سوره نوح: تفاوت میان نسخه‌ها

سوره نوح ۲۸ آیه،{{یادداشت|این سوره به نظر قاریان [[کوفه]] ۲۸، به نظر قاریان [[بصره]] و [[شام]] ۲۹ و به عقیده بعضی دیگر از قاریان ۳۰ آیه است که نظریه اول مشهور است.(خرمشاهی، «سوره نوح»، ص۱۲۵۸.)}} ۲۲۷ کلمه و ۹۶۵ حرف دارد و از نظر حجم جزو [[سوره‌های مفصلات]] (سوره‌های نسبتاً کوچک قرآن) است.<ref>صفوی، «سوره نوح»، ص۸۳۰.</ref> این سوره را در شمار [[سوره‌های ممتحنات]] نیز آورده‌اند<ref>رامیار، تاریخ قرآن، ۱۳۶۲ش، ص۳۶۰و۵۹۶.</ref> که گفته شده این سوره‌ها با [[سوره ممتحنه]] تناسب محتوایی دارند.<ref>[http://lib.eshia.ir/26683/1/2612 فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ج۱، ص۲۶۱۲.]</ref> {{یادداشت|ممتحنات ۱۶ سوره قرآن است که گفته شده سیوطی آنها را به نام ممتحنات ذکر کرده است.(رامیار، تاریخ قرآن، ۱۳۶۲ش، ص۵۹۶) این سوره‌ها عبارتند از: فتح، حشر، سجده، طلاق، قلم، حجرات، تبارک، تغابن، منافقون، جمعه، صف، جن، نوح، مجادله، ممتحنه و تحریم (رامیار، تاریخ قرآن، ۱۳۶۲ش، ص۳۶۰.)}}

داستان نوح و سرگذشت قوم او در سوره‌های متعددی از [[قرآن]] {{یادداشت|در سوره‌های [[سوره شعرا|شعرا]]، [[سوره مؤمنون|مؤمنون]]، [[سوره اعراف|اعراف]]، [[سوره انبیا|انبیا]] و به ویژه در ۲۵ آیه از [[سوره هود]] (آیات ۲۵ تا ۴۹) به داستان نوح پرداخته شده است.}} اشاره شده؛ ولی آنچه در سوره نوح (ع) آمده قسمت خاصی از زندگی اوست که در جای دیگری به این سبک نیامده‌است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۲۵، ص۵۳.</ref> در این سوره به دعوت مستمر او به سوی [[توحید]] و کیفیت این دعوت و چگونگی برخورد حضرت نوح(ع) با قوم لجوج خود که حاضر به [[ایمان]] آوردن نبودند، پرداخته شده است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۲۵، ص۵۳.</ref>

آیات ۱۰ تا ۱۲ سوره نوح «فَقُلْتُ اسْتَغْفِرُ‌وا رَ‌بَّكُمْ إِنَّهُ كَانَ غَفَّارً‌ا يُرْ‌سِلِ السَّمَاءَ عَلَيْكُم مِّدْرَ‌ارً‌ا وَيُمْدِدْكُم بِأَمْوَالٍ وَ بَنِينَ وَ يَجْعَل لَّكُمْ جَنَّاتٍ وَ يَجْعَل لَّكُمْ أَنْهَارً‌ا»{{یادداشت| ترجمه: بازگفتم: به درگاه خدای خود توبه کنید و آمرزش طلبید که او بسیار خدای آمرزنده‌ای است.تا باران‌های پربرکت آسمان را پی در پی بر شما فرستد، و شما را با اموال و فرزندان فراوان کمک کند و باغ‌های سرسبز و نهرهای جاری در اختیارتان قرار دهد!}} [[استغفار]] را از جمله راه‌های کسب رحمت و [[برکت]] خداوند معرفی کرده‌است.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۲۰، ص۳۰.</ref> ذیل این آیات [[روایات|روایاتی]] وارد شده که جلب منفعت و رحمت خداوند را منوط به طلب آمرزش از خداوند کرده‌است.<ref>حویزی، نورالثقلین، ۱۴۱۵ق، ج۵، ص۴۲۳.</ref>{{یادداشت| به عنوان نمونه: قال رسول الله صلى الله عليه و آله: .. من استبطأ الرزق فليستغفر الله... عن على عليه السلام انه قال: و الاستغفار يزيد في الرزق.}}