عقل: تفاوت میان نسخه‌ها

به گفته [[محمدرضا مظفر]] از فقیهان قرن چهاردهم قمری، عقل در کنار [[قرآن]] و [[سنت]] و [[اجماع]]، از منابع چهارگانه استنباط [[احکام شرعی]] به شمار می‌آید.<ref>مظفر، اصول الفقه، ۱۴۳۰ق، ج۱، ۵۱.</ref> [[فقیه|فقهای]] شیعه در [[اجتهاد]]، از عقل بسیار استفاده می‌کنند. برخی از موارد استفاده از آن، در [[اصول فقه|علم اصول]] تدوین شده است. برخی از کارایی‌های عقل در فرایند استنباط [[فقه|فقهی]]، عبارت است از:

مستقلات عقلیه در اصطلاح اوصولیون(دانشمندان علم اصول فقه)احکام قابل درک توسط عقل، بدون نیاز به شرع است.}} گاهی نیز با قرارگرفتن در کنار یک [[احکام شرعی|حکم شرعی]]، حکم شرعی دیگری را اثبات می‌کند؛ مانند آنجا که با اثبات ملازمه میان یک حکم شرعی و یک حکم عقلی، به حکم شرعی جدیدی می‌رسیم.

* '''اثبات اعتبار متون دینی:''' یکی از شرایط اعتبار [[روایات]] و عمل به محتوای آنها، این است که با حکم قطعی عقل، مخالفت نداشته باشند. برای مثال ازآنجاکه عصمت [[پیامبر(ص)]]، با دلیل عقلیِ قطعی، اثبات شده است، روایاتی که بر نفی [[عصمت]] او دلالت می‌کنند، اعتبار ندارند.