سوره قیامت: تفاوت میان نسخه‌ها

سوره قیامت (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۷ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۲۸

۸ بایت حذف‌شده ، ‏۲۷ ژوئن ۲۰۲۳

جز

جایگزینی متن - '{{یادداشت|' به '{{یاد|'

Image-reviewer، abusefilter، autopatrolled، botadmin، دیوان‌سالاران، eliminator، import، مدیران رابط کاربری، ipblock-exempt، movedable، oversight، patroller، reviewer، rollbacker، مدیران، translationadmin

۹٬۴۳۸

ویرایش

@@ خط ۲۶: / خط ۲۶: @@
 بنابر [[حدیث|روایات]]، این آیات هنگامی [[نزول قرآن|نازل]] شدند که یکی از همسایگان [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] از روز قیامت سؤال کرد و گفت چگونه خداوند استخوان‌های مردگان را جمع می‌کند و [در آخرت] دوباره انسان را می‌آفریند. قرآن در پاسخ به این انکار می‌گوید خداوند نه تنها استخوان‌ها، بلکه قادر است سرانگشتان را بازسازی کند. گفته شده‌است این آیات اشاره لطیفی به اثر انگشت و شناسایی هر فرد با سرانگشتانش دارد. امروزه مسئله «انگشت‌نگاری» کاملا علمی شده و دانشمندان ثابت کرده‌اند کمتر کسی یافت می‌شود که اثر انگشتش با دیگری یکی باشد.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۲۵، ص۲۷۷ـ۲۷۹.</ref> نویسنده [[تفسیر المیزان]] نیز بر این باور است که اگر از بین اعضاى بدن خصوص انگشتان مطرح شده شاید براى اشاره به خلقت عجیب آن باشد از نظر صورت هاى مختلف ، و خصوصیات ترکیب و عدد و فواید بسیارى که به شمار نمى آید. انسان با همین انگشتانش مى دهد، مى ستاند، قبض و بسط مى کند و سایر حرکات لطیف و اعمال دقیق و صنایعى ظریفی که با آنها انجام می‌دهد و به همین سبب از سایر حیوانات ممتاز مى شود، علاوه بر شکل هاى گوناگون و خطوطى که پیوسته اسرارش براى انسان کشف مى شود. <ref>طباطبایی، المیزان، ج۲۰، ص ۱۰۴.
-</ref> [[المیزان فی تفسیر القرآن (کتاب)|المیزان]] هم چنان از برخی مفسران {{یادداشت| شیخ طوسی در تفسیر تبیان این قول را به [[ابن عباس]] نسبت داده‌است. تبیان، ج۱۰۷ ص۱۹۱}}نقل کرده که منظور از نُّسَوِّيَ بَنَانَهُ (تسویه بنان ) این است که انگشتان دست‌ها و پاها را کنار هم قرار دهد بدون اینکه از هم جدا باشند همانطور که دست و پاى شتر و الاغ را چنین کرد آن وقت دیگر انسان نمى توانست کارهاى گوناگونى را که با داشتن انگشتان انجام مى دهد انجام دهد. <ref>طباطبایی، المیزان، ج۲۰، ص۱۰۴. شیخ طوسی، تفسير التبيان، ج۱۰، ص۱۹۱.
+</ref> [[المیزان فی تفسیر القرآن (کتاب)|المیزان]] هم چنان از برخی مفسران {{یاد| شیخ طوسی در تفسیر تبیان این قول را به [[ابن عباس]] نسبت داده‌است. تبیان، ج۱۰۷ ص۱۹۱}}نقل کرده که منظور از نُّسَوِّيَ بَنَانَهُ (تسویه بنان ) این است که انگشتان دست‌ها و پاها را کنار هم قرار دهد بدون اینکه از هم جدا باشند همانطور که دست و پاى شتر و الاغ را چنین کرد آن وقت دیگر انسان نمى توانست کارهاى گوناگونى را که با داشتن انگشتان انجام مى دهد انجام دهد. <ref>طباطبایی، المیزان، ج۲۰، ص۱۰۴. شیخ طوسی، تفسير التبيان، ج۱۰، ص۱۹۱.
 </ref>
 *'''« بَلِ الْإِنْسَانُ عَلَىٰ نَفْسِهِ بَصِيرَةٌ»''' (آیه ۱۴)