کاربر ناشناس
بقعه چهار امامزاده قم: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←دفن شدگان
imported>Ahmadian جز (←دفن شدگان) |
|||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
بقعه چهار امامزاده، مدتى به نام یكى از خادمان آن، ملاآقا بابا، نامیده می‌شده است<ref>افضل‌الملك، ص 63؛ مدرسى طباطبائى، ج 2، ص 102؛ فیض قمى، ج 2، ص 591</ref>. | بقعه چهار امامزاده، مدتى به نام یكى از خادمان آن، ملاآقا بابا، نامیده می‌شده است<ref>افضل‌الملك، ص 63؛ مدرسى طباطبائى، ج 2، ص 102؛ فیض قمى، ج 2، ص 591</ref>. | ||
==دفن شدگان== | ==دفن شدگان== | ||
سنگ‌مزار كنونى، دفن‌شدگان را شاهزاده حسن، شاهزاده حسین، شاهزاده ابراهیم و شاهزاده جعفر، از فرزندان [[امام زین‌العابدین (ع)]]، معرفى می‌كند. مؤلف تاریخ قم، از مهاجرت نوادگان [[امام سجاد (ع)]] به [[قم]] خبر داده است<ref>رک. ص230</ref>. نامبردگان در كتاب تاریخ قم<ref>همانجا</ref>و مدفونین آرامگاه، بنابر قول فیض قمى<ref>همانجا</ref>، عبارت‌اند از: ابومحمد حسن، ابوعلى محمد، ابوطالب محسن، به همراه پدرشان ابوعبداللّه حسین، كه نسبش به امام سجاد (ع) می‌رسد، بدین‌ترتیب: ابوعبداللّه حسین‌بن علی‌بن عمربن حسن اَفْطَس‌بن علی‌اصغربن امام زین‌العابدین. فقیه محمدى جلالى<ref>ج1، ص500ـ 505</ref>نیز، با استناد به مندرجات | سنگ‌مزار كنونى، دفن‌شدگان را شاهزاده حسن، شاهزاده حسین، شاهزاده ابراهیم و شاهزاده جعفر، از فرزندان [[امام زین‌العابدین (ع)]]، معرفى می‌كند. مؤلف تاریخ قم، از مهاجرت نوادگان [[امام سجاد (ع)]] به [[قم]] خبر داده است<ref>رک. ص230</ref>. نامبردگان در كتاب [[تاریخ قم]]<ref>همانجا</ref>و مدفونین آرامگاه، بنابر قول [[فیض قمى]]<ref>همانجا</ref>، عبارت‌اند از: ابومحمد حسن، ابوعلى محمد، ابوطالب محسن، به همراه پدرشان ابوعبداللّه حسین، كه نسبش به امام سجاد (ع) می‌رسد، بدین‌ترتیب: ابوعبداللّه حسین‌بن علی‌بن عمربن حسن اَفْطَس‌بن علی‌اصغربن امام زین‌العابدین. فقیه محمدى جلالى<ref>ج1، ص500ـ 505</ref>نیز، با استناد به مندرجات كتاب هایى چون [[المجدى فى انساب‌الطالبیینِ]] عمرى<ref>ص 220</ref>و [[عمدةالطالبِ]] ابن‌عنبه<ref>ص 379</ref>، اظهارات عباس فیض را تأیید كرده است<ref>براى دیگر اقوال رک. نائینى، ج 2، ص 200ـ201؛ ناصرالشریعه، ص 215</ref>. | ||
==قدمت بنا== | ==قدمت بنا== | ||
تاریخ ساخت بنا، بنابر نظر ویلبر<ref>ص 126</ref>، قرن هشتم و در [[ایلخانان|دوره ایلخانى]] است. تغییر وضع درون بنا به [[تیموریان|دوره تیمورى]] و قرن نهم نسبت داده شده است<ref>رک. گولومبك و ویلبر، ج 1، ص 403؛ قس هیلن‌برند، ص 335</ref>كه بیرون بنا را معمارى دوره تیمورى و داخل آن را معمارى دوره ایلخانى می‌داند. فیض قمى<ref>ج 2، ص 592</ref>بناى آن را پیش از عهد [[صفویه|صفوى]] و تزیینات داخلى آن را از دوره [[شاه طهماسب اول]] (حك : 930ـ 984) دانسته است. طرح، شكل پوشش، فن ساخت گنبد و مصالح به كار رفته در این مقبره، در مقایسه با دیگر مقابر برجى [[قم]]، تعلق بنا را به قرن هشتم یا نهم تأیید می‌كند. فقط ایوان جبهه شرقى در دوره صفوى یا [[قاجاریه|قاجار]] به آن الحاق شده است، كه احتمال دارد در بازسازى نایب‌الحكومه قم در 1286 احداث گردیده باشد<ref>رک. مدرسى طباطبائى، ص 102، پانویس</ref>. در دهه 1360ش، نیكوكاران محل، با مشاركت اداره اوقاف قم، بناى هشت ضلعى امامزاده را، بدون رعایت اصول مرمت بناهاى تاریخى، نوسازى كردند. | تاریخ ساخت بنا، بنابر نظر ویلبر<ref>ص 126</ref>، قرن هشتم و در [[ایلخانان|دوره ایلخانى]] است. تغییر وضع درون بنا به [[تیموریان|دوره تیمورى]] و قرن نهم نسبت داده شده است<ref>رک. گولومبك و ویلبر، ج 1، ص 403؛ قس هیلن‌برند، ص 335</ref>كه بیرون بنا را معمارى دوره تیمورى و داخل آن را معمارى دوره ایلخانى می‌داند. فیض قمى<ref>ج 2، ص 592</ref>بناى آن را پیش از عهد [[صفویه|صفوى]] و تزیینات داخلى آن را از دوره [[شاه طهماسب اول]] (حك : 930ـ 984) دانسته است. طرح، شكل پوشش، فن ساخت گنبد و مصالح به كار رفته در این مقبره، در مقایسه با دیگر مقابر برجى [[قم]]، تعلق بنا را به قرن هشتم یا نهم تأیید می‌كند. فقط ایوان جبهه شرقى در دوره صفوى یا [[قاجاریه|قاجار]] به آن الحاق شده است، كه احتمال دارد در بازسازى نایب‌الحكومه قم در 1286 احداث گردیده باشد<ref>رک. مدرسى طباطبائى، ص 102، پانویس</ref>. در دهه 1360ش، نیكوكاران محل، با مشاركت اداره اوقاف قم، بناى هشت ضلعى امامزاده را، بدون رعایت اصول مرمت بناهاى تاریخى، نوسازى كردند. | ||