Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۴٬۳۰۵
ویرایش
Mkhaghanif (بحث | مشارکتها) |
Mkhaghanif (بحث | مشارکتها) جز (←چرایی حکم حرمت) |
||
خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
فقیهان برخی از کارهای حرام را از قرآن و برخی را از احادیث برداشت کردهاند. به عنوان نمونه حرام بودن خوردن [[میته|مردار]]، خوک و خون از [[آیه اکمال|آیه ۳ سوره مائده]]، حرام بودن ربا از [[آیه ۲۷۵ سوره بقره]]، حرمت [[قمار]] و [[شرابخواری|نوشیدن شراب]] از [[آیه ۹۰ سوره مائده]] استفاده شده است. چنانکه حکم تمسخر را از [[آیه ۱۱ سوره حجرات|آیه ۱۱]] و و حکم [[غیبت]] را از [[آیه غیبت|آیه ۱۲ سوره حجرات]] استباط کردهاند. | فقیهان برخی از کارهای حرام را از قرآن و برخی را از احادیث برداشت کردهاند. به عنوان نمونه حرام بودن خوردن [[میته|مردار]]، خوک و خون از [[آیه اکمال|آیه ۳ سوره مائده]]، حرام بودن ربا از [[آیه ۲۷۵ سوره بقره]]، حرمت [[قمار]] و [[شرابخواری|نوشیدن شراب]] از [[آیه ۹۰ سوره مائده]] استفاده شده است. چنانکه حکم تمسخر را از [[آیه ۱۱ سوره حجرات|آیه ۱۱]] و و حکم [[غیبت]] را از [[آیه غیبت|آیه ۱۲ سوره حجرات]] استباط کردهاند. | ||
=== چرایی حکم حرمت === | === چرایی حکم حرمت === | ||
علمای [[شیعه]] معتقدند احکام عملی اسلام بر اساس مصالح و مفاسد واقعی شکل گرفتهاند، و هر کاری که انجامش | علمای [[شیعه]] معتقدند احکام عملی اسلام بر اساس مصالح و مفاسد واقعی شکل گرفتهاند، و هر کاری که انجامش مفسده داشته باشد و آن مفسده بهاندازهای باشد که اجتناب از آن ناگزیر باشد، حکم آن کار، حرمت است حتی اگر انجام آن کار برای برخی افراد منافعی داشته باشد.<ref>سبحانی، إرشاد العقول الی مباحث الأصول، ج۳، ص: ۳۹۴.</ref> مفسده ممکن است فردی و برای نوع انسانها، یا مفسدهای اجتماعی و یا دینی و معنوی باشد. | ||
برخی براین باورند که معیار حرام بودن محرمات در [[اسلام|اسلام]] فقط ضرر جسمی نیست بلکه بالاتر از ضرر جسمانی ضرر روحی است. به عنوان نمونه معیار حرمت در خوردنیهای حرام مانند گوشت برخی حیوانات میتواند انتقال خواصّ معنوی آنها باشد که به خورنده منتقل میگردد.<ref>حسینی طهرانی، معادشناسی، ج۲، ص۲۸۸.</ref> | برخی براین باورند که معیار حرام بودن محرمات در [[اسلام|اسلام]] فقط ضرر جسمی نیست بلکه بالاتر از ضرر جسمانی ضرر روحی است. به عنوان نمونه معیار حرمت در خوردنیهای حرام مانند گوشت برخی حیوانات میتواند انتقال خواصّ معنوی آنها باشد که به خورنده منتقل میگردد.<ref>حسینی طهرانی، معادشناسی، ج۲، ص۲۸۸.</ref> |