Automoderated users، confirmed، movedable، templateeditor
۲٬۳۸۱
ویرایش
(←سیمای حضرت ابراهیم در عرفان اسلامی: ابرابزار) |
|||
خط ۱۱۴: | خط ۱۱۴: | ||
در داستان عدول از ستاره، ماه و خورشید و توجه به ساحت حق، توسط حضرت ابراهیم (ع)، عارفان اسلامی، نگاهی تأویلی دارند. قشیری، ستاره را به نور کم فروغ عقل، ماه را به علم و فروعات احکام الهی و خورشید را به عرفان تعبیر کردهاست.<ref>قشیری، لطائف الاشارات، ۱۹۸۱ش، ج۱، ص۴۸۵.</ref> | در داستان عدول از ستاره، ماه و خورشید و توجه به ساحت حق، توسط حضرت ابراهیم (ع)، عارفان اسلامی، نگاهی تأویلی دارند. قشیری، ستاره را به نور کم فروغ عقل، ماه را به علم و فروعات احکام الهی و خورشید را به عرفان تعبیر کردهاست.<ref>قشیری، لطائف الاشارات، ۱۹۸۱ش، ج۱، ص۴۸۵.</ref> | ||
عبدالرزاق کاشانی این سه را عبارتی از سه مرتبه نفسی، قلبی و روحی دانسته که حضرتش با کسب معرفت در زوال این مراتب، به مقام وحدت نائل میشود.<ref>کاشانی، شرح فصوص الحکم، ۱۴۲۲ش، ج۱، ص۲۰۶.</ref> | |||
==تکنگاری== | ==تکنگاری== |