شهید ثانی: تفاوت میان نسخه‌ها

| سرشناسی          = از فقیهان شیعه

| محل شهادت        = استانبول

معروف‌ترین اثر فقهی او [[الروضة البهیة فی شرح اللمعة الدمشقیة (کتاب)|الروضه البهیه فی شرح اللمعه الدمشقیه]] می‎باشد. این کتاب از متون درسی [[حوزه علمیه|حوزه‌های علمیه شیعه]] است. شهید ثانی در ۹۵۵ یا ۹۶۵ق به [[شهادت]] رسید.

خانواده شهید ثانی، همگی از عالمان و دانشمندان شیعه بودند تا آنجا که خاندان وی به «سلسلة الذهب» شهرت یافتند:

شهید ثانی دو بار ازدواج کرد که همسر نخستش، دختر استادش [[محقق کرکی]] بود.<ref>امین، اعیان الشیعه، ۱۴۰۶ق، ج۷، ص۱۴۷.</ref>

شهید ثانی با درگذشت پدرش (در [[رجب]] ۹۲۵ق) به میس رفت و تا سال ۹۳۳ق نزد [[محقق کرکی]] (پدر همسر و شوهرخاله‌اش) ادامه تحصیل داد. وی کتاب‌های [[شرائع الاسلام]]، [[ارشاد الاذهان]]، و القواعد را نزد این استاد خواند.<ref>امین، اعیان الشیعه، ۱۴۰۶ق، ج۷، ص۱۴۷.</ref> شهید پس از میس، به «کرَک نوح» رفت و نزد سیدجعفر کرکی نویسنده کتاب المحجة البیضاء، از جمله کتاب [[قواعد المرام فی علم الکلام (کتاب)|قواعد]] [[ابن میثم بحرانی]]، و تهذیب در [[اصول فقه]]، کتاب العمدة الجلیلة فی الاصول الفقهیة نوشته سیدجعفر کرکی و کتاب الکافیة فی النحو و نیز قسمتی از [[فقه]] و برخی علوم دیگر را فراگرفت.<ref>امین، اعیان الشیعه، ۱۴۰۶ق، ج۷، ص۱۴۷.</ref> شهید ثانی پس از اقامتی در حدود ۱۷ ماه، در [[جمادی الآخرة]] سال ۹۳۴ به جبع رفت و تا سال ۹۳۷ در آنجا تحصیلاتش را ادامه داد.<ref>امین، اعیان الشیعه، ۱۴۰۶ق، ج۷، ص۱۴۷.</ref>

شهید ثانی در سال ۹۴۲ق به طرف [[مصر]] حرکت کرد. او در مصر، نزد شانزده تن از دانشمندان به‌ آموختنِ علوم عربی، [[اصول فقه]]، هندسه، [[علم معانی|معانی]]، [[علم بیان|بیان]]، [[علم عروض|عروض]]، [[منطق]]، [[تفسیر قرآن]] و دیگر علوم مشغول شد. شهید در ۱۷ شوال ۹۴۳ق، پس از اقامتی هجده‌ماهه در مصر، به [[حجاز]] سفر کرد و [[عمره]] و [[حج تمتع]] را به‌جا آورد و در چهاردهم [[صفر]] ۹۴۴ق به جبع بازگشت.<ref>امین، اعیان الشیعه، ۱۴۰۶ق، ج۷، ص۱۴۹.</ref>

شهید ثانی در هفدهم ربیع الآخر ۹۴۶ق به [[زیارت]] [[ائمه اطهار]](ع) در [[عراق]] رفت و در [[۱۵ شعبان]] همان سال به وطنش برگشت.<ref>امین، اعیان الشیعه، ۱۴۰۶ق، ج۷، ص۱۵۰.</ref> در سال ۹۴۸ق بود که شهید به زیارت [[بیت المقدس]] رفت و نزد شیخ شمس‌الدین بن ابی اللطف مقدّسی قسمتی از [[صحیح بخاری]] و [[صحیح مسلم]] را فرا گرفت و [[اجازه روایت]] عام را از وی کسب کرد و به جبع برگشت و تا اواخر سال ۹۵۱ق در آنجا به کارهای علمی مشغول بود.<ref>امین، اعیان الشیعه، ۱۴۰۶ق، ج۷، ص۱۵۰.</ref>

شهید ثانی سپس عزم سفر به روم کرد و بدین منظور در [[۱۲ ذی‌الحجه]] ۹۵۱ق حرکت کرد و بقیه ماه را در دمشق گذراند. در [[۱۶ محرم]] ۹۵۲ق وارد [[حلب]] شد و تا [[۷ صفر]] همان سال در آنجا ماند. او در [[۱۲ صفر]] ۹۵۲ وارد طوقات و سپس اماسیه شد و از آنجا به قسطنطنیه ([[۱۷ ربیع‌الاول]] ۹۵۲) رفت و سه ماه و نیم در آنجا ماند.<ref>امین، اعیان الشیعه، ۱۴۰۶ق، ج۷، ص۱۵۰-۱۵۱.</ref>

در [[شعبان]] ۹۵۲ عازم [[عراق]] شد. و در  [[۴ شوال]] وارد [[سامراء]] و در[[۸ شوال]] وارد   [[کاظمین]] شد. [[۱۵ شوال]] به [[کربلا]] رسید و از آنجا به [[حله]] و سپس به [[کوفه]] و [[نجف]] رفت.<ref>امین، اعیان الشیعه، ۱۴۰۶ق، ج۷، ص۱۵۲.</ref>

پس از [[زیارت]] مراقد [[ائمه اطهار|ائمهٔ اطهار]] در [[۱۵ صفر]] ۹۵۳ق. به [[لبنان]] بازگشت و در [[بعلبک]] ساکن شد و چندی را به تدریس مذاهب پنجگانه ([[مذهب جعفری|جعفری]]، [[حنفی]]، [[شافعی]]، [[مالکی]] و [[حنبلی]]) و رشته‌های دیگر گذراند. وی در این مدت جایگاه بلند یافت و مرجعیت علمی یافت و در هر مذهبی طبق مبانی آن فتوا می‌داد.<ref>امین، اعیان الشیعه، ۱۴۰۶ق، ج۷، ص۱۵۳.</ref> پس از آن باز به جبع رفت و تا ۹۵۵ در آنجا به تدریس و نگارش مشغول بود.<ref>امین، اعیان الشیعه، ۱۴۰۶ق، ج۷، ص۱۵۳.</ref>

درباره سبب قتل وی دو روایت است: یکی اینکه در جریان قضاوت میان دو نفر، شخص محکوم، نزد قاضی [[صیدا]] می‌رود و این قاضی از سلطان [[روم]] ([[سلطان سلیمان]]) می‌خواهد که شهید را به جرم بدعت‌گذاری و خارج بودن از مذاهب چهارگانه اهل سنت، دستگیر کند.<ref>الحر العاملی، امل الآمل، مکتبة الاندلس، ج۱، ص۹۰و۹۱.</ref> این روایت را برخی رد کرده‌اند.{{مدرک}} دوم اینکه جمعی از سنیان به رستم پاشا وزیر اعظم سلطان سلیمان گفتند که شیخ زین الدین [شهید ثانی] ادعای [[اجتهاد]] دارد و بسیاری از علمای [[شیعه]] به نزدش می‌روند و کتاب‌های [[امامیه]] را از او فرامی‌گیرند و قصدشان از این کار تبلیغ شیعه است. از این رو، رستم پاشا کسانی را برای دستگیری شهید، که آن هنگام در [[مکه]] بود، فرستاد. بدین طریق، او را در مکه دستگیر کردند و به [[استانبول]] بردند و بدون اینکه او را نزد سلطان ببرند کشتند. تاریخ شهادتش را [[۵ ربیع‌الاول]] ۹۶۵ق.در سن ۵۴ سالگی گفته‌اند و اینکه جسدش را سه روز رها کردند و سپس به دریا انداختند.<ref>امین، اعیان الشیعه، ۱۴۰۶ق، ج۷، ص۱۵۷.</ref>

شیخ [[حسین بن عبدالصمد حارثی|حسین بن عبدالصمد حارثی]]، پدر [[شیخ بهایی|شیخ بهایی]] می‌گوید: ''روزی بر شهید ثانی وارد شدم و او را متفکر یافتم. او در خویشتن فرو رفته بود. علت این حالت را از او جویا شدم. به من گفت: برادرم! چنین می‌پندارم که من دومین شهید باشم، زیرا در عالم رؤیا [[سید مرتضی علم الهدی]] را دیدم که مجلس ضیافتی تشکیل داده و علماء و دانشمندان امامیه و شیعه در آن شرکت داشتند. وقتی من وارد مجلس شدم، سید مرتضی از جا برخاست و به من تهنیت گفت و دستور داد که در کنار [[شهید اول|شهید اول]] بنشینم''.<ref>امین، اعیان الشیعه، ۱۴۰۶ق، ج۷، ص۱۵۷.</ref>

* تهرانی، آقابزرگ، الذریعه الی تصانیف الشیعه، بیروت، دارالاضواء، ۱۴۰۳ق.

* امین، سید محسن، اعیان الشیعة، بیروت، دارالتعارف، ۱۴۰۶ق-۱۹۸۶م.