اخبار من بلغ: تفاوت میان نسخه‌ها

حدیث من بلغ به مجموعه احادیثی گفته می‌شود که حکم افرادی را که به امید [[ثواب و عقاب|ثواب]] به [[حدیث ضعیف|روایت‌های ضعیف]] عمل کرده‌اند، بیان می‌کند.<ref>مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، فرهنگ‌نامه اصول فقه، ۱۳۸۹ش، ص۱۲۸.</ref> بر اساس این احادیث اگر خبر ثواب داشتن یک عمل به شخصی برسد و او به امید رسیدن به آن ثواب، انجامش دهد، [[خدا]]وند پاداش وعده شده را به او خواهد داد، حتی اگر اصل خبر نادرست باشد.<ref>برقی، المحاسن، ۱۳۷۱ق، ج۱، ص۲۵؛ کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۸۷؛ شیخ صدوق، ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، ۱۴۰۶ق، ص۱۳۲.</ref> از آنجا که عموم این روایات با تعبیر «مَنْ بَلَغَهُ»(هر که را خبری برسد) آغاز شده‌اند، این احادیث به «روایات من بلغ» شهرت یافته‌اند.<ref>سعیدی، [https://rch.ac.ir/article/Details/10875 «تسامح در ادله سنن»]، ص۲۸۸.</ref> در این احادیث تنها خبر از رویکرد خداوند داده شده و هیچ دستوری در آنها وجود ندارد.<ref>هاشمی شاهرودی،‌ [http://www.juosul.ir/article_114363.html «بحثی پیرامون اخبار من بلغ»]، ص۸.</ref>

[[محمدجواد فاضل لنکرانی]] از اساتید حوزه علمیه، حدیث من بلغ را اصلی‌ترین دلیل برای [[تسامح در ادله سنن|قاعده تسامح]] بر می‌شمارد؛ قاعده‌ای پرکاربرد که در تمام [[ابواب فقه]] جریان دارد.<ref>فاضل لنکرانی، [http://mags.markazfeqhi.com/article_40376.html «قاعده تسامح در ادله سنن»]، ص۷.</ref> بسیاری از فقیهان با استناد به این حدیث، به مستحب بودن اعمال متعددی فتوا داده‌اند.<ref>کلانتری، [https://www.sid.ir/paper/167733/fa «تسامح در ادله سنن، قاعده‌ای نا کارآمد»]، ص۲.</ref> مثلاً [[شهید ثانی]] مؤلف [[الروضة البهیة فی شرح اللمعة الدمشقیة (کتاب)|شرح لمعه]] بر اساس حدیث من بلغ و با استناد به روایت ضعیفی که [[روزه|روزه مستحبی]] را در سفر جایز دانسته، به جایز بودن روزه مستحبی در [[مسافر]]ت فتوا داده است.<ref>شهید ثانی، مسالک الافهام، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص ۴۸.</ref>