الاشارات و التنبیهات (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

دو شرح [[فخر رازی]] و خواجه نصیرالدین طوسی مهم‌ترین شروح اشارات تلقی شده‌اند.<ref>شهابی، زنده عشق، ۱۳۷۱ش، ص۱۳۹-۱۴۰.</ref> [[سید محمدکاظم عصار]] معتقد بوده که اگر این دو شرح نبودند، اشارات به‌صورت معما باقی می‌ماند.<ref>ابن‌سینا، ترجمهٔ قدیم الاشارات و التنبیهات، مقدمه، ۱۳۶۰ش، ص۵.</ref> میان این دو شرح داوری‌ای توسط [[قطب‌الدین رازی]] انجام شده است.<ref>آقابزرگ تهرانی، الذریعة، ۱۴۰۳ق، ج۲۰، ص۱۳۲-۱۳۳.</ref> از جمله حواشی اشارات، حاشیه جلال‌الدین دوانی<ref>قنواتی، مؤلفات ابن‌سینا، ۱۹۵۰م، ص۱۰.</ref>، حاشیه‌های سه‌گانه [[آقا حسین خوانساری|آقاحسین خوانساری]]<ref>فرامرز قراملکى، «الاشارات و التنبيهات سرآغاز منطق دوبخشى»، ص۴۹.</ref> و حاشیه [[حسن حسن‌زاده آملی]]<ref>رمضانی، مروری بر آثار و تألیفات استاد فرزانه حضرت آیت‌الله حسن حسن‌زاده آملی، بی‌تا، ص۶۵-۶۶.</ref> است.