آیه ۶۹ سوره انبیاء: تفاوت میان نسخه‌ها

به گفته [[فضل بن حسن طبرسی|شیخ طبرسی]] در [[مجمع البیان فی تفسیر القرآن (کتاب)|تفسیر مجمع البیان]]، در عبارت «قلنا یا نار...»، مخاطب آتشی است که جامد است و صلاحیت خطاب را ندارد؛ پس این خطاب بمعنی «جعل» است؛ یعنی «جعلنا النار بردا و سلاما» (ما آتش را سرد و سالم گردانیدیم)؛ مثل فرمان «کُونُوا قِرَدَةً» دربارهٔ [[اصحاب سبت|أصحاب سبت]]، یعنی «جعلناهم قردة» (آنها را میمون گردانیدیم).<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۷، ص۸۷.</ref> اما [[سید عبدالحسین طیب]] صاحب [[اطیب البیان فی تفسیر القرآن (کتاب)|تفسیر اطیب البیان]] معتقد است، اصل خطاب به جوامد ایرادی ندارد؛ زیرا طبق آیه «إِنْ مِن شَیءٍ إِلّا یُسَبِّحُ بِحَمدِهِ وَ لکِن لا تَفقَهُونَ تَسبِیحَهُم»<ref>سوره اسراء، آیه۴۶.</ref> تمام موجودات دارای عقل و شعورند، همانطور که در قرآن، زنبور<ref>سوره نحل، آیه۷۰.</ref> و هدد<ref>سوره نمل، آیه۷.</ref> نیز مورد خطاب واقع شده‌اند.<ref>طیب، اطیب البیان فی تفسیر القرآن، ۱۳۷۸ش، ج۹، ص۲۰۷.</ref>

همچنین نقل شده است که [[جبرئیل]] به ملاقات ابراهیم(ع) آمد و گفت: «آیا نیازی داری تا کمکت کنم»؟ ابراهیم گفت: «اَمّا اِلَیک فَلا» (اما به تو، نه)! در این هنگام جبرئیل به او پیشنهاد کرد که نیازت را از خدا بخواه. ابراهیم پاسخ داد: «حَسبی مِن سُؤالی عِلمُه بِحالی» (همین اندازه که او از حال من آگاه است کافی است).<ref>حقی بروسوی، تفسیر روح البیان، دارالفکر، ج۵، ص۴۹۸؛ طیب، اطیب البیان فی تفسیر القرآن، ۱۳۷۸ش، ج۹، ص۲۰۷؛ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۲ش، ج۱۳، ص۴۴۵.</ref>