چاووش‌خوانی (آیین): تفاوت میان نسخه‌ها

==منبع درآمد==

هر زائر، به‌ تناسب‌ وضع‌ مالی‌ و مقام‌ اجتماعی‌ خود، در ازای‌ این‌ خدمات‌ مبلغی‌ به‌ چاووشان‌ می‌پرداخت‌. به‌ گزارش‌ اوبن‌،<ref>ص‌ 18</ref> در دوره [[قاجار]]، ثروتمندان‌ بین‌ پانزده‌ تا بیست‌ تومان‌ و گاه‌ بیشتر حق‌الزحمه‌ و انعام‌ می‌دادند، ولی‌ دستمزدی‌ كه‌ افراد كم‌بضاعت‌ می‌پرداختند از چند قران‌ تجاوز نمی‌كرد. در برخی‌ موارد چاووش‌خوان‌، هنگامی‌ كه‌ شهر زیارتی‌ و نمای‌ [[حرم]] از دور پدیدار می‌شد (مثلاً تپه سلام‌ نزدیك‌ [[مشهد]])، هدیه‌ای‌ به‌ نام‌ «گنبدنما» از زائران‌ دریافت‌ می‌كرد.<ref>طباطبائی‌ اردكانی‌، ص‌ 466</ref> چاووشانِ همراه‌ كاروان‌، به‌ هنگام‌ بازگشت‌، چند منزل‌ جلوتر حركت‌ می‌كردند تا بازگشت‌ زائران‌ را به‌ خانواده آنان‌ خبر دهند و مژدگانی‌ بگیرند.<ref>اوبن‌،ص 18</ref> در [[مصر]]، چاووشان‌ كاروانهای‌ [[حج‌]] (شاویش‌الحاج‌) نیز چنین‌ می‌كردند.<ref>لین‌، ص‌ 440</ref>

به‌ نظر عناصری‌<ref>ص‌ 165</ref> یكی‌ از علل‌ كاسته‌ شدن‌ از اعتبار و حرمت‌ حرفه چاووش‌خوانی‌، رواج‌ یافتن‌ مُزدسِتانی‌ و خلعت‌گرفتن‌ آنان‌ بود كه‌ سبب‌ برتری‌ جنبه مادّی‌ كار بر اصل‌ معنوی‌ آن‌ شد.

==لباس==