سید محمدحسین حسینی طهرانی: تفاوت میان نسخه‌ها

| استادان = [[سید ابوالقاسم خوئی]]، [[سید محمود حسینی شاهرودی|سید محمود شاهرودی]]، [[آقابزرگ تهرانی]]، [[سید جمال الدین گلپایگانی]]، [[سید هاشم حداد]]  

برخی نظریات خاص او عبارتند از: [[واجب عینی|وجوب عینی]] و [[واجب تعیینی|تعیینی]] نماز جمعه در دوره [[غیبت امام مهدی(عج)|غیبت امام زمان]]، شیعه دانستن محیی‌الدین عربی، حرام بودن اقامت مسلمانان در بلاد کفر و مخالفت با استفاده از تاریخ [[تقویم هجری خورشیدی|شمسی]] به‌جای [[سال هجری قمری|قمری]].

طهرانی در شکل‌گیری [[انقلاب اسلامی ایران|انقلاب اسلامی]] ۱۳۵۷ در ایران از [[سید روح‌الله موسوی خمینی|امام خمینی]] حمایت می‌کرد.

سید محمدحسین لاله‌زاری معروف به علامه طهرانی، روحانی مجتهد، الاهی‌دان، عالم به فلسفه، کلام و تفسیر و اهل سیر و سلوک بود. آثار پرتعداد او با موضوع خداشناسی، معاد، امامت، عرفان و برخی موضوعات سیاسی و اجتماعی بارها منتشر شده‌ است. او به مدت ۲۳ سال نیز در تهران در مسجد قائم به اقامه نماز جماعت و سخنرانی‌های مذهبی اشتغال داشت.

سید محمدحسین طهرانی متولد [[۲۴ محرم|۲۴ محرّم]] سال [[سال ۱۳۴۵ هجری قمری|۱۳۴۵ق ]] در [[تهران]] فرزند [[سید محمدصادق حسینی تهرانی|سید محمدصادق]] است که از شاگردان [[محمدتقی شیرازی|میرزا محمدتقی شیرازی]] بوده است. تحصیلات حوزوی را در سال ۱۳۶۴ق [[قم]] آغاز کرد و هفت سال بعد به [[نجف]] رفت. در سال ۱۳۷۷ق به تهران بازگشت و در مسجد قائم در خیابان سعدی، به تبلیغ دینی مشغول شد. در سال ۱۴۰۰ق بنابر خواست استادش [[سید هاشم حداد]] به مشهد رفت و تا پایان عمر در آنجا ساکن شد. طهرانی [[۱۷ تیر]] [[سال ۱۳۷۴ هجری شمسی|۱۳۷۴ش]] برابر [[۹ صفر]] سال [[سال ۱۴۱۶ هجری قمری|۱۴۱۶ق]]<ref>حائری، روزشمار شمسی، ۱۳۸۶ش، ص۲۵۸.</ref> در مشهد درگذشت. [[محمدتقی بهجت]]، از مراجع تقلید شیعه، بر او [[نماز میت|نماز]] خواند، و در صحن انقلاب (عتیق) [[حرم امام رضا(ع)]] به خاک سپرده شد. به مناسبت درگذشت وی پیام تسلیتی از سوی [[سید علی حسینی خامنه‌ای|سید علی خامنه‌ای خامنه‌ای]] صادر شد<ref>[https://farsi.khamenei.ir/print-content?id=33693 «پیام تسلیت در پی درگذشت آیت‌الله سید محمد حسینى تهرانى»]، پایگاه اطلاع‌رسانی آیت‌الله خامنه‌ای.</ref> و وی را بهره‌مند از مراتب بالای علمی و فقه فنی و اجتهادی و [[فقه اکبر|«فقه الله الاکبر»]] معرفی کرده است.<ref>[https://farsi.khamenei.ir/print-content?id=33693 «پیام تسلیت در پی درگذشت آیت‌الله سید محمد حسینى تهرانى»]، پایگاه اطلاع‌رسانی آیت‌الله خامنه‌ای.</ref>

حسینی طهرانی تحصیلات کلاسیک خود را در [[تهران]] در هنرستان صنعتی تهران به پایان برد.<ref>حسینی طهرانی، مهر فروزان، ۱۳۹۱ش، ص۲۶.</ref> پس از اتمام تحصیلات متوسطه، در سفری به مشهد در سال ۱۳۶۴ق به دست میرزا محمد تهرانی، نویسنده [[مستدرک البحار]]، در مشهد، عمامه بر سر گذاشت<ref>[http://nooremojarrad.com/دانشنامه/خاطرات_علامه_طهرانی_از_دوران_دبیرستان «خاطرات علامه طهرانی از دوران دبیرستان»]، سایت نور مجرد.</ref> و پس از آن در [[مدرسه علمیه حجتیه (قم)|مدرسه حجتیه]] در [[قم]] مشغول تحصیل حوزوی گردید.<ref>حسینی طهرانی، مهر تابان، ۱۴۲۱ق، ص۱۲.</ref> پس از مدتی با [[سید محمدحسین طباطبائی]] آشنا شد و در جمع شاگردان او در دروس حکمت، تفسیر و عرفان قرار گرفت.<ref>حسینی طهرانی، مهر تابان، ۱۴۲۱ق، ص۱۵-۱۷.</ref>

طهرانی در قم به جز علامه طباطبائی از درس [[عبدالجواد سدهی]]، [[سید رضا بهاءالدینی]]، [[مرتضی حائری یزدی]]، [[سید محمد داماد]]، [[سید محمد حجت کوه‌کمری|سید محمد حجت کوه‌کمره‌ای]] و [[سید حسین طباطبایی بروجردی|سید حسین بروجردی]] بهره برد.<ref>حسینی طهرانی، نور مجرد، ۱۴۳۳ق، ج۱، ص۷۷.</ref> او در سال ۱۳۷۱ق به نجف رفت و در دروس [[فقه]] و [[اصول فقه|اصول]] [[حسین حلی|شیخ حسین حلی]]، [[سید ابوالقاسم خویی|سید ابوالقاسم خوئی]]، [[سید محمود حسینی شاهرودی|سید محمود شاهرودی]] و [[آقابزرگ تهرانی]] حاضر می‌شد.<ref>حسینی طهرانی، نور مجرد، ۱۴۳۳ق، ج۱، ص۸۴.</ref>

طهرانی در قم برای طی مراتب سیر و سلوک از علامه طباطبایی استفاده می‌کرد. پس از مدتی به پیشنهاد طباطبایی در ۱۳۷۱ق به [[نجف]] رفت و به شاگردی [[شیخ عباس قوچانی]] (وصی [[سید علی قاضی طباطبایی]])<ref>حسینی طهرانی، روح مجرد، ۱۴۲۵ق، ص۲۳.</ref> مشغول شد.<ref>حسینی طهرانی، روح مجرد، ۱۴۲۵ق، ص۱۲.</ref> او همچنین در سیر و سلوک عملی و عرفانی خود را شاگرد [[سید جمال‌الدین گلپایگانی]]، محمدجواد انصاری همدانی و بیش از همه شاگرد [[سید هاشم حداد|سید هاشم موسوی حدّاد]] می‌داند.<ref>حسینی طهرانی، نور مجرد، ۱۴۳۳ق، ج۱، ص۲۳۰-۲۳۶.</ref> او به توصیه [[محمدجواد انصاری همدانی]] از نجف به تهران بازگشت.<ref>حسینی طهرانی، روح مجرد، ۱۴۲۵ق، ص۳۹.</ref> طهرانی ارادت خود به انصاری همدانی را به اندازه ارادت به پیامبران می‌داند؛ به‌گونه‌ای که هر دستوری او بدهد مثل دستورات پیامبران از او اطاعت خواهد کرد.<ref>حسینی طهرانی، روح مجرد، ۱۴۲۵ق، ص۶۸۳.</ref>

محمدحسین طهرانی در قم نزد [[سید محمدحسین طباطبائی]] فیلسوف و [[مفسر]] ، [[فلسفه]]، تفسیر و هیئت قدیم را آموخت<ref>حسینی طهرانی، مهر تابان، ۱۴۲۱ق، ص۱۵.</ref> و هم‌چنین تا وقتی در [[قم]] بود تنها استادش در [[سیر و سلوک]]، طباطبایی بود.<ref>حسینی طهرانی، روح مجرد، ۱۴۲۵ق، ص۱۳۲.</ref> طهرانی اندکی بعد از درگذشت طباطبایی کتاب مهر تابان را با هدف بزرگداشت مقام او نوشت.<ref>حسینی طهرانی، مهر تابان، ۱۴۲۱ق، ص۱۳۶.</ref>  

طهرانی پس از مدت کوتاهی که نزد طباطبایی تحصیل می‌کند به علت شیفتگی و عشق به طباطبایی حجره خود در [[مدرسه علمیه حجتیه (قم)|مدرسه حجتیه]] را رها کرده و در نزدیکی خانه استادش خانه‌ای اجاره می‌کند تا بتواند بیشتر با او در ارتباط باشد.<ref>حسینی طهرانی، مهر تابان، ۱۴۲۱ق، ص۱۶.</ref> طهرانی تا سال ۱۳۷۱ق نزد طباطبائی تحصیل می‌کند و در کنار متون [[عرفان نظری]] یک دوره سیر و سلوک را نیز بر مبنای [[رساله سیر و سلوک (کتاب)|رساله منسوب به بحر العلوم]] نزد او می‌آموزد.<ref>حسینی طهرانی، مهر تابان، ۱۴۲۱ق، ص۱۷.</ref> و پس از رفتن به نجف نیز از طریق نامه‌نگاری با طباطبایی در ارتباط می‌ماند<ref>حسینی طهرانی، مهر تابان، ۱۴۲۱ق، ص۱۰۷.</ref> و بعد از بازگشت از [[نجف]] به [[تهران]] نیز هر دو هفته یکبار به دیدار استادش در قم رفته و به تعبیر خودش از شدت حقارت در نزد او احساس شرمندگی می‌کند.<ref>حسینی طهرانی، مهر تابان، ۱۴۲۱ق، ص۱۰۷.</ref>

او خود را بنده و خانه‌زاد استادش توصیف می‌کند،<ref>حسینی طهرانی، مهر تابان، ۱۴۲۱ق، ص۱۰۷.</ref> عمر و حیات و نفسش را با او می‌داند و می‌گوید من اگر خداشناس، یا پیغمبرشناس یا امام‌شناس باشم همه به برکتِ رحمت و لطف علامه طباطبائی است.<ref>حسینی طهرانی، مهر تابان، ۱۴۲۱ق، ص۷۹.</ref> سکوت‌های طولانی علامه طباطبایی را ناشی از آن می‌داند که طباطبایی همیشه غرق در مشاهده [[عالم ملکوت|ملکوت]] بود.<ref>حسینی طهرانی، مهر تابان، ۱۴۲۱ق، ص۱۹.</ref> طهرانی استادش را یگانه [[فیلسوف]] در [[جهان اسلام|عالم اسلام]] و تنها متخصص فلسفه شرق در تمام عالم توصیف می‌کند<ref>حسینی طهرانی، مهر تابان، ۱۴۲۱ق، ص۴۶.</ref> و می‌گوید مطالب [[المیزان فی تفسیر القرآن (کتاب)|تفسیر المیزان]] که نگاشته طباطبائی است حاصل وحی و [[الهام]] است.<ref>حسینی طهرانی، مهر تابان، ۱۴۲۱ق، ص۷۱.</ref>

سید هاشم حداد، استاد سلوک و عرفان حسینی طهرانی بود، و طهرانی مشهورترین و مهم‌ترین شاگرد او محسوب می‌شود که ۲۸ سال با هم مراوده داشتند.<ref>حسینی طهرانی، روح مجرد، ۱۴۲۵ق، ص۱۳.</ref> طهرانی کتاب روح مجرد را برای معرفی و پاسداشت حداد نوشت و از او با تعبیر نور مطلق و روح مجرد یاد کرد،<ref>حسینی طهرانی، روح مجرد، ۱۴۲۵ق، ص۳.</ref> و او را قدرتمندترین شاگرد قاضی طباطبایی توصیف کرد.<ref>حسینی طهرانی، روح مجرد، ۱۴۲۵ق، ص۱۱.</ref> به‌گفته وی، حداد به [[مقام فنا|مقام فنای مطلق فی الله]]<ref>حسینی طهرانی، روح مجرد، ۱۴۲۵ق، ص۸۵-۸۶.</ref> و مقام [[انسان کامل]]<ref>حسینی طهرانی، روح مجرد، ۱۴۲۵ق، ص۱۳۵.</ref> رسیده و «جامع جمیع اسماء و صفات حضرت حق متعال به نحو اتَّم و اکمل، و مورد تجلّیات ذاتیه وحدانیّه قهاریه»<ref>حسینی طهرانی، روح مجرد، ۱۴۲۵ق، ص۱۳۵.</ref> و «مظهر لا اله الا الله»<ref>حسینی طهرانی، روح مجرد، ۱۴۲۵ق، ص۱۳۶.</ref> است.

[[پرونده:Roohemojarrad.haddad.jpg|بندانگشتی|right|تصویر یکی از چاپ‌های کتاب روح مجرد در بزرگداشت مقام سید هاشم حداد به قلم حسینی طهرانی]]

طهرانی سید هاشم حداد را دارای مقام ولایت می‌دانست<ref>حسینی طهرانی، روح مجرد، ۱۴۲۵ق، ص۱۲۲.</ref> و نوشته‌ است که من خودم را غلام خانه‌زاد سید هاشم می‌دانم ولی او مرا فرزند خود می‌داند<ref>حسینی طهرانی، روح مجرد، ۱۴۲۵ق، ص۷۸.</ref> و گزارش کرده است که در هر سفر دیدار با سید هاشم هنگام بازگشت او به ایران سید هاشم به مدت یک هفته بیمار شده و حتی غذا را ترک می‌کند و با کسی دیدار نمی‌کند. و به همین جهت طهرانی تصمیم می‌گیرد که بدون خداحافظی از او جدا شود تا حداد کمتر گرفتار ناراحتی شدید شود.<ref>حسینی طهرانی، روح مجرد، ۱۴۲۵ق، ص۶۵۰.</ref> او هم‌چنین کارهای سید هاشم را حجت می‌دانست و تلاش می‌کرد رفتارهایش مثل او باشد و حتی در زیارت [[ضریح امام رضا(ع)]] نیز همانند حداد هفت بار گرد ضریح می‌چرخید.<ref>حسینی طهرانی، روح مجرد، ۱۴۲۵ق، ص۱۹۶.</ref>

طهرانی مجموعاً ده بار برای زیارت به عراق رفته<ref>حسینی طهرانی، روح مجرد، ۱۴۲۵ق، ص۵۹۳.</ref> و هر بار یک ماه یا بیشتر در آنجا مانده و با سید هاشم حداد مراوده داشته است. او برای آخرین بار به دلیل ممنوعیت سفر ایرانیان به عراق یک سفر به سوریه کرده و در آنجا نیز مدتی در کنار سید هاشم می‌ماند.<ref>حسینی طهرانی، روح مجرد، ۱۴۲۵ق، ص۶۱۱-۶۴۰.</ref> طهرانی در سال ۱۳۸۱ق نیز برای دیدار با حداد به نجف رفت، و سید هاشم حداد شب‌ها نماز جماعت را به امامت طهرانی اقامه می‌کرد و سوره‌هایی از قرآن را برای قرائت در نماز به او توصیه می‌نمود.<ref>حسینی طهرانی، روح مجرد، ۱۴۲۵ق، ص۷۵.</ref> محمدحسین طهرانی به گفته خودش نامه‌های بسیار زیادی برای حداد نوشته و حداد نیز حدود ۲۰ نامه برای طهرانی ارسال کرده است.<ref>حسینی طهرانی، روح مجرد، ۱۴۲۵ق، ص۴۷۱.</ref>

* حرام بودن اقامت مسلمانان در بلاد کفر.<ref>[http://nooremojarrad.com/%D8%AF%D8%A7%D9%86%D8%B4%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87/%D8%B9%D9%84%D8%A7%D9%85%D9%87_%D8%B7%D9%87%D8%B1%D8%A7%D9%86%DB%8C_%D8%A7%D9%82%D8%A7%D9%85%D8%AA_%D9%85%D8%B3%D9%84%D9%85%D8%A7%D9%86%D8%A7%D9%86_%D8%AF%D8%B1_%D8%A8%D9%84%D8%A7%D علامه طهرانی اقامت مسلمانان در بلاد کفر، گناه کبیره است]، دانشنامه تخصصی آثرا و احوال علامه آیة الله حاج سید محمد حسین حسینی طهرانی.</ref>

* [[واجب عینی|وجوب عینی]] و [[واجب تعیینی|تعیینی]] [[نماز جمعه]] در زمان [[غیبت کبرا|غیبت امام زمان(ع)]]<ref>[https://maktabevahy.org/Document/Book/Details/68 «ترجمه صلاة الجمعة»]، پایگاه مکتب وحی.</ref>

* مخالفت با [[نوروز]] به‌عنوان عید مورد تأیید اسلام.<ref>حسینی طهرانی، امام‌شناسی، ج۶، ص۲۱۵.</ref>

* مخالفت با استفاده از [[تقویم هجری خورشیدی|تاریخ شمسی]] به جای [[سال هجری قمری|قمری]] و نقد قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران در این مورد.<ref>حسینی طهرانی، رساله نوین، ص۱۳۵-۱۴۱.</ref> او به تفصیل درباره برگزاری سالگر‌د درگذشتگان و شهیدان بر اساس تقویم شمسی سخن گفته و آن را نقد کرده است.<ref>حسینی طهرانی، رساله نوین، ص۱۳۵-۱۴۱.</ref>

* شیعه دانستن [[محیی‌الدین ابن‌عربی]] عالم [[عرفان نظری]] با وجود شهرت او به سنی‌بودن.<ref>حسینی طهرانی، روح مجرد، ص۳۱۳-۳۵۱.</ref>

طهرانی اقدام به تأسیس مؤسسه ترجمه و نشر علوم و معارف اسلام، برای ترجمه و نشر آثار خود نمود.<ref>[http://nooremojarrad.com/دانشنامه/درباره_ما «درباره ما»]، سایت نور مجرد.</ref> این مرکز با همکاری مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی نسخه دیجیتالی آثار طهرانی را با عنوان دوره علوم و معارف اسلام منتشر کرده است. در این نرم‌افزار متن ۵۴ کتاب از آثار وی در موضوعاتی چون امام حسین(ع)، امامت، تفسیر، توحید، جمعیت، حکومت اسلامی، خداشناسی، عرفان، فقه، قانون اساسی، قرآن، گاهشماری اسلامی،‌ معاد، معرفت دینی و ولایت فقیه گردآوری شده است.<ref>[http://www.noorsoft.org/fa/product/دوره-علوم-و-معارف-اسلام-3 «آثار آیت‌الله سید محمد‌حسین حسینی طهرانی»]، مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی.</ref>