وسوسه: تفاوت میان نسخه‌ها

==راه‌های و زمینه‌های وسوسه انسان توسط شیطان==

به گفته پژوهشگران بر اساس آنچه که [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]] در [[خطبه قاصعه]] در [[نهج البلاغه|نهج‌البلاغه]] گفته، شیطان با ابتلاء انسان به [[تکبر|کبر]]، [[تعصب]] و [[جهل]] و همچنین غافل کردن او از نعمت‌های الهی، زمینه وسوسه انسان را فراهم می‌کند.<ref>فتاحی و همکاران، «مراحل نفوذ شیطان و راه‌کارهای مقابله با آن برمبنای تحلیل محتوای مضمونی خطبۀ قاصعۀ امام علی(ع)»، ص۱۹-۲۳.</ref> همچنین گفته شده بر اساس آیات قرآن، آرزوهای دراز و دنیاطلبانه، حسادت و انحصارطلبی انسان نیز از زمینه نفوذ شیطان در دل انسان است.<ref>کوشا، «وسوسه»، ص۱۱۶۲.</ref> [[سید قطب]] نیز می‌گوید ما از چگونگی وسوسه شیطان آگاه نیستیم؛ ولی از آموزه‌های دینی و [[روایات]] دریافته‌ایم که شیطان با استفاده از نقاط ضعف انسان، او را به بدی‌ها سوق می‌دهد.<ref>سید قطب، فی ظلال القرآن، ۱۴۱۲ق، ج۳، ص۱۲۶۹.</ref>

زیبا نشان دادن کارهای زشت<ref>مغنیه، الکاشف، ۱۴۲۴ق، ج۲، ص۳۲۴؛ طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۳، ص۹۸.</ref> و حق جلوه دادن باطل<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۸، ص۴۳.</ref> از راهکار‌هایی دانسته شده که [[شیطان]] برای وسوسه انسان از آن استفاده می‌کند. به باور [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران معاصر، وسوسه شیطان هرگز قابل لمس نیست و یک نوع تأثیر مخفی و ناآگاهانه در ذهن انسان است که در [[قرآن]] از آن به ایحاء تعبیر شده است. به گفته او، شیاطین در درون کسانی که آمادگی پذیرش دستورات آنها را داشته باشند، نفوذ می‌کنند؛ البته انسان می‌تواند وسوسه را تشخیص دهد چون با [[فطرت]] انسان هماهنگ نیست و در هنگام ایجاد وسوسه نوعی سنگینی و ناراحتی در قلب صورت می‌گیرد، بر خلاف [[الهام|الهامات الهی]] که نوعی انبساط و نشاط به انسان می‌دهد.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۲ش، ج۱، ص۵۷۴.</ref>  همچنین وعده دورغ از ابزارهای شیطان برای وسوسه آدمی دانسته شده است؛ چنانچه حضرت آدم(ع) را با وعده جاودانگی فریفت.<ref>شکر، «وسوسه شیطان و راهکارهای مقابله با آن در قرآن»، ص۷۳-۷۴.</ref>