عثمان بن سعید عمری: تفاوت میان نسخه‌ها

| از یاران = [[امام جواد علیه السلام|امام جواد]]، [[امام هادی علیه السلام|امام هادی]]، [[امام حسن عسکری علیه السلام|امام عسکری]]، [[امام مهدی عجل الله تعالی فرجه|امام مهدی]]

'''عُثمان بن سعید عَمْری''' (متوفای قبل از [[سال ۲۶۷ هجری قمری|۲۶۷ق]]) مشهور به اَبوعَمرو، اولین [[نایب خاص]] از [[نواب اربعه]] امام زمان(ع) در دوره [[غیبت صغرا|غیبت صغری]] است. او از اصحاب [[امام هادی علیه السلام|امام هادی]]، [[امام حسن عسکری علیه السلام|امام عسکری]] و [[امام مهدی عجل الله تعالی فرجه|امام مهدی(ع)]] دانسته شده، اما درباره اینکه از یاران [[امام جواد علیه السلام|امام جواد]]  بوده، تردیدهایی وجود دارد. عثمان بن سعید پس از شروع [[امامت]] امام مهدی(ع) ([[سال ۲۶۰ هجری قمری|سال ۲۶۰ق]])، تا پایان عمرش (حدود ۶ یا ۷ سال) نائب خاص امام بود‌ و پس از او، پسرش [[محمد بن عثمان]] عهده‌دار نیابت شد. عثمان در زمان نیابت به [[بغداد]] رفت و دوران وکالت خود را در آن‌جا گذراند. او در بغداد و سایر شهرهای [[عراق]] وکلایی داشته که [[وجوهات]] را از مردم اخذ کرده و سپس برای او می‌فرستادند. حضرت مهدی به هنگام وفات او، نامه تسلیتی برای فرزندش فرستاد. در متون روایی، از عثمان بن سعید با القاب متعددی همچون زَیّات و عَمْری یاد شده است.

درباره تاریخ تولد عثمان، اطلاع دقیقی در دست نیست، گفته شده که از ۱۱ سالگی، خادم امام جواد(ع) بوده<ref>جاسم حسین، تاریخ سیاسی غیبت امام دوازدهم، ۱۳۸۵ش، ص۱۴۲.</ref> اما  بنابر نقل [[شیخ طوسی]] او از ۱۱ سالگی، خادم [[امام هادی]](ع) بوده است.<ref>طوسی، رجال، ۱۴۱۵ق، ص۳۸۹.</ref> وی وکیل امام هادی و [[امام حسن عسکری]] و [[امام زمان]](ع)‌، و همواره مورد اعتماد آنان بود. عثمان بن سعید ابتدا در [[سامرا]] زندگی می‌کرد و بعد از رحلت امام یازدهم، به بغداد رفت. در آن زمان سامرا پایتخت و مقر لشکریان سلسله [[عباسیان|عباسی]] بود که از آغاز با [[امامان شیعه]] میانه خوبی نداشتند. برخی گفته‌اند احتمالا به همین دلیل عثمان بن سعید به بغداد مهاجرت کرد و در آن‌جا منطقه [[کرخ]] را که محل سکونت شیعیان بود، مرکز رهبری [[امامیه]] قرار داد.<ref>جاسم حسین، تاریخ سیاسی غیبت امام دوازدهم، ۱۳۸۵ش، ص۱۴۹.</ref>