ویکی شیعه:نوشتار پیشنهادی هفته/۲۰۱۹/۲۸
اباصالح از القاب منسوب به امام مهدی(ع) است که از قرن یازدهم قمری درباره آن حضرت به کار رفته است. پیش از آن احمد بن محمد بن خالد برقی(۲۰۰-۲۷۴ یا ۲۸۰ق) و شیخ صدوق از امام صادق(ع) روایت کرده‌اند: هر گاه راه را گم کردی، صدا بزن «یا صالح! و یا أبا صالح! أرشدانا إلی الطریق، رحمکما الله» (یا صالح! و یا أباصالح! راه را به ما نشان دهید. خداوند، شما را رحمت کند.)
شیخ صدوق(۳۰۵-۳۸۱ق) با اندکی اختلاف نقل کرده «یا صالح! أو یا أباصالح! أرشدونا إلی الطریق، یرحمکم الله» (یا صالح! (یا) یا أباصالح! راه را به ما نشان دهید. خداوند، شما را رحمت کند.) البته شیخ صدوق و هیچ یک از شارحان آثار او، به جز مجلسی اول، لقب یاد شده را بر امام مهدی(ع) تطبیق نکرده‌اند.
با توجه به این مسئله گفته‌اند: این روایات به گم‌گشته‌های در بیابان مربوط است و ارتباطی به امام مهدی(ع) ندارد. ری‌شهری معتقد است برای انتساب «اباصالح» به امام مهدی(ع)، منبع متقدمی وجود ندارد و آنچه سبب رواج این لقب برای ایشان شده است، تنها حکایاتی است که اشاره‌ای به این معنا ندارد.