سوره فجر: تفاوت میان نسخه‌ها

آیه ۲۲ سوره فجر که صفت آمدن را به [[خدا]] در [[روز قیامت]] نسبت داده است به آیه مجیء مشهور شده است.<ref>دفتر تبلیغات اسلامی، فرهنگ نامه علوم قرآن، ۱۳۹۴ش، ج۱، ص۱۰۲.</ref> از نگاه [[کلام]] [[شیعه]] صفت‌‎های مخلوقات مثل آمدن و رفتن را نمی‌توان به [[خدا]] نسبت داد. از این رو [[مفسران]] این [[آیه]] را به معنای آمدنِ حکم و امر [[خدا]] تفسیر کرده‌اند. ویا این که نسبت «آمدن» را به خداوند دادن باید بر اساس مجاز عقلی باشد.{{یادداشت| اسناد فعل به فاعل غیرحقیقی، به شرط وجود علاقه ویا خروج لفظ از مجرای اصلی آن از نظر رابطه یا نسبتی که میان کلمات یافت می‌شود، مجاز عقلی است.}}.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۲۰، ص۲۸۴.</ref> این آیه از [[متشابهات|آیات متشابه]] دانسته شده که با [[محکمات|آیات مُحکم]] تفسیر می‌شود. آیه ی محکمی که این گونه متشابهات را معنی می‌کند  این فراز از آیه ۱۱ سوره شوری است (لَيْسَ كَمِثْلِهِ شَيْءٌ  ترجمه: هیچ چیزی مانند او نیست) یعنی خداوند  متعال هر چند موجودی است واقعی ولی چون مثل و مانند هیچ موجود دیگری نیست در نتیجه هیچ یک از کارهایی که به او نسبت داده می شود مانند کار های  دیگر موجودات نیست.آمدن خدواند نیز در این آیه باید به گونه ای تفسیر و تحلیل شود که متناسب با ساحت الهی باشد و او را شبیه موجودات دیگر نکند. <ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۲۰، ص۲۸۴.</ref>

این دو آیه و آیات ۲۹ و ۳۰ که آیات پایانی سوره فجرند که بر اساس روایات، مراد از نَفْس مطمئنه در آنها، [[امام حسین(ع)]] است و به همین دلیل سوره فجر، سوره امام حسین(ع) نام گرفته است.<ref> مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۰۳ق، ج۲۴، ص۹۳.</ref> همچنین در روایات آمده است نفس مطمئنه نفسی است که به [[پیامبر(ص)]] و اهل بیتش ایمان دارد و نیز گفته شده این سوره درباره [[امیرالمؤمنین علی(ع)|امیرالمؤمنین]] است و مراد از نفس مطمئنه نفسی است که به [[ولایت]] او اطمینان دارد.<ref>بحرانی، البرهان، ۱۴۱۶ق، ج۵، ص۶۵۷ـ۶۵۸.</ref> آیات پایانی سوره فجر معمولاً در آغاز اطلاعیه‌های درگذشت عالمان شیعه می‌آید.<ref> برای نمونه: [http://www.fardanews.com/fa/news/239626  اطلاعیه فوت آیت‌الله طاهری اصفهانی].</ref>{{یادداشت|بر روی سنگ مضجع امام رضا(ع) [[آیه نفس مطمئنه]] نقش بسته است. https://www.iribnews.ir/fa/news/2755941/آنچه-بر-سنگ-مضجع-شریف-امام-رضاع-حک-شده-است و نیز بر روی سنگ قبر برخی از علما مانند سنگ قبر [[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبایی]].}} همچنین [[عرفان|عُرفا]] با استناد به آیه مذکور، یکی از مرتبه‌های نَفس را «[[نفس مطمئنه]]» دانسته‌اند.<ref>نگاه کنید به: ملاصدرا، اسرار الآیات، ۱۳۶۰ش، ص۹۳؛ انصاریان، عرفان اسلامی، ۱۳۸۶ش، ج۱، ص۱۱۹ـ۱۲۴.</ref>