رؤیت خدا: تفاوت میان نسخه‌ها

===دلایل عقلی===

# دیدن با چشم ظاهری مستلزم آن است که [[خدا|خداوند]] دارای بُعد، مکان و زمان باشد؛ در حالی که خداوند منزه از این اوصاف است.<ref>جوادی آملی، توحید در قرآن، ۱۳۹۵ش، ص۲۵۷.</ref> از نظر [[علامه حلی]] اقتضای وجوب وجود خداوند، مجرد بودن خدا و نفی جهت و مکان از اوست. با نفی این موارد، رؤيت خدا با چشم ظاهری منتفی می‌شود.<ref>علامه حلی، کشف المراد، ۱۳۸۲ش، ص۴۶و۴۷.</ref>

# خداوند یا به تمام ذات قابل رؤیت است یا جزئی از ذاتش دیده می‌شود. صورت اول به متناهی و محدود بودن خدا می‌انجامد و صورت دوم مستلزم مرکب، مکانمند و جهت‌دار بودن خداست که هر دو صورت محال و باطل است. پس خدا قابل مشاهده و دیدن نیست.<ref>سبحانی، الالهیات، ۱۴۱۲ق، ج۲، ص۱۲۷.</ref>