حسین خلیلی تهرانی: تفاوت میان نسخه‌ها

تهرانی شش پسر داشت که همگی در علوم دینی تحصیل کردند.<ref>رجوع کنید به حرزالدین، ج ۱، ص ۲۸۲؛ آل محبوبه، ج ۲، ص ۲۲۸</ref> معروف‌ترین آنها، محمد، در نجف متولد شد و سطوح عالی [[فقه]] و [[اصول]] را نزد آخوند خراسانی و پدرش فراگرفت و از علمای نجف [[اجازه اجتهاد]] دریافت کرد.<ref>خاقانی، ج ۱۰، ص ۴۵۳؛ آل محبوبه ، ج ۲، ص۲۴۵.</ref> محمد از کودکی شعر می‌سرود، بیشتر اشعار او در مدح و رثای [[اهل بیت(ع)]] است. وی در برخی اشعارش [[مسلمانان]] را به بیداری فراخوانده است.<ref>رجوع کنید به خاقانی، ج ۱۰، ص ۴۵۴ـ۴۶۰، ۴۶۱ـ۴۶۲</ref> وی بسیار به [[عبادت]]، [[ذکر]] و [[اعتکاف]] در حرم [[امیرمؤمنان]] (ع) می‌پرداخت.<ref>خاقانی، ج ۱۰، ص ۴۵۳</ref> او در ۱۳۵۵ق در نجف وفات یافت و در مقبره پدرش دفن شد. کتاب فی الطهاره، کتاب فی الخمس، [[قاموس غریب القرآن]] و چند رساله فقهی، از آثار اوست.<ref>خاقانی، ج ۱۰، ص ۴۵۴؛ آقابزرگ طهرانی، ۱۴۰۳، ج ۵، ص ۲۴۵، ج ۱۵، ص ۱۸۷، ج ۱۸، ص ۲۹۵، ج ۲۳، ص ۱۸.</ref>