سوره ابراهیم: تفاوت میان نسخه‌ها

موضوع اساسی سوره ابراهیم، [[توحید]]، توصیف [[قیامت]] و حساب و جزا، داستان [[ابراهیم (پیامبر)|حضرت ابراهیم]] و ساختن [[کعبه]] به دست اوست. در این سوره آمده است [[اسلام]] همان  [[آیین حنیف| دین حنیف]] ابراهیم(ع) است. دیگر موضوعاتی که در این سوره مطرح شده است، از این قرار است: وحدت تمام ادیان آسمانی، برشمردن نعمت‌های [[خدا]]، آثار [[شکر]] نعمت و [[کفران نعمت|کفران]] آن و عاقبت شاکران و منکران. در [[آیه|آیاتی]] از این سوره آمده است که در قیامت [[شیطان]] به مردم می‌گوید مرا ملامت نکنید که خود ستمکار و مستحق ملامت هستید.<ref>خرمشاهی، دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۱۲۴۰.</ref>[[علامه طباطبایی]] محور اصلی سوره را توصیف قرآن می داند از این جهت که نشانه وآیتی بر رسالت پیامبر است که با آن مردمان را از ظلمات به نور و راه خدای سبحان، خداوندی که عزیز و حمید است رهنمون می‌شود؛ و نیز چون خدواند بخشنده نعمت بر همگان است باید که برای سعادتمندی دعوتش را لبیک بگویند و از عذابش بیمناک باشند به همین جهت سوره ابراهیم در آیه پایانی‌اش{{|'''هَٰذَا بَلَاغٌ لِلنَّاسِ وَلِيُنْذَرُوا بِهِ وَلِيَعْلَمُوا أَنَّمَا هُوَ إِلَٰهٌ وَاحِدٌ وَلِيَذَّكَّرَ أُولُو الْأَلْبَابِ''' ترجمه:این ([[قرآن]] ،) پیام (و ابلاغی) برای (عموم) مردم است؛ تا همه به وسیله آن انذار شوند، و بدانند او خدای یکتاست؛ و تا صاحبان مغز (و اندیشه) پند گیرند!}} نیز با توصیف قرآن به عنوان ابلاغی برای همگان و مایه بیم آنان و توجه به یگانگی خدا ختم شده است. <ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۱ق. ج۱۲، ص۶</ref>