سوره روم: تفاوت میان نسخه‌ها

گروهی از مفسران مراد از [[ربا]] در اینجا را همان ربای حرام دانسته‌اند و گروهی دیگر می‌گویند ربای حلال است که دیگران به قصد هدیه به افراد ثروتمند می‌دهند تا از طرف آنان بیشتر پس بگیرند.<ref>مغنیه، الکاشف، ۱۴۲۴ق، ج۶، ص۱۴۵.</ref> [[محمدجواد مغنیه]] در [[التفسیر الکاشف (کتاب)|تفسیر الکاشف]] بر این باور است که این [[آیه]] را بر هر دو معنا حمل کنیم و مقصود آن است که هیچکدام از این دو تن یعنی خورنده ربای حرام و هدیه دهنده به قصد سود در پیشگاه خدا پاداش ندارد جز اینکه اولی مجازات دارد و دومی نه پاداش دارد و نه مجازات. در مقابل کسانی که به خاطر خدا [[انفاق]] می‌کنند خداوند به دارایی‌های آنان در دنیا و پاداش [[آخرت]] آنان می‌افزاید.<ref>مغنیه، الکاشف، ۱۴۲۴ق، ج۶، ص۱۴۵.</ref>در برخی روایات قرضی را که بدون هیچ شرطی، قرض گیرنده مقدار بیشتر به قرض دهنده می‌دهد؛ مصداق ربای حلالی دانسته که پاداشی در پیشگاه خدا ندارد و اگر شرطی برای اضافه صورت بگیرد مصداق ربای حرام است. حویزی، تفسیر نورالثقلین، ۱۴۱۵ق، ج۴، ص۱۸۹.