سوره سبأ: تفاوت میان نسخه‌ها

این [[آیه]] ردی بر عمل [[شرک|مشرکان]] در پرستش بتان است که آن را راهی برای [[تقرب]] به [[خدا]] تلقی می‌کردند؛<ref>مغنیه، الکاشف، ۱۴۲۴ق، ج۶، ص۲۶۱.</ref> ولی خداوند در این آیه اعلام می‌دارد هیچ شفاعتی نزد او، جز برای کسانی که اذن داده، سودی ندارد و تنها [[شفاعت]] مشروط برخی مخلوقات تأیید شده است.<ref>فضل الله، تفسیر من وحی القرآن، ۱۴۱۹ق، ج ۱۹،ص۳۹-۴۰</ref>[[تفسیر نمونه]] اضطراب و فزع در آیه را در قیامت برای همگان دانسته و سؤال را از سوی مجرمان خطاب به شفیعان می‌داند و پاسخ هم از سوی شفیعان است که به آنان می‌گویند خدواند دستور حق صادر کردکه منظورشان همان شفاعت در حق کسانی است که شایستگی‌اش را دارند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج۱۸، ص۹۲.</ref>