Image-reviewer، abusefilter، autopatrolled، botadmin، دیوانسالاران، eliminator، import، مدیران رابط کاربری، ipblock-exempt، movedable، oversight، patroller، reviewer، rollbacker، مدیران، translationadmin
۹٬۴۳۸
ویرایش
(ویکی سازی) |
جز (جایگزینی متن - '{{یادداشت|' به '{{یاد|') برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
درباره تعداد پیامبران [[حدیث|روایات]] مختلفی وجود دارد. [[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبایی]] بنا به روایتی مشهور، تعداد آنان را ۱۲۴ هزار تن نقل میکند.<ref> طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۲، ص۱۴۴.</ref> طبق این روایت، ۳۱۳ نفر از پیامبران، رسولاند، ۶۰۰ تن از انبیای بنیاسرائیل و چهار تن ([[هود (پیامبر)|هود(ع)]]، [[صالح (پیامبر)|صالح(ع)]]، [[شعیب (پیامبر)|شعیب(ع)]] و [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|محمد(ص)]] عرباند.<ref>برای مطالعه روایت نگاه کنید به: صدوق، الخصال، ۱۳۶۲ش، ج۲، ص۵۲۴؛ صدوق، معانی الاخبار، ۱۴۰۳ق، ص۳۳۳؛ مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۱۱، ص۳۲، ج۷۴، ص۷۱.</ref> در روایات دیگر تعداد پیامبران ۸ هزار،<ref>طوسی، الامالی، ۱۴۱۴ق، ص۳۹۷؛ مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۱۱، ص۳۱.</ref> ۳۲۰ هزار، <ref> مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۱۱، ص۶۰.</ref> و ۱۴۴ هزار تن<ref>مفید، الاختصاص، ۱۴۱۳ق، ص۲۶۳؛ مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۱۶، ص۳۵۲.</ref> ذکر شده است. [[محمدباقر مجلسی|علامه مجلسی]] احتمال میدهد عدد ۸ هزار، مربوط به پیامبران بزرگ باشد.<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۱۱، ۳۱.</ref> اولین پیامبر [[آدم (پیامبر)|حضرت آدم(ع)]]<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۱۱، ص۳۲.</ref> و آخرین پیامبر [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|حضرت محمد(ص)]] بوده است.<ref> سوره احزاب، آیه۴۰.</ref> | درباره تعداد پیامبران [[حدیث|روایات]] مختلفی وجود دارد. [[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبایی]] بنا به روایتی مشهور، تعداد آنان را ۱۲۴ هزار تن نقل میکند.<ref> طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۲، ص۱۴۴.</ref> طبق این روایت، ۳۱۳ نفر از پیامبران، رسولاند، ۶۰۰ تن از انبیای بنیاسرائیل و چهار تن ([[هود (پیامبر)|هود(ع)]]، [[صالح (پیامبر)|صالح(ع)]]، [[شعیب (پیامبر)|شعیب(ع)]] و [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|محمد(ص)]] عرباند.<ref>برای مطالعه روایت نگاه کنید به: صدوق، الخصال، ۱۳۶۲ش، ج۲، ص۵۲۴؛ صدوق، معانی الاخبار، ۱۴۰۳ق، ص۳۳۳؛ مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۱۱، ص۳۲، ج۷۴، ص۷۱.</ref> در روایات دیگر تعداد پیامبران ۸ هزار،<ref>طوسی، الامالی، ۱۴۱۴ق، ص۳۹۷؛ مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۱۱، ص۳۱.</ref> ۳۲۰ هزار، <ref> مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۱۱، ص۶۰.</ref> و ۱۴۴ هزار تن<ref>مفید، الاختصاص، ۱۴۱۳ق، ص۲۶۳؛ مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۱۶، ص۳۵۲.</ref> ذکر شده است. [[محمدباقر مجلسی|علامه مجلسی]] احتمال میدهد عدد ۸ هزار، مربوط به پیامبران بزرگ باشد.<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۱۱، ۳۱.</ref> اولین پیامبر [[آدم (پیامبر)|حضرت آدم(ع)]]<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۱۱، ص۳۲.</ref> و آخرین پیامبر [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|حضرت محمد(ص)]] بوده است.<ref> سوره احزاب، آیه۴۰.</ref> | ||
[[قرآن]] از برخی پیامبران نام برده است.<ref>سوره نساء، آیه۱۶۴.</ref> [[آدم (پیامبر)|آدم(ع)]]، [[نوح (پیامبر)|نوح(ع)]]، [[ادریس (پیامبر)|ادریس(ع)]]، [[هود (پیامبر)|هود(ع)]]، [[صالح (پیامبر)|صالح(ع)]]، [[ابراهیم (پیامبر)|ابراهیم(ع)]]، [[لوط (پیامبر)|لوط(ع)]]، [[اسماعیل (پیامبر)|اسماعیل(ع)]]، [[الیسع (پیامبر)|الیسع(ع)]]، [[ذوالکفل|ذوالكفل(ع)]]، [[الیاس (پیامبر)|الیاس(ع)]]، [[یونس (پیامبر)|یونس(ع)]]، [[اسحاق (پیامبر)|اسحاق(ع)]]، [[یعقوب (پیامبر)|یعقوب(ع)]]، [[یوسف (پیامبر)|یوسف(ع)]]، [[شعیب (پیامبر)|شعیب(ع)]]، [[موسی (پیامبر)|موسی(ع)]]، [[هارون (پیامبر)|هارون(ع)]]، [[داوود (پیامبر)|داوود(ع)]]، [[سلیمان (پیامبر)|سلیمان(ع)]]، [[ایوب (پیامبر)|ایوب(ع)]]، [[زکریا (پیامبر)|زكریا(ع)]]، [[یحیی (پیامبر)|یحیی(ع)]]، [[عیسی|عیسی(ع)]] و [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|محمد(ص)]] پیامبرانی هستند که نام آنان در قرآن آمده است.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۲، ص۱۴۱.</ref> برخی از [[تفسیر قرآن|مفسران]] معتقدند نام [[اسماعیل بن حزقیل]]{{ | [[قرآن]] از برخی پیامبران نام برده است.<ref>سوره نساء، آیه۱۶۴.</ref> [[آدم (پیامبر)|آدم(ع)]]، [[نوح (پیامبر)|نوح(ع)]]، [[ادریس (پیامبر)|ادریس(ع)]]، [[هود (پیامبر)|هود(ع)]]، [[صالح (پیامبر)|صالح(ع)]]، [[ابراهیم (پیامبر)|ابراهیم(ع)]]، [[لوط (پیامبر)|لوط(ع)]]، [[اسماعیل (پیامبر)|اسماعیل(ع)]]، [[الیسع (پیامبر)|الیسع(ع)]]، [[ذوالکفل|ذوالكفل(ع)]]، [[الیاس (پیامبر)|الیاس(ع)]]، [[یونس (پیامبر)|یونس(ع)]]، [[اسحاق (پیامبر)|اسحاق(ع)]]، [[یعقوب (پیامبر)|یعقوب(ع)]]، [[یوسف (پیامبر)|یوسف(ع)]]، [[شعیب (پیامبر)|شعیب(ع)]]، [[موسی (پیامبر)|موسی(ع)]]، [[هارون (پیامبر)|هارون(ع)]]، [[داوود (پیامبر)|داوود(ع)]]، [[سلیمان (پیامبر)|سلیمان(ع)]]، [[ایوب (پیامبر)|ایوب(ع)]]، [[زکریا (پیامبر)|زكریا(ع)]]، [[یحیی (پیامبر)|یحیی(ع)]]، [[عیسی|عیسی(ع)]] و [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|محمد(ص)]] پیامبرانی هستند که نام آنان در قرآن آمده است.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۲، ص۱۴۱.</ref> برخی از [[تفسیر قرآن|مفسران]] معتقدند نام [[اسماعیل بن حزقیل]]{{یاد| اسماعیل بن حزقیل از پیامبران بنیاسرائیل است. علامه طباطبایی معتقد است که منظور قرآن از اسماعیل در آیه «واذكُر فِى الكِتبِ اِسمعيلَ اِنَّهُ كانَ صادِقَ الوَعدِ و كانَ رَسولاً نَبيـّا» (سوره مریم، آیه۵۴)، اسماعیل بن حزقیل است (طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۴، ص۶۳).}} نیز در قرآن آمده است.<ref> طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۴، ص۶۳.</ref> | ||
عدهای معتقدند قرآن از اوصاف برخی پیامبران، مانند [[ارمیا|ارمیا(ع)]] و شموئیل(ع) یاد کرده، اما نامشان را ذکر نکرده است.<ref> طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۲، ص۳۱۳.</ref> در قرآن سورهای به نام [[سوره انبیاء|انبیاء]] و تعدادی از [[سوره|سورهها]] به نام [[سوره یونس|یونس]]، [[سوره هود|هود]]، [[سوره یوسف|یوسف]]، [[سوره ابراهیم|ابراهیم]]، [[سوره محمد|محمد]] و [[سوره نوح|نوح]] نامگذاری شدهاند. | عدهای معتقدند قرآن از اوصاف برخی پیامبران، مانند [[ارمیا|ارمیا(ع)]] و شموئیل(ع) یاد کرده، اما نامشان را ذکر نکرده است.<ref> طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۲، ص۳۱۳.</ref> در قرآن سورهای به نام [[سوره انبیاء|انبیاء]] و تعدادی از [[سوره|سورهها]] به نام [[سوره یونس|یونس]]، [[سوره هود|هود]]، [[سوره یوسف|یوسف]]، [[سوره ابراهیم|ابراهیم]]، [[سوره محمد|محمد]] و [[سوره نوح|نوح]] نامگذاری شدهاند. | ||
خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
==درجات و مراتب== | ==درجات و مراتب== | ||
بر اساس آیه (وَلَقَدْ فَضَّلْنَا بَعْضَ النَّبِيِّينَ عَلَىٰ بَعْضٍ) «بعضی از انبیا را بر بعضی برتری بخشیدیم»،<ref>سوره اسراء، آیه۵۵.</ref> مقام و جایگاه پیامبران یکسان نیست و برخی از آنان بر دیگران برتری دارند. در احادیث مقام [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر اکرم(ص)]] از انبیای دیگر برتر دانسته شده است.<ref> صدوق، کمالالدین، ۱۳۹۵ق، ج۱، ص۲۵۴.</ref>{{ | بر اساس آیه (وَلَقَدْ فَضَّلْنَا بَعْضَ النَّبِيِّينَ عَلَىٰ بَعْضٍ) «بعضی از انبیا را بر بعضی برتری بخشیدیم»،<ref>سوره اسراء، آیه۵۵.</ref> مقام و جایگاه پیامبران یکسان نیست و برخی از آنان بر دیگران برتری دارند. در احادیث مقام [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر اکرم(ص)]] از انبیای دیگر برتر دانسته شده است.<ref> صدوق، کمالالدین، ۱۳۹۵ق، ج۱، ص۲۵۴.</ref>{{یاد|قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص) مَا خَلَقَ اللَّهُ خَلْقاً أَفْضَلَ مِنِّي وَ لَا أَكْرَمَ عَلَيْهِ مِنِّي قَالَ عَلِيٌّ (ع) فَقُلْتُ يَا رَسُولَ اللَّهِ فَأَنْتَ أَفْضَلُ أَمْ جَبْرَئِيلُ؟ فَقَالَ(ص) يَا عَلِيُّ! إِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى فَضَّلَ أَنْبِيَاءَهُ الْمُرْسَلِينَ عَلَى مَلَائِكَتِهِ الْمُقَرَّبِينَ وَ فَضَّلَنِي عَلَى جَمِيعِ النَّبِيِّينَ وَ الْمُرْسَلِينَ «رسول خدا (ص) فرمود: خداوند مخلوقی برتر از من و گرامیتر از من خلق نکرده است حضرت علی علیه السلام پرسید «ای رسول خدا ، شما برترید یا جبرئیل؟» فرمود : یاعلی ، خداوند متعال پیامبران مُرسَل خود را بر فرشتگان مقربش برتری عطا فرمود و مرا بر تمامی انبیا و مرسلین برتری داد. صدوق، کمالالدین، ۱۳۹۵ق، ج۱، ص۲۵۴.}} از نظر [[یهود|یهودیان]] انبیای [[بنیاسرائیل]] از دیگر انبیا برتر بوده و در میان آنان نیز، [[حضرت موسی(ع)]] از دیگران برتر است.<ref> طاهری آکردی، یهودیت، ۱۳۹۰ش، ص۱۷۳.</ref> | ||
=== اولو العزم=== | === اولو العزم=== | ||
خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
===مقام امامت=== | ===مقام امامت=== | ||
بر اساس [[آیه ابتلای ابراهیم]]، برخی پیامبران دارای مقام [[امامت]] نیز بودهاند.<ref>سوره بقره، آیه۱۲۴.</ref> در برخی [[حدیث|روایات]] مقام امامت برتر از مقام [[نبوت]] دانسته شده، چراکه این مقام در اواخر عمر [[ابراهیم (پیامبر)|ابراهیم(ع)]] و پس از نبوت به او داده شد.<ref>بحرانی، البرهان، ۱۴۱۶ق، ج۱، ص۳۲۳.</ref> {{ | بر اساس [[آیه ابتلای ابراهیم]]، برخی پیامبران دارای مقام [[امامت]] نیز بودهاند.<ref>سوره بقره، آیه۱۲۴.</ref> در برخی [[حدیث|روایات]] مقام امامت برتر از مقام [[نبوت]] دانسته شده، چراکه این مقام در اواخر عمر [[ابراهیم (پیامبر)|ابراهیم(ع)]] و پس از نبوت به او داده شد.<ref>بحرانی، البرهان، ۱۴۱۶ق، ج۱، ص۳۲۳.</ref> {{یاد| در روایت مشهوری از [[امام صادق علیهالسلام|امام صادق(ع)]] مراتب پیش از امامتِ ابراهیم(ع) این گونه برشمرده شده است: ۱- [[عبادت|عبودیت]] ۲- نبوت ۳- [[نبوت|رسالت]] ۴- خُلَّت(خلیل اللهی) ۵- [[امامت]]. إنّ اللّه َ تباركَ و تعالى اتَّخَذَ إبراهيمَ '''عَبدا''' قَبلَ أن يَتَّخِذَهُ نَبيّا ، و إنّ اللّه َ اتَّخَذَهُ '''نَبيّا''' قَبلَ أن يَتَّخِذَهُ رَسولاً ، و إنّ اللّه َ اتَّخَذَهُ '''رَسولاً''' قَبلَ أن يَتَّخِذَهُ خَليلاً ، و إنّ اللّه َ اتَّخَذَهُ '''خَليلاً''' قَبلَ أنْ يَجعَلَهُ إماما ، فلَمّا جَمَعَ لَهُ الأشياءَ قالَ : «إنّي جاعِلُكَ لِلنّاسِ '''إماماً'''...» | ||
امام صادق (ع) : خداوند متعال ابراهيم علیه السلام را پیش از آنکه به پیامبرى برگزیند، به بندگى [خود ]گرفت و پیش از آنکه به رسولى برگزیندش به پیامبرى برگزید و پیش از آنکه خلیلش گرداند او را به رسولى برگزید و پیش از آنکه امامش قرار دهد او را به خلیلى گرفت و چون همه اين مقامات را برايش فراهم آورد، فرمود : «من تو را '''امام''' مردم قرار دادم» [[محمد بن یعقوب کلینی|کلینی]]، الكافي،۱۴۰۷ق، ج۱، ص۱۷۵.}}در [[سوره انبیاء]]، حضرت ابراهیم(ع)، [[اسحاق (پیامبر)|اسحاق(ع)]]، [[یعقوب (پیامبر)|یعقوب(ع)]] و [[لوط (پیامبر)|لوط(ع)]] امام معرفی شدهاند.<ref>سوره انبیاء، آیات ۶۹ تا ۷۳.</ref> در حدیثی از [[امام صادق علیهالسلام|امام صادق(ع)]]، همه پیامبران [[اولو العزم]] دارای مقام امامت دانسته شدهاند.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۱۷۵.</ref> | امام صادق (ع) : خداوند متعال ابراهيم علیه السلام را پیش از آنکه به پیامبرى برگزیند، به بندگى [خود ]گرفت و پیش از آنکه به رسولى برگزیندش به پیامبرى برگزید و پیش از آنکه خلیلش گرداند او را به رسولى برگزید و پیش از آنکه امامش قرار دهد او را به خلیلى گرفت و چون همه اين مقامات را برايش فراهم آورد، فرمود : «من تو را '''امام''' مردم قرار دادم» [[محمد بن یعقوب کلینی|کلینی]]، الكافي،۱۴۰۷ق، ج۱، ص۱۷۵.}}در [[سوره انبیاء]]، حضرت ابراهیم(ع)، [[اسحاق (پیامبر)|اسحاق(ع)]]، [[یعقوب (پیامبر)|یعقوب(ع)]] و [[لوط (پیامبر)|لوط(ع)]] امام معرفی شدهاند.<ref>سوره انبیاء، آیات ۶۹ تا ۷۳.</ref> در حدیثی از [[امام صادق علیهالسلام|امام صادق(ع)]]، همه پیامبران [[اولو العزم]] دارای مقام امامت دانسته شدهاند.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۱۷۵.</ref> | ||
خط ۵۲: | خط ۵۲: | ||
==پیامبران صاحب کتاب == | ==پیامبران صاحب کتاب == | ||
تعدادی از پیامبران [[کتاب آسمانی]] داشتهاند؛ بنا بر [[قرآن|آیات قرآن]]، [[زبور]] کتاب [[داوود (پیامبر)|حضرت داوود(ع)]]<ref>سوره اسراء، آیه۵۵.</ref>، [[تورات]] کتاب [[حضرت موسی(ع)]]{{ | تعدادی از پیامبران [[کتاب آسمانی]] داشتهاند؛ بنا بر [[قرآن|آیات قرآن]]، [[زبور]] کتاب [[داوود (پیامبر)|حضرت داوود(ع)]]<ref>سوره اسراء، آیه۵۵.</ref>، [[تورات]] کتاب [[حضرت موسی(ع)]]{{یاد|قرآن بر نزول تورات بر موسی نازل تصریح نکرده است؛ اما نزول تورات را از جانب خدا دانسته (سوره مائده، آیه۴۴) و نیز نزول الواح بر موسی را تأیید کرده است (سوره اعراف، آیه۱۵۴). برخی از مفسران گفتهاند الواح همان تورات است (طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۸، ص۲۵۰).}}، [[انجیل]] کتاب [[حضرت عیسی(ع)]]<ref>سوره حدید، آیه۲۷.</ref> و [[قرآن]] کتاب حضرت [[محمد (ص)]]<ref>سوره شوری، آیه۷.</ref> بوده است. قرآن کتابی برای [[ابراهیم (پیامبر)|حضرت ابراهیم(ع)]] نام نبرده و از عبارت «[[صحف|صُحُف]]» برای او استفاده کرده است.<ref>سوره اعلی، آیه۱۹.</ref> همچنین بر پایه حدیثی، خداوند ۵۰ صحیفه بر [[شیث (پیامبر)|شیث(ع)]]، ۳۰ صحیفه بر [[ادریس (پیامبر)|ادریس(ع)]] و ۲۰ صحیفه بر ابراهیم(ع) فرستاده است.<ref>صدوق، الخصال، ۱۳۶۲ش، ج۲، ص۵۲۴.</ref> | ||
[[تفسیر قرآن|مفسران]] با استناد به [[آیه]] «از دین آنچه را به نوح سفارش کرده بود، برای شما تشریع کرد و آنچه را به تو [[وحی تشریعی|وحی]] کردیم؛ و آنچه ابراهیم و موسی و عیسی را به آن توصیه نمودیم.»<ref>سوره شوری، آیه۱۳.</ref>، [[نوح (پیامبر)|حضرت نوح(ع)]]، ابراهیم(ع)، موسی(ع)، عیسی(ع) و محمد(ص) را دارای [[شریعت]] دانستهاند.<ref> طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۲، ص۱۴۱.</ref>در برخی [[حدیث|روایات]]، علت [[اولو العزم|اولو العزم]] معرفی شدن این پیامبران نیز شریعت آنان دانسته شده است.<ref> صدوق، عیون اخبار الرضا، ۱۳۷۸ق، ج۲، ص۸۰.</ref> | [[تفسیر قرآن|مفسران]] با استناد به [[آیه]] «از دین آنچه را به نوح سفارش کرده بود، برای شما تشریع کرد و آنچه را به تو [[وحی تشریعی|وحی]] کردیم؛ و آنچه ابراهیم و موسی و عیسی را به آن توصیه نمودیم.»<ref>سوره شوری، آیه۱۳.</ref>، [[نوح (پیامبر)|حضرت نوح(ع)]]، ابراهیم(ع)، موسی(ع)، عیسی(ع) و محمد(ص) را دارای [[شریعت]] دانستهاند.<ref> طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۲، ص۱۴۱.</ref>در برخی [[حدیث|روایات]]، علت [[اولو العزم|اولو العزم]] معرفی شدن این پیامبران نیز شریعت آنان دانسته شده است.<ref> صدوق، عیون اخبار الرضا، ۱۳۷۸ق، ج۲، ص۸۰.</ref> |
ویرایش