Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۵٬۵۸۶
ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۵: | خط ۵: | ||
بنا به نقل [[حدیث|حدیثی]] از [[امام علی(ع)]]، علم منایا و بلایا، یکی از علومی است که [[ائمه(ع)]] از [[پیامبر(ص)]] فراگرفتهاند.<ref>مفید، الاختصاص، ۱۴۱۳ق، ص۲۸۳.</ref> در سخنی دیگر از [[امام صادق علیهالسلام|امام صادق(ع)]]، علم منایا و بلایا از [[جفر و جامعه|کتاب جفر]] گرفتهشده که [[خدا|خداوند متعال]] آن را به پیامبر(ص) و ائمه(ع) پس از او اختصاص داده است.<ref>صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ۱۳۸۸ش، ج۲، ص۳۱-۳۲.</ref> عرفانی نویسنده مقاله «منابع و قلمرو علوم معصومان» مدعی است، علم به منایا و بلایا یکی از هفت دسته قلمرو علوم [[چهارده معصوم|معصومان]] است.<ref>عرفانی، «منابع و قلمرو علوم معصومان»، ص۱۰۷-۱۰۸.</ref> | بنا به نقل [[حدیث|حدیثی]] از [[امام علی(ع)]]، علم منایا و بلایا، یکی از علومی است که [[ائمه(ع)]] از [[پیامبر(ص)]] فراگرفتهاند.<ref>مفید، الاختصاص، ۱۴۱۳ق، ص۲۸۳.</ref> در سخنی دیگر از [[امام صادق علیهالسلام|امام صادق(ع)]]، علم منایا و بلایا از [[جفر و جامعه|کتاب جفر]] گرفتهشده که [[خدا|خداوند متعال]] آن را به پیامبر(ص) و ائمه(ع) پس از او اختصاص داده است.<ref>صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ۱۳۸۸ش، ج۲، ص۳۱-۳۲.</ref> عرفانی نویسنده مقاله «منابع و قلمرو علوم معصومان» مدعی است، علم به منایا و بلایا یکی از هفت دسته قلمرو علوم [[چهارده معصوم|معصومان]] است.<ref>عرفانی، «منابع و قلمرو علوم معصومان»، ص۱۰۷-۱۰۸.</ref> | ||
==مفهومشناسی== | ==مفهومشناسی== | ||
علم منایا و بلایا، به معنای آگاهی [[امامان شیعه|ائمه(ع)]] از اتفاقهایی است که برای اشخاص در آینده روی میدهد.<ref>کلینی، اصول کافی، ۱۳۷۵ش، ج۲، ص۷۲۴.</ref> این اتفاقها در علم منایا درباره مرگ، کیفیت و زمان آن است و در علم بلایا درباره حوادث و گرفتاریهای اشخاص.<ref>محدثی، فرهنگ غدیر، ۱۳۸۶ش، ص۳۹۶.</ref> | |||
منایا جمع منیّه به معنای مرگومیر و بلایا جمع بلیّه به معنای رنجها و گرفتاریها است.<ref>محدثی، فرهنگ غدیر، ۱۳۸۶ش، ص۳۹۶.</ref> | |||
==ائمه(ع) صاحب علم منایا و بلایا== | ==ائمه(ع) صاحب علم منایا و بلایا== | ||
علم منایا و بلایا از علومی است که ائمه(ع) مانند [[امام حسن مجتبی علیهالسلام|امام حسن مجتبی(ع)]]،<ref>عاملی، تحلیلی از زندگانی سیاسی امام حسنمجتبی(ع)، ۱۳۸۴ش، ص۱۵۳.</ref> [[امام حسین علیهالسلام|امام حسین(ع)]]،<ref>ذهنی تهرانی، از مدینه تا مدینه (مقتل)، ۱۳۸۹ش، ص۲۲۲.</ref> [[امام سجاد علیهالسلام|امام سجاد(ع)]]<ref>صفار قمی، بصائر الدرجات، بیتا، ص ۱۴۰.</ref> و [[امام رضا علیهالسلام|امام رضا(ع)]]،<ref>کلینی، کافی، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۲۲۳.</ref> [[اهل البیت علیهم السلام|اهلبیت(ع)]] را امین خداوند، وارث [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] و صاحب علم منایا و بلایا معرفی کردهاند. از [[امام علی علیهالسلام|امام علی(ع)]] نقلشده كه فرمود: رسول خدا(ص) هزار باب علم به من آموخت كه هر بابى هزار باب ديگر مىگشايد و مجموعاً مىشود هزار هزار باب، تا آنجا كه از هر چه بوده و تا [[قیامت|روز قيامت]] خواهد بود آگاه شدم و علم منايا و بلايا و ... را فراگرفتم.<ref>مفید، الاختصاص، ۱۴۱۳ق، ص۲۸۳؛ قندوزی، ینابیع المودة، بیتا، ج ۱، ص۲۳۱.</ref> | علم منایا و بلایا از علومی است که ائمه(ع) مانند [[امام حسن مجتبی علیهالسلام|امام حسن مجتبی(ع)]]،<ref>عاملی، تحلیلی از زندگانی سیاسی امام حسنمجتبی(ع)، ۱۳۸۴ش، ص۱۵۳.</ref> [[امام حسین علیهالسلام|امام حسین(ع)]]،<ref>ذهنی تهرانی، از مدینه تا مدینه (مقتل)، ۱۳۸۹ش، ص۲۲۲.</ref> [[امام سجاد علیهالسلام|امام سجاد(ع)]]<ref>صفار قمی، بصائر الدرجات، بیتا، ص ۱۴۰.</ref> و [[امام رضا علیهالسلام|امام رضا(ع)]]،<ref>کلینی، کافی، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۲۲۳.</ref> [[اهل البیت علیهم السلام|اهلبیت(ع)]] را امین خداوند، وارث [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] و صاحب علم منایا و بلایا معرفی کردهاند. از [[امام علی علیهالسلام|امام علی(ع)]] نقلشده كه فرمود: رسول خدا(ص) هزار باب علم به من آموخت كه هر بابى هزار باب ديگر مىگشايد و مجموعاً مىشود هزار هزار باب، تا آنجا كه از هر چه بوده و تا [[قیامت|روز قيامت]] خواهد بود آگاه شدم و علم منايا و بلايا و ... را فراگرفتم.<ref>مفید، الاختصاص، ۱۴۱۳ق، ص۲۸۳؛ قندوزی، ینابیع المودة، بیتا، ج ۱، ص۲۳۱.</ref> |