احمد بن محمد برقی: تفاوت میان نسخه‌ها

او معروف‌ترین فرد از [[خاندان برقی]] است که سابقه روشنی در تشیع و دفاع از اهل‌بیت(ع)‌ دارد و عالمان متعددی نیز از میان آنان برخاسته است. [[محمد بن خالد برقی|پدرش]]‌ نیز از اصحاب ائمه(ع) و دارای آثار و کتاب‌هایی بوده است.<ref>نجاشی، رجال، ص۳۳۵.</ref>

درباره سال تولد او در متون [[علم رجال|رجالی]] و تاریخی مطلبی به چشم نمی‌خورد، اما با توجه به تاریخ وفاتش، می‌توان گفت که در حدود سال ۲۰۰ق به دنیا آمده است.

رجالیان، [[کنیه]] او را ابوجعفر ذکر کرده‌اند.<ref>شیخ طوسی، الفهرست، ص۶۲؛ ابن غضائری، رجال، ص۳۹.</ref> [[احمد بن علی نجاشی|نجاشی]] سال وفات او را [[سال ۲۷۴ هجری قمری|۲۷۴ق]] می‌داند اما [[علی بن محمد ماجیلویه]] نواده و شاگرد برقی نقل می‌کند که وفات او در سال [[۲۸۰ق]] بوده است.<ref>نجاشی، رجال، ص۷۷.</ref>

رجالیان، برقی را از اصحاب [[امام جواد]](ع) و [[امام هادی]](ع) دانسته‌اند،<ref>شیخ طوسی، رجال الطوسی، ج۱، ص۳۸۳؛ شیخ طوسی، الفهرست، ج۱، ص۱۱۶.</ref> اما در روایاتش، ذکری از این دو [[امام]] نیست. تنها در روایتی آمده هنگامی که او در [[سامرا]] بود، از جانب «آن مرد» فرستاده‌ای به نزد او و همراهش آمده و درباره [[ثقه|وثاقت]] برخی از راویان و اصحاب به آنان مطلبی را گفته است {{یادداشت|کنت أنا وأحمد بن أبی عبد الله البرقی بالعسکر فورد علینا رسول من الرجل فقال لنا: الغائب العلیل ثقة، وأیوب بن نوح، وابراهیم بن محمد الهمدانی، وأحمد بن حمزة، وأحمد ابن اسحاق ثقات جمیعا.}} که قرائن نشان می‌دهد مراد از «آن مرد»، امام هادی(ع) بوده است.<ref>نجاشی، اختیار معرفة الرجال، ج۲، ص۸۳۱.</ref>

رجالیان شیعه مانند [[احمد بن علی نجاشی|نجاشی]]، [[شیخ طوسی]] و [[علامه حلی]] برقی را ستوده و او را مورد وثوق و اعتماد دانسته‌اند.<ref>نجاشی، رجال، ص۷۶؛ شیخ طوسی، الفهرست، ص۶۲؛ علامه حلی، خلاصة الاقوال، ص۶۳.</ref> احمد بن محمد خالد نزد [[اهل‌سنت]] نیز دارای جایگاه والایی است.{{مدرک}}

روایت او از راویان ضعیف و اعتماد بر [[حدیث مرسل|احادیث مرسل]] موجب شد [[احمد بن محمد بن عیسی اشعری]] رییس محدثان قمی، او را از [[قم]] تبعید کند اما پس از مدتی او را به قم بازگرداند و از وی پوزش خواست و حتی در مراسم [[تشییع جنازه]] برقی، پا برهنه و بدون [[عمامه]] حاضر شد تا رفتار پیشین خویش را جبران نماید.<ref>شیخ طوسی، الفهرست، ص۶۲؛ علامه حلی، خلاصة الاقوال، ص۶۳؛ علامه حلی، رجال، ص۱۴، ش۷؛ فرشچیان، پیشگامان تشیع، ص۱۰۴</ref>

[[وحید بهبهانی]] می‌نویسد: «مورد اعتمادبودن برقی قطعی است و آن چه منتقدان گفته‌اند برای ما ثابت نشده، حتی اگر او بر ضعیفان اعتماد کرده باشد می‌توان گفت روش او در نقل حدیث صحیح نبوده است.»<ref>وحید بهبهانی، الفوائد الرجالیة، ص۴۳.</ref>[[ابن غضائری]] نیز معتقد است که طعن قمی‌ها مربوط به کسانی است که احمد از آنها حدیث نقل کرده است نه خود او.<ref>ابن غضائری، رجال، ص۳۹.</ref>

برقی از حدود ۲۰۰ نفر نقل [[حدیث]] و کتاب‌های بیش از ۱۰۰ نفر را نیز روایت کرده است<ref>سید علی آقایی، مقایسه تحلیلی سه چاب کتاب الرجال برقی.</ref> [[آیت الله خویی]] و در جای جای کتاب خویش به آنان اشاره می‌کند.<ref>خویی، معجم رجال الحدیث، ج۲، ص۳۱ و ۳۲، ۲۲۶ و ۲۲۷، ۲۶۶ و ۲۶۷.</ref>

# [[معلی بن محمد]].<ref>خویی، معجم رجال الحدیث، ج۲، ص۳۲.</ref>

مهم‌ترین اثر برقی، کتاب [[المحاسن]] و [[رجال برقی|کتاب الرجال]] است که از وی به جای مانده است. دیگر آثار او عبارتند از:<ref>زرکلی، الاعلام، ج۱، ص۲۰۵؛ کحاله، معجم المؤلفین، ج۲، ص۹۸.</ref>

*علامه حلی حسن بن یوسف، رجال، قم، مکتبه الرضی، ۱۴۰۲ق.