ویکی شیعه:نوشتار پیشنهادی هفته/۲۰۱۵/۲۷
صلح امام حسن(ع)، قراردادی میان حسن بن علی بن ابی طالب (ع) دومین امام شیعیان و معاویه فرزند ابوسفیان، که در سال ۴۱ قمری بسته شد. این توافقنامه بعد از جنگی صورت گرفت که بر اثر زیاده‌خواهی معاویه و خودداری او از بیعت با امام حسن به عنوان خلیفه مسلمانان روی داد. این جنگ به دلایلی از جمله خیانت برخی سرداران سپاه امام حسن(ع)، حفظ مصلحت مسلمانان، حفظ جان شیعیان و خطر خوارج ناتمام ماند. امام حسن مجتبی(ع) مجبور به قبول صلح‌نامه‌ای شد که بر اساس آن، حکومت از امام حسن(ع) به معاویه واگذار می‌گشت. صلح چند شرط داشت که از مهم‌ترین آنها عدم نصب جانشین از جانب معاویه، خودداری از توطئه علیه امام حسن(ع) و حفظ جان مسلمانان بود. با این حال، معاویه به هیچ‌یک از شرط‌ها عمل نکرد.