۸، ص۵۴۷.</ref> فخر رازی جایز دانسته که آیات چهارگانه مربوط به بادها باشند با این توجیه که خاک‌ها را می پراکنند و ابرها را جابجا می‌کنند و در فضا حرکت می‌کنند و ابرها را در زمین تقسیم می‌کنند.<ref>زمخشری، الکشاف عن حقایق غوامض التنزیل، ج۴، ص۳۹۵.

</ref> علامه طباطبائی این قول را بعید دانسته است.<ref>طباطبایی، المیزان،الناشر