کاربر:Rezai.mosavi/صفحه تمرین2
واجب توصلی
مفهوم‌شناسی
طبق تعریف مشهور،[۱] واجب تَوَصّلی - در مقابل واجب تَعبّدی - به واجبی گفته شده که قصد قربت در آن شرط نیست و انجام دادن آن بدون نیّت تقرّب، تکلیف را از عهدهٔ انسان بر می‌دارد؛ مانند ادای دین، جواب سلام دادن یا تطهیر (پاک کردن) لباس نجس.[۲] عالمان علم اصول تعریف دیگری هم برای واجب توصلی ارائه نموده‌اند؛ گفته شده علمای قدیم[یادداشت ۱] واجب توصلی را واجبی می‌دانستند که غرض از وجوب در آن معلوم باشد و انجام آن صرفا از روی تعبّد است؛ مانند نماز.[۵] علامه مظفر از عالمان قرن چهاردهم قمری، این تعریف را در صورتی صحیح دانسته که منظور از تعبد در واجب تعبدی، تسلیم بودن در برابر اوامر خدا باشد، هر چند آنچه به آن دستور داده شده، طبق تعریف مشهور، توصلی باشد؛ مثلا گفته می‌شود: «این کار را تعبداً انجام می‌دهم»[۶]
پانویس
- ↑ مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، فرهنگ‌نامه اصول فقه، ۱۳۸۹ش، ص۹۲۰.
- ↑ کاشف الغطاء، الفوائد الجعفریة، مؤسسه کاشف الغطاء، ص۱۱؛ امام خمینی، کتاب الطهارة، ۱۴۲۲ق، ص۳۴۳.
- ↑ ولایی، فرهنگ تشریحی اصطلاحات اصول، ۱۳۷۴ش، ص۱۸۲-۲۸۳.
- ↑ امام خمینی، انوار الهدایة، ۱۴۱۵ق، ج۱، ص۲۶۱.
- ↑ آقاضیاء عراقی، مقالات الأصول، ۱۴۲۰ق، ج۱، ص۲۹۹؛ موسوی بجنوردی، منتهی الأصول، کتابفروشی بصیرتی، ج۱، ص ۱۲۶-۱۲۷؛ مظفر، أصول الفقه، ۱۳۷۵ش، ج۱، ص۶۹.
- ↑ مظفر، أصول الفقه، ۱۳۷۵ش، ج۱، ص۶۹.
منابع
خطای یادکرد: برچسب <ref> برای گروهی به نام «یادداشت» وجود دارد، اما برچسب متناظر با <references group="یادداشت"/> یافت نشد.