اصالة الحقیقة: تفاوت میان نسخه‌ها

برخی معتقدند که همه [[اصول لفظی]] از جمله اصالة الحقیقة به [[اصالة الظهور]] برمی‌گردند<ref>مظفر، أصول الفقه، ۱۴۳۰ق، ج۱، ص۷۶؛ ولایی، فرهنگ تشریحی اصطلاحات اصول، ۱۳۸۷ش، ص۸۸.</ref> به عبارت دیگر اصالة الحقیقة از مصادیق<ref>سبحانی، الموجز فی اصول الفقه، ۱۳۸۷ش، ص۲۰؛ گرجی، تاریخ فقه و فقها، ۱۴۲۱ق، ص۲۵۱-۲۵۲.</ref> و زیر مجموعه‌های اصالة الظهور است<ref>عدالت، ترجمه و شرح فارسی الموجز فی أصول الفقه، ۱۳۸۵ش، ص۶۹.</ref> و از خود استقلالی ندارد.<ref>سید اشرفی، نهایة الإیصال، ۱۳۸۵ش، ج۱، ص۲۵۴.</ref> بنابراین اعتبار آن تا زمانی است که با اصالة الظهور هماهنگ باشد.<ref>شیروانی، تحریر اصول فقه، ۱۳۸۵ش، ص۳۶.</ref> به گفته [[محمد رضا مظفر]] نویسنده کتاب [[اصول الفقه (کتاب)|اصول الفقه]]، اگر به‌جای اصالة الحقیقة و همه اصول لفظی، تعبیر به اصالت ظهور شود، تعبیر صحیحی خواهد بود.<ref>مظفر، أصول الفقه، ۱۴۳۰ق، ج۱، ص۷۶.</ref> زیرا در تمامی اصول لفظی احتمال خلاف ظاهر لفظ داده می‌شود که با اجرای آن اصول، به معنای ظاهر لفظ عمل می‌شود. مثلا در اصل اصالت حقیقت احتمال معنای خلاف ظاهر که مجازیت بوده داده می‌شود که با اجرای اصول یادشده حکم به معنای ظاهر لفظ که حقیقت بوده، خواهد شد.<ref> مظفر، أصول الفقه، ۱۴۳۰ق، ج۱، ص۷۶.</ref>

==منابع==