پرش به محتوا

سوره تین: تفاوت میان نسخه‌ها

۴ بایت اضافه‌شده ،  ‏۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۳
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - '{{پانویس|۲}}' به '{{پانوشت}} == یادداشت == {{یادداشت‌ها}}')
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲: خط ۲:
'''سوره تین''' یا '''والتین و الزیتون''' نود و پنجمین [[سوره]] قرآن و نازل شده در [[سوره‌های مکی قرآن|مکه]] است. سوره تین با ۸ آیه در جزء سی‌ام قرآن و در گروه سوره‌های [[مفصلات]] جای دارد. نام‌گذاری این سوره به تین (انجیر)، به دلیل قسم خوردن خداوند به آن در آیه اول است. محور اصلی سوره تین، تبیین مسئله [[قیامت]] و [[پاداش|پاداش اُخرَوی]] است. برخی [[مفسران]] گفته‌اند منظور از «و التین و الزیتون»، [[امام حسن(ع)]] و [[امام حسین(ع)]] هستند. از آثار تلاوت سوره تین، سلامتی و [[یقین]] و پاداشی معادل پاداش [[روزه]] روایت شده است.
'''سوره تین''' یا '''والتین و الزیتون''' نود و پنجمین [[سوره]] قرآن و نازل شده در [[سوره‌های مکی قرآن|مکه]] است. سوره تین با ۸ آیه در جزء سی‌ام قرآن و در گروه سوره‌های [[مفصلات]] جای دارد. نام‌گذاری این سوره به تین (انجیر)، به دلیل قسم خوردن خداوند به آن در آیه اول است. محور اصلی سوره تین، تبیین مسئله [[قیامت]] و [[پاداش|پاداش اُخرَوی]] است. برخی [[مفسران]] گفته‌اند منظور از «و التین و الزیتون»، [[امام حسن(ع)]] و [[امام حسین(ع)]] هستند. از آثار تلاوت سوره تین، سلامتی و [[یقین]] و پاداشی معادل پاداش [[روزه]] روایت شده است.


[[پرونده:سوره تین.jpg|بندانگشتی|چهار قَسَم سوره تین به خط ثلث]]
[[پرونده:سوره تین.jpg|بندانگشتی|چهار قَسَم سوره تین به [[خط ثلث]]]]
==نامگذاری==
==نامگذاری==
این سوره را به این دلیل «تین» می‌نامند که [[خداوند]] در آیه اول به آن [[سوگند]] خورده است. تین به معنای انجیر است.<ref>دهخدا، لغتنامه، ذیل واژه تین.</ref> سوره تین را گاهی «زیتون» یا «تین و زیتون» می‌نامند.<ref>دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۱۲۶۵.</ref>
این سوره را به این دلیل «تین» می‌نامند که [[خداوند]] در آیه اول به آن [[سوگند]] خورده است. تین به معنای انجیر است.<ref>دهخدا، لغتنامه، ذیل واژه تین.</ref> سوره تین را گاهی «زیتون» یا «تین و زیتون» می‌نامند.<ref>دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۱۲۶۵.</ref>
Automoderated users، confirmed، movedable، templateeditor
۲٬۳۸۲

ویرایش