confirmed، templateeditor
۱۲٬۳۱۵
ویرایش
جعفر شوشتری: تفاوت میان نسخه‌ها
ویکی سازی
جز (جایگزینی متن - '== پانویس ==↵{{پانویس|۲}}' به '== پانویس == {{پانوشت}} == یادداشت == {{یادداشت‌ها}}') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
(ویکی سازی) |
||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
| محل تحصیل = | | محل تحصیل = | ||
| محل زندگی = | | محل زندگی = | ||
| تاریخ وفات = [[۲۸ صفر]] [[سال ۱۳۰۳ هجری قمری|۱۳۰۳ق]] | | تاریخ وفات = [[۲۸ صفر]] سال [[سال ۱۳۰۳ هجری قمری|۱۳۰۳ق]] | ||
| شهر وفات = | | شهر وفات = | ||
| محل دفن = [[نجف]] | | محل دفن = [[نجف]] | ||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
| وبگاه رسمی = | | وبگاه رسمی = | ||
}} | }} | ||
'''شیخ جعفر شوشتری''' از [[مجتهد|مجتهدان]] و منبریان مشهور قرن [[قرن ۱۳ هجری قمری|۱۳]] و [[قرن ۱۴ هجری قمری|۱۴]] قمری | '''شیخ جعفر شوشتری''' از [[مجتهد|مجتهدان]] و منبریان مشهور قرن [[قرن ۱۳ هجری قمری|۱۳]] و [[قرن ۱۴ هجری قمری|۱۴]] قمری و نویسنده کتاب [[الخصائص الحسینیة (کتاب)|الخصائص الحسینیه]] در شرح زندگانی [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین (ع)]] و اهمیت و آفات [[سوگواری محرم |عزاداری امام حسین (ع)]] است. او سخنرانی نافذ بود و مواعظش بر مردم تأثیرگذار بود. کنگره بزرگداشت وی در سال ۱۳۸۹ش در شوشتر برگزار شد. | ||
== معرفی == | == معرفی == | ||
جعفر شوشتری در [[سال ۱۲۳۰ قمری|۱۲۳۰ق]] در | جعفر شوشتری در [[سال ۱۲۳۰ قمری|۱۲۳۰ق]] در [[شوشتر]] به دنیا آمد.<ref>انصاری قمی، اختران فقاهت، ج۱، ص۱۲۸.</ref> [[آقابزرگ تهرانی|آقا بزرگ تهرانی]] در [[نقباء البشر]] می‌نویسد: «حاج شیخ جعفر شوشتری فرزند حسین شوشتری، از بزرگان علما و فقهیان جلیل‌القدر و مشاهیر دانشمندان و از فراخوانان و دعوت کنندگان مردم به سوی خدا در عصر خود بوده است.»<ref>نقباء البشر، ج۱، ص۲۸۴.</ref> | ||
پدرش، حسین شوشتری از فقها و شاگردان سید محمد مجاهد بود. <ref>انصاری قمی، اختران فقاهت، ج۱، ص۱۲۸.</ref> | پدرش، حسین شوشتری از [[مجتهد|فقها]] و شاگردان [[سید محمد طباطبایی مجاهد|سید محمد مجاهد]] بود. <ref>انصاری قمی، اختران فقاهت، ج۱، ص۱۲۸.</ref> | ||
جعفر شوشتری در [[۲۸ صفر]] [[سال ۱۳۰۳ هجری قمری|سال ۱۳۰۳ق]] در نزدیکی [[کرمانشاه]] درگذشت و پیکرش | جعفر شوشتری در [[۲۸ صفر]] سال [[سال ۱۳۰۳ هجری قمری|سال ۱۳۰۳ق]] در نزدیکی [[کرمانشاه]] درگذشت و پیکرش در [[حرم امام علی(ع)]] در [[نجف]] [[دفن]] شد.<ref>رجائی، مصائب امام حسین (ع)، ص۳–۶.</ref> | ||
== تحصیلات == | == تحصیلات == | ||
او پس از خواندن مقدمات و ادبیات در زادگاهش به همراه پدرش به شهرهای [[نجف]] و [[کربلا]] مهاجرت کرد و پس از خواندن دروس حوزوی نزد اساتید آن زمان، از جمله [[محمدحسین حائری اصفهانی|صاحب فصول]] و [[محمدشریف مازندرانی|شریف العلمای مازندرانی]]، در [[سال ۱۲۵۵ هجری قمری|سال ۱۲۵۵ق]] به شوشتر بازگشت و مدتی را در آن شهر باقی ماند. پس از آن مجدداً به نجف بازگشت و از درس [[شیخ مرتضی انصاری]] استفاده کرد و به درجه [[ | او پس از خواندن مقدمات و ادبیات در زادگاهش به همراه پدرش به شهرهای [[نجف]] و [[کربلا]] مهاجرت کرد و پس از خواندن [[نظام درسی حوزه علمیه|دروس حوزوی]] نزد اساتید آن زمان، از جمله [[محمدحسین حائری اصفهانی|صاحب فصول]] و [[محمدشریف مازندرانی|شریف العلمای مازندرانی]]، در [[سال ۱۲۵۵ هجری قمری|سال ۱۲۵۵ق]] به شوشتر بازگشت و مدتی را در آن شهر باقی ماند. پس از آن مجدداً به [[نجف]] بازگشت و از درس [[شیخ مرتضی انصاری]] استفاده کرد و به درجه [[اجتهاد]] رسید.<ref>مجله وحید، تیر ۱۳۵۰ق؛ ش ۹۱ به نقل از وحیدنیا، نامه‌ای از حاج شیخ جعفر شوشتری، ص۱۰۷.</ref> پس از مدتی به شوشتر بازگشت و تا آخر عمر در آن دیار مقیم بود.<ref>رجائی، مصائب امام حسین (ع)، ص۳–۶</ref> | ||
شیخ جعفر، مسافرتی به [[تهران]] داشت و با علمای آن شهر مانند [[ملا علی | شیخ جعفر، مسافرتی به [[تهران]] داشت و با علمای آن شهر مانند [[ملا علی کنی]] و همچنین با [[ناصرالدین شاه قاجار]] دیدار کرد. پس از آن به [[مشهد]] رفت و از آنجا به سمت [[نجف]] رهسپار شد.<ref>رجائی، مصائب امام حسین (ع)، ص۳–۶.</ref> | ||
== اساتید و شاگردان == | == اساتید و شاگردان == | ||
| خط ۵۲: | خط ۵۱: | ||
در [[سال ۱۳۰۱ هجری قمری|سال ۱۳۰۱ قمری]]، شیخ جعفر به [[تهران]] آمد و مدتی را در خانه [[ملا علی کنی]] حضور داشت. شیخ جعفر هر روز نماز را در [[مسجد مروی]] می‌خواند و پس از آن حدود دو ساعت منبر می‌رفت که پس از مدتی به جهت فراوانی جمعیت برای نماز و موعظه به [[دانشگاه شهید مطهری|مدرسه سپهسالار]] رفت.<ref>وحید نیا، نامه‌ای از حاج شیخ جعفر شوشتری، ص۱۰۷ – ۱۱۰.</ref> | در [[سال ۱۳۰۱ هجری قمری|سال ۱۳۰۱ قمری]]، شیخ جعفر به [[تهران]] آمد و مدتی را در خانه [[ملا علی کنی]] حضور داشت. شیخ جعفر هر روز نماز را در [[مسجد مروی]] می‌خواند و پس از آن حدود دو ساعت منبر می‌رفت که پس از مدتی به جهت فراوانی جمعیت برای نماز و موعظه به [[دانشگاه شهید مطهری|مدرسه سپهسالار]] رفت.<ref>وحید نیا، نامه‌ای از حاج شیخ جعفر شوشتری، ص۱۰۷ – ۱۱۰.</ref> | ||
روزی [[ناصرالدین شاه قاجار | روزی [[ناصرالدین شاه قاجار]] درخواست ملاقات با شیخ جعفر را نمود و نایب السلطنه را که سپهسالار بود، با کالسکه مخصوص فرستاد و شیخ را به صاحبقرانیه، قصر ییلاقی شاه بردند. معروف شد که شیخ جعفر در ملاقات با شاه گفته بود در عرب رسم است که شخصِ وارد، حق دارد سه خواهش از میزبان بکند و من سه خواهش دارم. شاه با خوشحالی جواب داد هرچه بفرمایید حاضر به انجام آن هستم.<ref>وحید نیا، نامه‌ای از حاج شیخ جعفر شوشتری، ص۱۰۷ – ۱۱۰.</ref> | ||
شیخ گفت به عقیده من [[تعزیه‌خوانی (آیین)|شبیه‌خوانی]] در [[تعزیه‌خوانی (آیین)|تعزیه‌داری]] حضرت [[امام حسین علیه‌السلام|سید الشهداء (ع)]] [[حرام]] است و هتک حرمت [[اهل البیت علیهم السلام|خاندان رسول (ص)]] است، ولی چون مخالفت با عقیده عوام مشکل است و نمی‌توانید به کلی آن را موقوف کنید، خواهش می‌کنم شبیه‌خوانی [[عروسی قاسم]] را حکم کنید موقوف کنند؛ زیرا این واقعه، دروغ و از مجعولات است؛ دوم آنکه عید هفتگی یعنی [[شنبه]] نزد یهود و [[یکشنبه]] نزد نصارا محترم است؛ ولی مسلمین خصوصاً شیعه احترام [[جمعه (روز)|جمعه]] را منظور نمی‌دارند. قرار بدهید احترام جمعه را منظور دارند. سوم فلان قریه که در راه عبور من و [[زیارت|زوار]] واقع بود، از سنگینی مالیات شکایت داشتند و مرا شفیع کرده‌اند که من درخواست تخفیف از شما بکنم.<ref>وحید نیا، نامه‌ای از حاج شیخ جعفر شوشتری، ص۱۰۷ – ۱۱۰.</ref> | شیخ گفت به عقیده من [[تعزیه‌خوانی (آیین)|شبیه‌خوانی]] در [[تعزیه‌خوانی (آیین)|تعزیه‌داری]] حضرت [[امام حسین علیه‌السلام|سید الشهداء (ع)]] [[حرام]] است و هتک حرمت [[اهل البیت علیهم السلام|خاندان رسول (ص)]] است، ولی چون مخالفت با عقیده عوام مشکل است و نمی‌توانید به کلی آن را موقوف کنید، خواهش می‌کنم شبیه‌خوانی [[عروسی قاسم]] را حکم کنید موقوف کنند؛ زیرا این واقعه، دروغ و از مجعولات است؛ دوم آنکه عید هفتگی یعنی [[شنبه]] نزد یهود و [[یکشنبه]] نزد نصارا محترم است؛ ولی مسلمین خصوصاً شیعه احترام [[جمعه (روز)|جمعه]] را منظور نمی‌دارند. قرار بدهید احترام جمعه را منظور دارند. سوم فلان قریه که در راه عبور من و [[زیارت|زوار]] واقع بود، از سنگینی مالیات شکایت داشتند و مرا شفیع کرده‌اند که من درخواست تخفیف از شما بکنم.<ref>وحید نیا، نامه‌ای از حاج شیخ جعفر شوشتری، ص۱۰۷ – ۱۱۰.</ref> | ||
شاه هر سه حاجت شیخ را قبول کرد. مالیات آن قریه را به کلی بخشید و احکامی صادر کرد برای احترام جمعه که بازارها را ببندند و کسب را موقوف کنند و [[تعزیه‌خوانی (آیین)|شبیه خوانی]] [[عروسی قاسم]] را در | شاه هر سه حاجت شیخ را قبول کرد. مالیات آن قریه را به کلی بخشید و احکامی صادر کرد برای احترام [[جمعه (روز)|جمعه]] که بازارها را ببندند و کسب را موقوف کنند و [[تعزیه‌خوانی (آیین)|شبیه خوانی]] [[عروسی قاسم]] را در [[تعزیه‌خوانی (آیین)|تعزیه داری]] منع شدید کرد.<ref>وحید نیا، نامه‌ای از حاج شیخ جعفر شوشتری، ص۱۰۷ – ۱۱۰.</ref> | ||
== نفوذ کلام شوشتری == | == نفوذ کلام شوشتری == | ||
از شاخصه‌های شیخ جعفر شوشتری، نفوذ کلام وی در بین مردم و روحانیون بود. داستان‌هایی از تأثیرگذاری منبر و سخنان وی نقل شده است؛ از جمله: | از شاخصه‌های شیخ جعفر شوشتری، نفوذ کلام وی در بین مردم و روحانیون بود. داستان‌هایی از تأثیرگذاری منبر و سخنان وی نقل شده است؛ از جمله: | ||
[[محمدعلی اراکی|آیت‌الله اراکی]] به نقل از [[عبدالکریم حائری یزدی | [[محمدعلی اراکی|آیت‌الله اراکی]] به نقل از [[عبدالکریم حائری یزدی]] (مؤسس [[حوزه علمیه قم]]) نقل کرده است: | ||
::روزی پای منبر حاج شیخ جعفر شوشتری بودم که ناگهان گفت: می‌خواهم شما را امتحان کنم و بیازمایم که آیا اهل ایمانید و ایمان دارید یا خیر؟ زیرا خداوند می‌فرماید: | ::روزی پای منبر حاج شیخ جعفر شوشتری بودم که ناگهان گفت: می‌خواهم شما را امتحان کنم و بیازمایم که آیا اهل ایمانید و ایمان دارید یا خیر؟ زیرا خداوند می‌فرماید: | ||
:::إنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذینَ إذا ذُکرَ الله وَجِلَتْ قُلُوبُهُمْ وَ إذا تُلِیتْ عَلَیهِمْ آیاتُهُ زادَتْهُمْ إیماناً وَ عَلی رَبِّهِمْ یتَوَکلُونَ(۸أنفال/۲) | :::إنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذینَ إذا ذُکرَ الله وَجِلَتْ قُلُوبُهُمْ وَ إذا تُلِیتْ عَلَیهِمْ آیاتُهُ زادَتْهُمْ إیماناً وَ عَلی رَبِّهِمْ یتَوَکلُونَ(۸أنفال/۲) | ||
:::مؤمنان همان کسانی هستند که چون یاد خدا به میان آید دل‌هایشان [[خشیت]] گیرد و چون آیات او را بر ایشان بخوانند، بر ایمانشان بیفزاید و بر پروردگارشان توکل کنند. | :::مؤمنان همان کسانی هستند که چون یاد خدا به میان آید دل‌هایشان [[خشیت]] گیرد و چون آیات او را بر ایشان بخوانند، بر ایمانشان بیفزاید و بر پروردگارشان توکل کنند. | ||
:::اکنون آیاتی از قرآن را بر شما تلاوت می‌کنم تا با مؤثر نبودن آن معلوم گردد که اهل ایمانید یا خیر. تا این جمله را در منبر فرمود، من سخت ترسیدم و به فکر فرورفتم که اگر آیاتی را که می‌خواند در من اثری نداشت چه کنم؟ باری، خود را جمع کردم و آماده نشستم تا گوش به آیات دهم. آنگاه شروع کرد و آیاتی از قرآن کریم را قرائت کرد و الحمدلله احساس کردم که آن آیات شریفه در من اثر کرد.<ref>[http://www.noormags.ir/view/ar/articlepage/3300/39/text لطایف قرآنی، مجله گلستان قرآن، بهمن ۱۳۷۹، شماره ۴۹.]</ref> | :::اکنون آیاتی از [[قرآن]] را بر شما [[تلاوت]] می‌کنم تا با مؤثر نبودن آن معلوم گردد که اهل ایمانید یا خیر. تا این جمله را در منبر فرمود، من سخت ترسیدم و به فکر فرورفتم که اگر آیاتی را که می‌خواند در من اثری نداشت چه کنم؟ باری، خود را جمع کردم و آماده نشستم تا گوش به آیات دهم. آنگاه شروع کرد و آیاتی از قرآن کریم را قرائت کرد و الحمدلله احساس کردم که آن آیات شریفه در من اثر کرد.<ref>[http://www.noormags.ir/view/ar/articlepage/3300/39/text لطایف قرآنی، مجله گلستان قرآن، بهمن ۱۳۷۹، شماره ۴۹.]</ref> | ||
همچنین آیت‌الله شیرازی بیان داشته است: | همچنین آیت‌الله شیرازی بیان داشته است: | ||
::در جریان سفر مرحوم شوشتری به [[ایران]]، هنگامی که ایشان وارد [[تهران]] گردید، انبوه مردم از جمله سفیر کشور [[روسیه]] به ملاقات ایشان رفتند. مردم تقاضای موعظه کردند و مرحوم شوشتری بنا به اصرار مردم، سرش را بلند کرد و فرمود: «مردم! آگاه باشید که [[خدا]] در همه جا حاضر است و به نهفتهٔ سینه‌ها داناست.» «'''إِنَّهُ عَلِیمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ'''»([[سوره هود]] آیه ۵). این فراز تکان‌دهنده و کوتاه، اثری عمیق در مردم نهاد؛ به گونه‌ای که اشک‌ها روان شد و قلب‌ها تپید و مردم دگرگون شدند. سفیر روسیه در نامه‌ای به امپراطوری روس در این مورد نوشت: «تا هنگامی که این قشر روحانیون راستین مذهبی، در میان مردم باشند و مردم از آنان پیروی کنند، سیاست ما کاری از پیش نمی‌برد؛ چرا که وقتی یک جملهٔ شوشتری دریک مجلس عظیم، این گونه دگرگونی ایجاد می‌کند، روشن است که دستورات و فتواهای آنان چه خواهد کرد.»<ref>ویژگی‌های امام حسین (ترجمه خصائص الحسینیه)، ص۲۰.</ref> | ::در جریان سفر مرحوم شوشتری به [[ایران]]، هنگامی که ایشان وارد [[تهران]] گردید، انبوه مردم از جمله سفیر کشور [[روسیه]] به ملاقات ایشان رفتند. مردم تقاضای موعظه کردند و مرحوم شوشتری بنا به اصرار مردم، سرش را بلند کرد و فرمود: «مردم! آگاه باشید که [[خدا]] در همه جا حاضر است و به نهفتهٔ سینه‌ها داناست.» «'''إِنَّهُ عَلِیمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ'''»([[سوره هود]] آیه ۵). این فراز تکان‌دهنده و کوتاه، اثری عمیق در مردم نهاد؛ به گونه‌ای که اشک‌ها روان شد و قلب‌ها تپید و مردم دگرگون شدند. سفیر [[روسیه]] در نامه‌ای به امپراطوری روس در این مورد نوشت: «تا هنگامی که این قشر روحانیون راستین مذهبی، در میان مردم باشند و مردم از آنان پیروی کنند، سیاست ما کاری از پیش نمی‌برد؛ چرا که وقتی یک جملهٔ شوشتری دریک مجلس عظیم، این گونه دگرگونی ایجاد می‌کند، روشن است که دستورات و فتواهای آنان چه خواهد کرد.»<ref>ویژگی‌های امام حسین (ترجمه خصائص الحسینیه)، ص۲۰.</ref> | ||
== آثار == | == آثار == | ||
از شیخ جعفر شوشتری آثاری در فقه و اصول و حدیث و کلام و مواعظ باقی مانده است.<ref>انصاری قمی، اختران فقاهت، ج۱، ص۱۵۳.</ref> از جمله آنها: | از شیخ جعفر شوشتری آثاری در [[فقه]] و [[اصول فقه|اصول]] و [[حدیث]] و [[کلام اسلامی|کلام]] و مواعظ باقی مانده است.<ref>انصاری قمی، اختران فقاهت، ج۱، ص۱۵۳.</ref> از جمله آنها: | ||
[[پرونده:الخصائص-الحسینیة.jpg|150px|بندانگشتی]] | [[پرونده:الخصائص-الحسینیة.jpg|150px|بندانگشتی]] | ||
{{ستون-شروع|۳}} | {{ستون-شروع|۳}} | ||