کاربر:M.mokhtary/صفحه تمرین
 | |
| اطلاعات کتاب | |
|---|---|
| نویسنده | شبر، سید عبدالله |
| تاریخ نگارش | ۱۲۲۵ق |
| موضوع | اخلاق اسلامی |
| زبان | عربی |
| به تصحیح | قصیر، علی |
| تعداد جلد | ۲ |
| ترجمه به دیگر زبان‌ها | فارسی |
| اطلاعات نشر | |
| ناشر | العتبة الحسينية المقدسة |
| محل نشر | عراق |
| تاریخ نشر | ۱۴۲۹ق |
| ترجمه فارسی | |
| نام کتاب | اخلاق |
| مترجم | محمد رضا جباران • صادق حسن‌زاده |
| مشخصات نشر | هجرت، ایران |
| نسخه الکترونیکی | https://lib.eshia.ir/11437/1/0 |
الأخلاق، کتابی است به زبان عربی نوشته سید عبدالله شبر.
نویسنده این کتاب را در پنج بخش، مشتمل بر یک مقدمه و چهار رکن تنظیم نموده و در هر قسمت در کنار بیان آیات و روایات مرتبط، توضیحاتی ارائه نموده است.[۱]
گزارشی از محتوای کتاب
مقدمه
مقدمه این کتاب از پنج فصل تشکیل شده است: در فصل اولِ «مقدمه» روایاتی در ستایش خوش خلقی و بدگویی از بد اخلاقی قرار گرفته است.[۲] فصل دوم به معنای خُلق و چگونگی تهذیب آن اختصاص یافته است.[۳] نویسنده در فصل سوم که آخرین قسمتِ «مقدمه»ی این کتاب می‌باشد، به نقد نظر افرادی پرداخته است که معتقدند اخلاق انسانها قابل تغییر نیست.[۴]
رکن اول
مؤلف در ركن اول رازهایی از عبادات را بیان نموده و پیرامون تعدادی از اعمال عبادی و آداب انجام دادن آنها توضیح مفصلی ارئه نموده است.[۵]
رکن دوم
در این قسمت، بحث‌هایی در زمینه شیوه زندگی مطلوب اجتماعی و حقوق انسانها نسبت به یکدیگر مانند حق برادری، والدین و همسایگان در کنار متن «رساله حقوق» امام سجاد (ع) به چشم می‌خورد.[۶]
رکن سوم
شُبّر رکن سوم از کتاب را با عنوان «مهلکات» و «سموم کشنده» نام‌گذاری نموده و در چهارده باب به موانع رشد پرداخته است.[۷]
رکن چهارم
رکن چهارم آخرین قسمت از کتاب الأخلاق است که نویسنده آن را «المنجیات» نامیده است. او در این بخش به مناسبت عناوین مطرح شده در رکن سوم، عوامل رشد و نجات انسان را در چهارده باب تشریح نموده است.[۸]
شیوه نگارش
محقق کتاب معتقد است نویسنده در تالیف این اثر از اسلوب کتابهای فلسفی،عرفانی و روایی به صورت همزمان پیروی نموده است. این روش او در الأخلاق را مشابه با شیوه نگارش عالمانی مانند غزالی در کتاب احیاءالعلوم، شهید ثانی در اسرارالصلاه، فیض کاشانی در المحجه البیضاء و نراقی در تالیف جامع السعادات دانسته‌اند.[۹]
سال تالیف
بر اساس آنچه در انتهای کتاب آمده است،عبدالله شبر تالیف الأخلاق را در روز چهارشنبه، ۲۷ ربيع‌الأول ۱۲۲۵ق به پايان رسانده است.[۱۰]
ترجمه‌ها
این کتاب اولین بار در سال 1374ش به وسیله محمد رضا جباران به فارسی ترجمه شده و توسط انتشارات هجرت چاپ رسیده است.[۱۱] برای بار دوم نیز در سال 1398ش با کوشش صادق حسن زاده به فارسی ترجمه و در نشر آبانه منتشر شده است.
معرفی نویسنده
مقاله اصلی: سید عبدالله شبر
سید عبدالله بن سید محمد رضا شبر حسینی کاظمی نجفی در سال در1192ش در نجف همزمان با اقامت پدرش درآن شهر دیده به جهان گشود. خانواده او از خاندان معروف به علم و فضیلت در عراق به شمار می‌آمد. شبّر در رجب سال 1242 در شهر کاظمین از دنیا رفت و نزد پدرش در همانجا به خاک سپرده شد.[۱۲] سید عبدالله عالمی ربانی نیز فاضلی شریف، محدثی گرانقدر و فقیهی متبحر معرفی نموده‌اند که در عصرخود با توجه به تالیفهای فراوانی که داشت به مجلسی دوم شهرت یافته بود.[۱۳] از دیگر آثار او نیز «الوجيز في تفسير القرآن» و «الأنوار اللامعة» و «عمل اليوم و الليلة»، «مصابيح الأنوار»، «حق اليقين في معرفة أصول الدين»، «فقه الإمامية» ، «الأخلاق» و «شرح الزيارة الجامعة» را نام برده‌اند.[۱۴]
پانویس
- ↑ شبر، الأخلاق، ۱۴۲۹ق، ج۱، ص۳۱۲.
- ↑ شبر، الأخلاق، ۱۴۲۹ق، ج۱، ص۴۹.
- ↑ شبر، الأخلاق، ۱۴۲۹ق، ج۱، ص۵۶.
- ↑ شبر، الأخلاق، ۱۴۲۹ق، ج۱، ص۶۱.
- ↑ شبر، الأخلاق، ۱۴۲۹ق، ج۱، ص۶۵.
- ↑ شبر، الأخلاق، ۱۴۲۹ق، ج۱، ص۱۹۷.
- ↑ شبر، الأخلاق، ۱۴۲۹ق، ج۲، ص۵.
- ↑ شبر، الأخلاق، ۱۴۲۹ق، ج۲، ص۱۹۳.
- ↑ القصیر، «مقدمه»، در الأخلاق، ج۱، ص۸.
- ↑ شبر، الأخلاق، ۱۴۲۹ق، ج۲، ص۳۷۹.
- ↑ جباران، اخلاق، 1374ش.
- ↑ اعیان الشیعه، امین، 1403ق، حسن امین، ج8، ص82.
- ↑ الکنی و الألقاب، قمی، 1368ش، ج2، ص152.
- ↑ الأعلام، زرکلی، 1989م، ج4ص131.
یادداشت
منابع
- شُبّر، سید عبدالله، الأخلاق، به تحقیق علی القصیر، کربلا، العتبة الحسينية المقدسة، ۱۴۲۹ق.
- شُبّر، سید عبدالله، اخلاق، ترجمه‌ی محمد‌رضا جباران،قم، هجرت، ۱۳۷۴ش.
- شُبّر، سید عبدالله، اخلاق، ترجمه‌ی صادق حسن‌زاده،قم، آبانه، ۱۳۹۸ش.
- امین،محسن، اعیان الشیعه، تحقیق حسن امین، بیروت، دارالتعارف للمطبوعات، 1403ق
- قمی، عباس، الکنی و الألقاب، تهران، مکتبه الصدر، 1368ش.
- الأعلام: قاموس تراجم لأشهر الرجال و النساء من العرب و المستعربين و المستشرقين، زركلى، خير الدين، بيروت،دار العلم للملايين،1989م.