حسنین: تفاوت میان نسخه‌ها

'''حَسَنین''' به‌معنای «دو حَسَن» به [[امام حسن مجتبی(ع)]] و [[امام حسین(ع)]] اشاره دارد.<ref>دهخدا،‌ لغت‌نامه، ذیل ماده حسنین</ref>{{یادداشت|یکی از قواعد ادبی در علم معانی و بیان قاعده ی تغلیب است، به معنای غلبه دادن که انواع مختلفی دارد مثل تغلیب مذکر بر مونث مانند: طلب العلم فریضة علی کل مسلم.  که مسلم یعنی مرد و زن مسلمان. تغلیب زیبا تر بر زیبا، مانند: قمران (دوماه) یعنی قمر و شمس(ماه و خورشید) تغلیب بزرگ بر  کوچک، مانند: حسنان (دوحسن) یعنی حسن و حسین{{مدرک}} }} در کتاب [[فائق المقال فی الحدیث و الرجال (کتاب)|فائق المقال]] کتاب رجال قرن یازدهم قمری آمده است که در کتاب‌های رجالی تعبیر «حسنین» اختصاص به این دو امام دارد،<ref>بصری، فائق المقال، ۱۴۲۲ق، ص۴۴.</ref> چنان‌که کنیه ابوالحسنین نیز مختص [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]] پدر این دو امام است.<ref>بصری، فائق المقال، ۱۴۲۲ق، ص۴۴.</ref> نویسنده کتاب [[مجمع الرجال (کتاب)|مجمع الرجال]] کتاب رجالی قرن دوازدهم قمری نیز همین نکته را آورده است.<ref>قهپایی، مجمع الرجال، ۱۳۶۴ش، ج۷، ص۱۹۳ و ۱۹۴.</ref>  

* محدث نوری، میرزا حسین، مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، بیروت، مؤسسه آل البیت، ۱۴۰۸ق.