پرش به محتوا

امام مهدی عجل الله تعالی فرجه: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
بدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۰: خط ۲۰:
| طول عمر =
| طول عمر =
}}
}}
'''محمد بن حسن(عج)''' (متولد [[سال ۲۵۵ قمری|۲۵۵ق]])، شناخته‌شده با عناوینی از جمله '''امام مهدی'''، '''امام زمان''' و '''حجت بن الحسن'''، دوازدهمین و آخرین [[امام]] [[امامیه|شیعیان امامی]] است که دوره [[امامت]]ش پس از شهادت [[امام حسن عسکری(ع)]] در [[سال ۲۶۰ قمری]] آغاز شد و تا پس از [[ظهور]] او در [[آخرالزمان]] ادامه خواهد داشت. به‌باور شیعیان، او همان [[مهدی|مهدی موعود]] است که پس از دوره طولانی [[غیبت امام دوازدهم|غیبت]]، [[ظهور امام زمان|ظهور]] خواهد کرد.
'''محمد بن حسن(عج)''' (متولد [[سال ۲۵۵ هجری قمری|۲۵۵ق]])، شناخته‌شده با عناوینی از جمله '''امام مهدی'''، '''امام زمان''' و '''حجت بن الحسن'''، دوازدهمین و آخرین امام [[امامیه|شیعیان امامی]] است که دوره [[امامت]]ش پس از شهادت [[امام حسن عسکری علیه‌السلام|امام حسن عسکری(ع)]] در [[سال ۲۶۰ هجری قمری|سال ۲۶۰ قمری]] آغاز شد و تا پس از [[ظهور امام زمان|ظهور]] او در [[آخرالزمان]] ادامه خواهد داشت. به‌باور شیعیان، او همان [[مهدی|مهدی موعود]] است که پس از دوره طولانی [[غیبت امام مهدی(عج)|غیبت]]، ظهور خواهد کرد.


بر اساس منابع [[شیعه]]، حکومت [[عباسیان|عباسی]] در دوره [[امامت]] [[امام حسن عسکری(ع)]] درصدد یافتن فرزند وی به‌عنوان [[مهدی موعود|مهدی]] و جانشین پدر بود و از این رو تولد امام زمان(عج) مخفی نگه داشته شد و جز چند تن از [[فهرست اصحاب امام حسن عسکری(ع)|یاران خاص امام یازدهم شیعیان]] کسی او را ندید. از این جهت پس از شهادت [[امام عسکری(ع)]]، بسیاری از شیعیان دچار تردید شدند و فرقه‌هایی در جامعه شیعه پدید آمد و گروهی از شیعیان، از [[جعفر کذاب]]، عموی امام زمان(عج)، پیروی کردند. در این شرایط [[توقیعات امام زمان]] که عموماً خطاب به شیعیان نوشته می‌شد و توسط [[نیابت خاصه|نائبان خاص]] به اطلاع مردم می‌رسید، موجب تثبیت دوباره [[تشیع]] گردید؛ تا جایی که در قرن چهارم هجری از میان فرقه‌هایی که پس از امام یازدهم از شیعه منشعب شده بودند، تنها [[شیعه دوازده‌امامی]] باقی مانده بود.
بر اساس منابع شیعه، [[بنی‌عباس|حکومت عباسی]] در دوره امامت امام حسن عسکری(ع) درصدد یافتن فرزند وی به‌عنوان مهدی و جانشین پدر بود و از این رو تولد امام زمان(عج) مخفی نگه داشته شد و جز چند تن از [[فهرست اصحاب امام حسن عسکری(ع)|یاران خاص امام یازدهم شیعیان]] کسی او را ندید. از این جهت پس از شهادت امام عسکری(ع)، بسیاری از شیعیان دچار تردید شدند و فرقه‌هایی در جامعه شیعه پدید آمد و گروهی از شیعیان، از [[جعفر پسر امام هادی|جعفر کذاب]]، عموی امام زمان(عج)، پیروی کردند. در این شرایط [[توقیعات امام مهدی(عج)|توقیعات امام زمان]] که عموماً خطاب به شیعیان نوشته می‌شد و توسط [[نیابت خاصه|نائبان خاص]] به اطلاع مردم می‌رسید، موجب تثبیت دوباره [[شیعه|تشیع]] گردید؛ تا جایی که در قرن چهارم هجری از میان فرقه‌هایی که پس از امام یازدهم از شیعه منشعب شده بودند، تنها [[امامیه|شیعه دوازده‌امامی]] باقی مانده بود.


امام زمان(عج) پس از شهادت پدرش، در [[غیبت صغری]] به سر برد و در این مدت به واسطه [[نواب اربعه|چهار نائب خاص]] با شیعیان ارتباط داشت. با آغاز [[غیبت کبری]] در [[سال ۳۲۹ هجری قمری|سال ۳۲۹ق]]، ارتباط مردم با امام زمان(عج) از راه نائبان خاص نیز پایان یافت. در اعتقاد شیعیان، مهدی(عج) زنده است تا زمانی که به همراه [[حضرت عیسی(ع)]] [[ظهور]] کند. علمای [[شیعه]] درباره دلایل و جزئیات عمر طولانی امام زمان، تبیین‌هایی ارائه کرده‌اند.
امام زمان(عج) پس از شهادت پدرش، در [[غیبت صغرا|غیبت صغری]] به سر برد و در این مدت به واسطه [[نواب اربعه|چهار نائب خاص]] با شیعیان ارتباط داشت. با آغاز [[غیبت کبرا|غیبت کبری]] در [[سال ۳۲۹ هجری قمری|سال ۳۲۹ق]]، ارتباط مردم با امام زمان(عج) از راه نائبان خاص نیز پایان یافت. در اعتقاد شیعیان، مهدی(عج) زنده است تا زمانی که به همراه [[حضرت عیسی(ع)]] ظهور کند. علمای شیعه درباره دلایل و جزئیات عمر طولانی امام زمان، تبیین‌هایی ارائه کرده‌اند.


به اعتقاد شیعیان، امام دوازدهم در [[آخرالزمان]] ظهور می‌کند و به همراه یارانش حکومتی جهانی برپا می‌سازد و دنیا را که پر از ظلم و ستم شده است، آکنده از عدل و داد می‌نماید. در روایات اسلامی، توصیه مسلمانان به [[انتظار فرج]] مورد تأکید فراوان قرار گرفته و شیعیان این روایات را به‌معنای انتظار ظهور امام زمان(عج) می‌دانند.
به اعتقاد شیعیان، امام دوازدهم در [[آخرالزمان]] ظهور می‌کند و به همراه یارانش حکومتی جهانی برپا می‌سازد و دنیا را که پر از ظلم و ستم شده است، آکنده از عدل و داد می‌نماید. در روایات اسلامی، توصیه مسلمانان به [[انتظار فرج]] مورد تأکید فراوان قرار گرفته و شیعیان این روایات را به‌معنای انتظار ظهور امام زمان(عج) می‌دانند.


[[تفسیر|تفاسیر]] شیعه با اتکا به روایات [[معصومان]]، پاره‌ای از [[آیه|آیات قرآن کریم]] را اشاره به امام زمان(عج) دانسته‌اند. [[روایات]] بسیاری از [[ائمه]] درباره امام زمان، زندگی و [[غیبت امام زمان|غیبت]] و حکومت او نقل شده و کتاب‌های حدیثی فراوانی با هدف نقل این روایات نوشته شده است. علاوه بر کتب حدیثی، آثار تألیفی و تحلیلی بسیاری نیز درباره امام زمان(عج) نگاشته شده است.
تفاسیر شیعه با اتکا به روایات [[چهارده معصوم|معصومان]]، پاره‌ای از [[آیه|آیات قرآن کریم]] را اشاره به امام زمان(عج) دانسته‌اند. روایات بسیاری از [[امامان شیعه|ائمه]] درباره امام زمان، زندگی و [[غیبت امام مهدی(عج)|غیبت]] و حکومت او نقل شده و کتاب‌های حدیثی فراوانی با هدف نقل این روایات نوشته شده است. علاوه بر کتب حدیثی، آثار تألیفی و تحلیلی بسیاری نیز درباره امام زمان(عج) نگاشته شده است.


[[اهل سنت]] با استناد به منابع روایی خود، شخصی با نام مهدی را منجی آخرالزمان می‌دانند و او را از نسل [[پیامبر(ص)]] تلقی می‌کنند، اما با این حال بسیاری از آنها معتقدند که او در [[آخرالزمان]] متولد خواهد شد. در این میان برخی از علمای اهل سنت همچون سبط بن جوزی و ابن‌طلحه شافعی، همانند شیعیان معتقدند که مهدی موعود همان فرزند [[امام حسن عسکری(ع)]] است.
[[اهل سنت و جماعت|اهل سنت]] با استناد به منابع روایی خود، شخصی با نام مهدی را منجی آخرالزمان می‌دانند و او را از نسل [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] تلقی می‌کنند، اما با این حال بسیاری از آنها معتقدند که او در [[آخرالزمان]] متولد خواهد شد. در این میان برخی از علمای اهل سنت همچون سبط بن جوزی و ابن‌طلحه شافعی، همانند شیعیان معتقدند که مهدی موعود همان فرزند [[امام حسن عسکری علیه‌السلام|امام حسن عسکری(ع)]] است.


[[ادعیه]] و [[ذکر|اذکار]] فراوانی برای ارتباط با امام زمان(عج) در [[عصر غیبت]] نقل شده است؛ مانند [[دعای عهد]]، [[دعای ندبه]]، [[زیارت آل‌یاسین]] و [[نماز امام زمان]]. بر اساس برخی احادیث، [[ملاقات با امام زمان|دیدار با امام زمان]] در عصر غیبت نیز ممکن است و برخی از عالمان شیعه در کتاب‌های خود حکایت‌هایی را از دیدار برخی افراد با وی ذکر کرده‌اند. اماکن بسیاری در نقاط مختلف به امام زمان منسوب شده است؛ از جمله [[سرداب غیبت]] در [[سامرا]]، [[مسجد سهله]] در [[کوفه]] و [[مسجد جمکران]] در [[قم]].
[[دعا|ادعیه]] و [[ذکر|اذکار]] فراوانی برای ارتباط با امام زمان(عج) در عصر غیبت نقل شده است؛ مانند [[دعای عهد]]، [[دعای ندبه]]، [[زیارت آل‌یاسین]] و [[نماز امام زمان]]. بر اساس برخی احادیث، [[ملاقات با امام زمان|دیدار با امام زمان]] در عصر غیبت نیز ممکن است و برخی از عالمان شیعه در کتاب‌های خود حکایت‌هایی را از دیدار برخی افراد با وی ذکر کرده‌اند. اماکن بسیاری در نقاط مختلف به امام زمان منسوب شده است؛ از جمله [[سرداب مقدس|سرداب غیبت]] در [[سامرا]]، [[مسجد سهله]] در [[کوفه]] و [[مسجد جمکران]] در [[قم]].


==نام، کنیه‌ها و القاب==
==نام، کنیه‌ها و القاب==
{{اصلی|فهرست کنیه‌ها و لقب‌های امام مهدی(ع)}}
{{اصلی|فهرست کنیه‌ها و لقب‌های امام مهدی(ع)}}
در [[احادیث]] [[شیعه]]، برای [[امام]] دوازدهم نام‌هایی همچون محمد، احمد و عبدالله ذکر شده است. با این همه او در میان شیعیان بیشتر با [[مهدی]] شناخته می‌شود که از لقب‌های اوست.<ref>محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی، ۱۳۹۳ش، ج۲، ص۲۸۳.</ref> بر اساس احادیث متعدد، او همنام [[پیامبر اسلام]] است.<ref>محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی، ۱۳۹۳ش، ج۲، ص۲۸۳.</ref> در برخی احادیث و منابع مکتوب شیعه مانند [[الکافی]] و [[کمال الدین]]، نام او با حروف جدا و به‌صورت «م ح م د» آمده است.<ref>محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی، ۱۳۹۳ش، ج۲، ص۲۸۹-۲۹۱.</ref> این جدانویسی به سبب احادیث متعددی است که بردن نامِ او را ممنوع کرده‌اند.<ref>محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی، ۱۳۹۳ش، ج۲، ص۲۹۷-۳۰۵.</ref>  
در احادیث شیعه، برای امام دوازدهم نام‌هایی همچون محمد، احمد و عبدالله ذکر شده است. با این همه او در میان شیعیان بیشتر با مهدی شناخته می‌شود که از لقب‌های اوست.<ref>محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی، ۱۳۹۳ش، ج۲، ص۲۸۳.</ref> بر اساس احادیث متعدد، او همنام [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر اسلام]] است.<ref>محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی، ۱۳۹۳ش، ج۲، ص۲۸۳.</ref> در برخی احادیث و منابع مکتوب شیعه مانند [[الکافی (کتاب)|الکافی]] و [[کمال الدین و تمام النعمة (کتاب)|کمال الدین]]، نام او با حروف جدا و به‌صورت «م ح م د» آمده است.<ref>محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی، ۱۳۹۳ش، ج۲، ص۲۸۹-۲۹۱.</ref> این جدانویسی به سبب احادیث متعددی است که بردن نامِ او را ممنوع کرده‌اند.<ref>محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی، ۱۳۹۳ش، ج۲، ص۲۹۷-۳۰۵.</ref>  
[[پرونده:دعای سلامتی امام زمان.jpg|بندانگشتی|چپ|[[دعای سلامتی امام زمان(عج)]]]]
[[پرونده:دعای سلامتی امام زمان.jpg|بندانگشتی|چپ|[[دعای اللهم کن لولیک|دعای سلامتی امام زمان(عج)]]]]
* '''نهی از نام بردن'''
* '''نهی از نام بردن'''
{{اصلی|تسمیة المهدی}}
{{اصلی|تسمیة المهدی}}
احادیث فراوانی در منابع شیعه، بردن نام اصلی امام دوازدهم را منع کرده و [[حرام]] دانسته‌اند.<ref>طبسی، تا ظهور، ۱۳۸۸ش، ج۱، ص۴۴.</ref> دو نظریه مشهور درباره این روایات وجود دارد: نظریه نخست از آنِ کسانی مثل [[سید مرتضی]]، [[فاضل مقداد]]، [[محقق حلی]]، [[علامه حلی]] و چند عالم دیگر است که این حرمت را مخصوص زمان [[تقیه]] می‌دانند و در مقابل، [[میرداماد]] و [[محدث نوری]] این حرام‌بودن را در تمام دوران قبل از [[ظهور]] جاری دانسته‌اند.<ref>محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی، ۱۳۹۳ش، ج۲، ص۳۱۱.</ref>  
احادیث فراوانی در منابع شیعه، بردن نام اصلی امام دوازدهم را منع کرده و [[حرام]] دانسته‌اند.<ref>طبسی، تا ظهور، ۱۳۸۸ش، ج۱، ص۴۴.</ref> دو نظریه مشهور درباره این روایات وجود دارد: نظریه نخست از آنِ کسانی مثل [[سید مرتضی]]، [[مقداد بن عبدالله حلی|فاضل مقداد]]، [[محقق حلی]]، [[علامه حلی]] و چند عالم دیگر است که این حرمت را مخصوص زمان [[تقیه]] می‌دانند و در مقابل، [[میرداماد]] و [[میرزا حسین نوری|محدث نوری]] این حرام‌بودن را در تمام دوران قبل از [[ظهور امام زمان|ظهور]] جاری دانسته‌اند.<ref>محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی، ۱۳۹۳ش، ج۲، ص۳۱۱.</ref>  


*'''کنیه‌ها و القاب'''
*'''کنیه‌ها و القاب'''
امام دوازدهم شیعیان، در منابع مختلف و [[ادعیه]] و [[زیارت|زیارات]] با القاب و [[کنیه|کنیه‌های]] بسیاری وصف شده است. [[میرزا حسین نوری|محدث نوری]] در کتاب [[نجم الثاقب]] به حدود ۱۸۲ نام و لقب اشاره کرده<ref group="یادداشت">محدث نوری در النجم الثاقب مدعی است تمامی اسامی و القاب معتبر و مستند را جمع‌آوری کرده و در این راه از استنباط‌های شخصی و پژوهش‌های غیرقطعی استفاده نکرده، که در غیر این صورت چندین برابر این اسماء و القاب قابل استخراج از کتب مختلف بوده است.</ref> و در کتاب «نام‌نامه حضرت مهدی(عج)» حدود ۳۱۰ اسم و لقب برای امام آمده است. برخی از القابی که محدث نوری برشمرده چنین است: [[مهدی]]، [[قائم]]، [[بقیة الله]]، منتقم، موعود، صاحب الزمان، خاتم الاوصیاء، منتَظَر، حجة الله، منتقم، احمد، ابوالقاسم، [[اباصالح|ابوصالح]]، خاتم الائمه، خلیفة الله، صالح، صاحب‌الامر.<ref>طبرسی نوری، النجم الثاقب، ۱۴۱۰ق، ج۱، ص۲۶۵-۱۶۵.</ref>
امام دوازدهم شیعیان، در منابع مختلف و [[دعا|ادعیه]] و [[زیارت|زیارات]] با القاب و [[کنیه|کنیه‌های]] بسیاری وصف شده است. محدث نوری در کتاب [[نجم ثاقب (کتاب)|نجم الثاقب]] به حدود ۱۸۲ نام و لقب اشاره کرده<ref group="یادداشت">محدث نوری در النجم الثاقب مدعی است تمامی اسامی و القاب معتبر و مستند را جمع‌آوری کرده و در این راه از استنباط‌های شخصی و پژوهش‌های غیرقطعی استفاده نکرده، که در غیر این صورت چندین برابر این اسماء و القاب قابل استخراج از کتب مختلف بوده است.</ref> و در کتاب «نام‌نامه حضرت مهدی(عج)» حدود ۳۱۰ اسم و لقب برای امام آمده است. برخی از القابی که محدث نوری برشمرده چنین است: [[مهدی]]، [[قائم آل محمد|قائم]]، [[بقیةالله]]، منتقم، موعود، صاحب‌الزمان، خاتم‌الاوصیاء، منتَظَر، حجةالله، منتقم، احمد، ابوالقاسم، [[اباصالح|ابوصالح]]، خاتم‌الائمه، خلیفةالله، صالح، صاحب‌الامر.<ref>طبرسی نوری، النجم الثاقب، ۱۴۱۰ق، ج۱، ص۲۶۵-۱۶۵.</ref>


نام و القاب امام دوازدهم شیعیان در منابع [[اهل سنت]] نیز آمده است؛ هرچند در این منابع، بیشتر از عنوان «مهدی» استفاده شده و القاب و ویژگی‌های دیگر كمتر ذکر شده و لقب «قائم» در منابع اهل سنت به‌ندرت یافت می‌شود.<ref group="یادداشت">برخی از القابی که در منابع اهل سنت آمده عبارتند از: مهدّی هذه الامّة، المهدی فی الأرض والمهدی فی السّماء، مهدی الخیر، مهدی عبداللّه، الإمام، آخر الأئمّة، خلیفة اللّه، خلیفة بنی هاشم، خلیفة، ولی اللّه، الأمیر، أمیر الطائفة، امیر النّاس، خیرة اللّه فی خلقه، خیر امّة محمّد، خیر النّاس، خیر أهل الأرض، ذخیرة الأنبیاء، یعسوب الامّة، الرّجل الصالح، صالح من مضی، العدل المبارک الزکی، المنصور، الهاشمی، العائذ بالبیت و السفاح.</ref><ref>طبسی، ۱۳۸۸ش، تا ظهور، ج۲، ص۴۹۲.</ref>
نام و القاب امام دوازدهم شیعیان در منابع [[اهل سنت و جماعت|اهل سنت]] نیز آمده است؛ هرچند در این منابع، بیشتر از عنوان «مهدی» استفاده شده و القاب و ویژگی‌های دیگر كمتر ذکر شده و لقب «قائم» در منابع اهل سنت به‌ندرت یافت می‌شود.<ref group="یادداشت">برخی از القابی که در منابع اهل سنت آمده عبارتند از: مهدّی هذه الامّة، المهدی فی الأرض والمهدی فی السّماء، مهدی الخیر، مهدی عبداللّه، الإمام، آخر الأئمّة، خلیفة اللّه، خلیفة بنی هاشم، خلیفة، ولی اللّه، الأمیر، أمیر الطائفة، امیر النّاس، خیرة اللّه فی خلقه، خیر امّة محمّد، خیر النّاس، خیر أهل الأرض، ذخیرة الأنبیاء، یعسوب الامّة، الرّجل الصالح، صالح من مضی، العدل المبارک الزکی، المنصور، الهاشمی، العائذ بالبیت و السفاح.</ref><ref>طبسی، ۱۳۸۸ش، تا ظهور، ج۲، ص۴۹۲.</ref>


==خانواده==
==خانواده==
{{تبارنامه امام حسن عسکری}}
{{تبارنامه امام حسن عسکری}}
پدر امام زمان(عج)، [[امام حسن عسکری(ع)]]، امام یازدهم شیعیان [[دوازده امامی]] است که به مدت شش سال، از وفات [[امام هادی(ع)]] در سال [[سال ۲۵۴ قمری|۲۵۴]] تا سال [[سال ۲۶۰ قمری|۲۶۰هـ]]، [[امامت]] شیعیان را بر عهده داشت.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۵۰۳.</ref>  
پدر امام زمان(عج)، [[امام حسن عسکری علیه‌السلام|امام حسن عسکری(ع)]]، امام یازدهم شیعیان دوازده امامی است که به مدت شش سال، از شهادت [[امام هادی علیه‌السلام|امام هادی(ع)]] در سال [[سال ۲۵۴ هجری قمری|۲۵۴]] تا سال [[سال ۲۶۰ هجری قمری|۲۶۰ق]]، [[امامت]] شیعیان را بر عهده داشت.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۵۰۳.</ref>  


[[مادر امام زمان(عج)]] به نام‌های متعددی از جمله [[نرجس]]، سوسن، صقیل یا صیقل، حدیثه و حکیمه<ref>سلیمیان، فرهنگ‌نامه مهدویت، ۱۳۸۸ش، ص۳۷۱.</ref> خوانده شده و چهار گونه روایت درباره سرگذشت و ویژگی‌های وی نقل شده است؛ بر اساس روایتی که ابتدا شیخ صدوق در [[کمال الدین و تمام النعمة]] نقل کرده،<ref>صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ۱۳۵۹ش، ج۲، ص۴۱۷.</ref> شاهزاده‌ای رومی بوده و در روایت‌هایی دیگر، بدون اشاره به سرگذشت او، تنها به تربیت مادر امام زمان در خانه [[حکیمه دختر امام جواد|حکیمه]]، دختر [[امام جواد(ع)]] اشاره شده است.<ref>صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ۱۳۵۹ش، ج۲، ص۴۲۴.</ref> بنابر دسته سوم روایات که [[مسعودی]] آنها را در [[اثبات الوصیة]] نقل کرده<ref>مسعودی، اثبات الوصیة، ۱۴۲۶ق، ص۲۷۲.</ref> مادر امام زمان علاوه بر تربیت در خانه عمه امام یازدهم، در همان خانه هم به دنیا آمده است. روایات دسته چهارم تفاوت اساسی با سه دسته اخیر دارند؛ در این روایات مادر امام زمان(عج)، کنیزی سیاه‌پوست معرفی شده است.<ref>نعمانی، الغیبه، ۱۳۹۷ق، ص۱۶۳.</ref> برخی از این روایات، خصوصا دسته چهارم، با یکدیگر قابل جمع و تطبیق نیست، از همین رو [[علامه مجلسی]] می‌گوید روایات دسته چهارم با روایات بسیاری در این زمینه اختلاف دارد، مگر آنکه آنها را درباره مادر با واسطه یا مربی امام زمان تلقی کنیم.<ref>محمدباقر مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۰۳ق، ج۵۱، ص۲۱۹.</ref>  
مادر امام زمان(عج) به نام‌های متعددی از جمله [[نرجس]]، سوسن، صقیل یا صیقل، حدیثه و حکیمه<ref>سلیمیان، فرهنگ‌نامه مهدویت، ۱۳۸۸ش، ص۳۷۱.</ref> خوانده شده و چهار گونه روایت درباره سرگذشت و ویژگی‌های وی نقل شده است؛ بر اساس روایتی که ابتدا شیخ صدوق در [[کمال الدین و تمام النعمة (کتاب)|کمال الدین و تمام النعمة]] نقل کرده،<ref>صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ۱۳۵۹ش، ج۲، ص۴۱۷.</ref> شاهزاده‌ای رومی بوده و در روایت‌هایی دیگر، بدون اشاره به سرگذشت او، تنها به تربیت مادر امام زمان در خانه [[حکیمه دختر امام جواد(ع)]] اشاره شده است.<ref>صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ۱۳۵۹ش، ج۲، ص۴۲۴.</ref> بنابر دسته سوم روایات که [[علی بن حسین مسعودی|مسعودی]] آنها را در [[اثبات الوصیة للامام علی بن ابی‌طالب (مسعودی)|اثبات الوصیة]] نقل کرده<ref>مسعودی، اثبات الوصیة، ۱۴۲۶ق، ص۲۷۲.</ref> مادر امام زمان علاوه بر تربیت در خانه عمه امام یازدهم، در همان خانه هم به دنیا آمده است. روایات دسته چهارم تفاوت اساسی با سه دسته اخیر دارند؛ در این روایات مادر امام زمان(عج)، کنیزی سیاه‌پوست معرفی شده است.<ref>نعمانی، الغیبه، ۱۳۹۷ق، ص۱۶۳.</ref> برخی از این روایات، خصوصا دسته چهارم، با یکدیگر قابل جمع و تطبیق نیست، از همین رو [[محمدباقر مجلسی|علامه مجلسی]] می‌گوید روایات دسته چهارم با روایات بسیاری در این زمینه اختلاف دارد، مگر آنکه آنها را درباره مادر با واسطه یا مربی امام زمان تلقی کنیم.<ref>محمدباقر مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۰۳ق، ج۵۱، ص۲۱۹.</ref>  


مادر امام حسن عسکری(ع) و مادربزرگ امام زمان(عج) که در روایات به نام [[جده امام زمان|جَدّه]] شناخته می‌شود، دارای نقش مهمی در وقایع دوران [[غیبت صغری]] تصویر شده و بر اساس منابع، پس از وفات امام حسن عسکری(ع) امور [[شیعیان]] به‌طور عمده بر دوش او قرار گرفته بود.<ref>سلیمیان، فرهنگ‌نامه مهدویت، ۱۳۸۸ش، ص۱۵۰.</ref> همچنین [[حکیمه دختر امام جواد(ع)|حکیمه]]، دختر امام جواد(ع) و عمه امام حسن عسکری(ع)، همزمان با چهار امام زندگی کرده و بر اساس منابع شیعه، شاهد و راوی ولادت امام زمان(عج) بوده است، مادر امام زمان در خانه او تربیت شده و بسیاری از روایات درباره ولادت امام زمان از او نقل شده است.<ref>سلیمیان، فرهنگ‌نامه مهدویت، ۱۳۸۸ش، ص۱۹۱ و ۱۹۲.</ref>  
مادر امام حسن عسکری(ع) و مادربزرگ امام زمان(عج) که در روایات به نام جَدّه شناخته می‌شود، دارای نقش مهمی در وقایع دوران [[غیبت صغرا|غیبت صغری]] تصویر شده و بر اساس منابع، پس از وفات امام حسن عسکری(ع) امور [[شیعه|شیعیان]] به‌طور عمده بر دوش او قرار گرفته بود.<ref>سلیمیان، فرهنگ‌نامه مهدویت، ۱۳۸۸ش، ص۱۵۰.</ref> همچنین حکیمه دختر امام جواد(ع) و عمه امام حسن عسکری(ع)، همزمان با چهار امام زندگی کرده و بر اساس منابع شیعه، شاهد و راوی ولادت امام زمان(عج) بوده است، مادر امام زمان در خانه او تربیت شده و بسیاری از روایات درباره ولادت امام زمان از او نقل شده است.<ref>سلیمیان، فرهنگ‌نامه مهدویت، ۱۳۸۸ش، ص۱۹۱ و ۱۹۲.</ref>  


[[جعفر بن علی الهادی|جعفر بن علی]]، عموی امام زمان(عج) پس از درگذشت امام حسن عسکری(ع) مدعی [[امامت]] شد و به همین دلیل جعفر کذاب خوانده می‌شود؛ منابع روایی، او را اهل فسق و فجور و گناهان بزرگ دانسته‌اند.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۵۰۴.</ref> او علاوه بر ادعای امامت و انکار وجود وارث برای امام عسکری(ع)، دولتمردان وقت را بر ضد امام دوازدهم تحریک کرد.<ref>صدر، پژوهشی در زندگی امام مهدی، دارالتبلیغ اسلامی، ص۲۴۷.</ref> بر اساس برخی منابع، او تا پایان زندگی بر ادعای خود باقی ماند و خود را امام می‌دانست. برخی دیگر از منابع نوشته‌اند که او از ادعای خود دست برداشت و [[توبه]] کرد و شیعیان به جای جعفر کذاب، او را جعفر تواب می‌خواندند. وی در ۴۵ سالگی در [[سامرا]] درگذشت.<ref>حسینی دشتی، معارف و معاریف، ۱۳۷۸ش، ج۴، ص۱۶۵.</ref>  
[[جعفر پسر امام هادی|جعفر بن علی]]، عموی امام زمان(عج) پس از شهادت امام حسن عسکری(ع) مدعی [[امامت]] شد و به همین دلیل جعفر کذاب خوانده می‌شود؛ منابع روایی، او را اهل فسق و فجور و گناهان بزرگ دانسته‌اند.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۵۰۴.</ref> او علاوه بر ادعای امامت و انکار وجود وارث برای امام عسکری(ع)، دولتمردان وقت را بر ضد امام دوازدهم تحریک کرد.<ref>صدر، پژوهشی در زندگی امام مهدی، دارالتبلیغ اسلامی، ص۲۴۷.</ref> بر اساس برخی منابع، او تا پایان زندگی بر ادعای خود باقی ماند و خود را امام می‌دانست. برخی دیگر از منابع نوشته‌اند که او از ادعای خود دست برداشت و [[توبه]] کرد و شیعیان به جای جعفر کذاب، او را جعفر تواب می‌خواندند. وی در ۴۵ سالگی در [[سامرا]] درگذشت.<ref>حسینی دشتی، معارف و معاریف، ۱۳۷۸ش، ج۴، ص۱۶۵.</ref>  


در بیشتر منابع شیعه و سنی از امام زمان(عج) به‌عنوان تنها فرزند [[امام حسن عسکری(ع)]] یاد شده است،<ref>ابن‌شهرآشوب، مناقب آل‌ابی‌طالب، ۱۳۷۹ق، ج۳، ص۵۲۳؛ ابن‌طولون، الائمه الاثنا عشر، منشورات الرضی، ص۱۱۳؛ طبرسی، تاج الموالید، ص۵۹؛ ابن‌اثیر، الکامل فی التاریخ، ۱۳۸۵ق، ج۷، ص۲۷۴؛ شبلنجی، نور الابصار، ص۱۸۳.</ref> هر چند بنابر قول دیگری، وی دو برادر و سه خواهر دارد.<ref>زرندی، معارج الوصول الی معرفة فضل آل الرسول(ص)، ص۱۷۶، به نقل از: پاکتچی، «حسن عسکری(ع)، امام»، صص ۶۱۸-۶۱۹.</ref>
در بیشتر منابع شیعه و سنی از امام زمان(عج) به‌عنوان تنها فرزند [[امام حسن عسکری علیه‌السلام|امام حسن عسکری(ع)]] یاد شده است،<ref>ابن‌شهرآشوب، مناقب آل‌ابی‌طالب، ۱۳۷۹ق، ج۳، ص۵۲۳؛ ابن‌طولون، الائمه الاثنا عشر، منشورات الرضی، ص۱۱۳؛ طبرسی، تاج الموالید، ص۵۹؛ ابن‌اثیر، الکامل فی التاریخ، ۱۳۸۵ق، ج۷، ص۲۷۴؛ شبلنجی، نور الابصار، ص۱۸۳.</ref> هر چند بنابر قول دیگری، وی دو برادر و سه خواهر دارد.<ref>زرندی، معارج الوصول الی معرفة فضل آل الرسول(ص)، ص۱۷۶، به نقل از: پاکتچی، «حسن عسکری(ع)، امام»، صص ۶۱۸-۶۱۹.</ref>


==ابهام در زمان و مکان ولادت==
==ابهام در زمان و مکان ولادت==
===زمان: نیمه شعبان ۲۵۵ و نظرات دیگر===
===زمان: نیمه شعبان ۲۵۵ و نظرات دیگر===
درباره سال ولادت امام دوازدهم شیعیان اختلافاتی وجود دارد؛ بخشی از منابع کهن به تاریخ تولد او نپرداخته و آن را مخفی دانسته‌اند،<ref>مقدسی، بازپژوهی تاریخ ولادت و شهادت معصومان(ع)، ۱۳۹۱ش، ص۵۵۵؛ اشعری، المقالات و الفرق، ۱۳۶۱ش، ص۱۰۳؛ نوبختی، فرق الشیعه، ۱۳۵۵ق، ص۱۰۸-۱۱۲؛ ابن‌خشاب، تاریخ موالید الائمه و وفیاتهم، ۱۴۰۶ق، ص۲۰۰-۲۰۱.</ref> اما [[روایات]] بسیاری از [[شیعه]] و برخی از [[اهل‌سنت]]، سال ولادت امام دوازدهم شیعیان را ۲۵۵ق<ref>سلیمیان، درسنامه مهدویت، ۱۳۸۹ش، ص۱۹۲؛ طوسی، کتاب الغیبه، ۱۴۱۱ق، ص۲۳۱؛ شیخ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۳۳۹.</ref> یا ۲۵۶ق<ref>مقدسی، بازپژوهی تاریخ ولادت و شهادت معصومان(ع)، ۱۳۹۱ش، ص۵۵۵-۵۶۹؛ کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۳۲۹، ح۵ و ص۵۱۴، ح۱؛ صدوق، کمال الدین، ۱۳۹۰ق، ج۲، ص۴۳۰، ص۴۳۲.</ref> دانسته‌اند. این ابهام درباره ماه تولد نیز وجود دارد، اما نظر مشهور ماه [[شعبان]] است و بسیاری از منابع کهن [[شیعه]] نیز همین ماه را بیان کرده‌اند.<ref>مقدسی، بازپژوهی تاریخ ولادت و شهادت معصومان(ع)، ۱۳۹۱ش، ص۵۹۳؛ رجوع کنید به: کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۵۱۴؛ مسعودی، اثبات الوصیه، ۱۴۲۶ق، ص۲۵۸؛ صدوق، کمال الدین، ۱۳۹۰ق، ج۲، ص۴۲۴، ۴۳۰ و ۴۳۲؛ شیخ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۳۳۹؛ طبری، دلائل الامامه، ۱۴۱۳ق، ص۵۰۱؛ طوسی، کتاب الغیبه، ۱۴۱۱ق، ص۲۳۹؛ فتال نیشابوری، روضة الواعظین، ۱۳۶۸ش، ص۲۶۶.</ref> در عین حال برخی از منابع شیعه و سنی، ماه‌های دیگری از جمله رمضان،<ref>صدوق، کمال الدین، ۱۳۹۰ق، ج۲، ص۴۷۴؛ طوسی، کتاب الغیبه، ۱۴۱۱ق، ص۲۳۸؛ ابن‌طلحه شافعی، مطالب السؤول، باب ۱۲، به نقل از اربلی، کشف الغمه، ۱۳۸۱ق، ج۲، ص۴۳۷.</ref> ربیع‌الاول یا ربیع‌الثانی را ماه تولد امام زمان دانسته‌اند.<ref>ابن‌خلکان، وفیات الاعیان، الشریف الرضی، ج۴، ص۱۷۶.</ref>
درباره سال ولادت امام دوازدهم شیعیان اختلافاتی وجود دارد؛ بخشی از منابع کهن به تاریخ تولد او نپرداخته و آن را مخفی دانسته‌اند،<ref>مقدسی، بازپژوهی تاریخ ولادت و شهادت معصومان(ع)، ۱۳۹۱ش، ص۵۵۵؛ اشعری، المقالات و الفرق، ۱۳۶۱ش، ص۱۰۳؛ نوبختی، فرق الشیعه، ۱۳۵۵ق، ص۱۰۸-۱۱۲؛ ابن‌خشاب، تاریخ موالید الائمه و وفیاتهم، ۱۴۰۶ق، ص۲۰۰-۲۰۱.</ref> اما روایات بسیاری از [[شیعه]] و برخی از [[اهل سنت و جماعت|اهل‌سنت]]، سال ولادت امام دوازدهم شیعیان را ۲۵۵ق<ref>سلیمیان، درسنامه مهدویت، ۱۳۸۹ش، ص۱۹۲؛ طوسی، کتاب الغیبه، ۱۴۱۱ق، ص۲۳۱؛ شیخ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۳۳۹.</ref> یا ۲۵۶ق<ref>مقدسی، بازپژوهی تاریخ ولادت و شهادت معصومان(ع)، ۱۳۹۱ش، ص۵۵۵-۵۶۹؛ کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۳۲۹، ح۵ و ص۵۱۴، ح۱؛ صدوق، کمال الدین، ۱۳۹۰ق، ج۲، ص۴۳۰، ص۴۳۲.</ref> دانسته‌اند. این ابهام درباره ماه تولد نیز وجود دارد، اما نظر مشهور [[شعبان|ماه شعبان]] است و بسیاری از منابع کهن شیعه نیز همین ماه را بیان کرده‌اند.<ref>مقدسی، بازپژوهی تاریخ ولادت و شهادت معصومان(ع)، ۱۳۹۱ش، ص۵۹۳؛ رجوع کنید به: کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۵۱۴؛ مسعودی، اثبات الوصیه، ۱۴۲۶ق، ص۲۵۸؛ صدوق، کمال الدین، ۱۳۹۰ق، ج۲، ص۴۲۴، ۴۳۰ و ۴۳۲؛ شیخ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۳۳۹؛ طبری، دلائل الامامه، ۱۴۱۳ق، ص۵۰۱؛ طوسی، کتاب الغیبه، ۱۴۱۱ق، ص۲۳۹؛ فتال نیشابوری، روضة الواعظین، ۱۳۶۸ش، ص۲۶۶.</ref> در عین حال برخی از منابع شیعه و سنی، ماه‌های دیگری از جمله رمضان،<ref>صدوق، کمال الدین، ۱۳۹۰ق، ج۲، ص۴۷۴؛ طوسی، کتاب الغیبه، ۱۴۱۱ق، ص۲۳۸؛ ابن‌طلحه شافعی، مطالب السؤول، باب ۱۲، به نقل از اربلی، کشف الغمه، ۱۳۸۱ق، ج۲، ص۴۳۷.</ref> ربیع‌الاول یا ربیع‌الثانی را ماه تولد امام زمان دانسته‌اند.<ref>ابن‌خلکان، وفیات الاعیان، الشریف الرضی، ج۴، ص۱۷۶.</ref>


منابع تاریخی درباره روز تولد امام دوازدهم، گزارش‌های مختلفی دارند که در میان آنها، روز [[نیمه شعبان]] گزارش معروف و مشهور است<ref>مقدسی، بازپژوهی تاریخ ولادت و شهادت معصومان(ع)، ۱۳۹۱ش، ص۵۹۷.</ref> که در میان عالمان شیعه، [[کلینی]]، [[علی بن حسین مسعودی|مسعودی]]، [[شیخ صدوق]]، [[شیخ مفید]]، [[شیخ طوسی]]، [[امین‌الاسلام طبرسی]]، [[ابن‌طاووس]]، [[علامه حلی]]، [[شهید اول]]، [[شیخ بهایی]]، و در میان دانشمندان [[اهل‌سنت]] ابن‌خلکان، ابن‌صباغ مالکی، شعرانی حنفی، و ابن‌طولون، این قول را گزارش کرده‌اند.{{مدرک}}
منابع تاریخی درباره روز تولد امام دوازدهم، گزارش‌های مختلفی دارند که در میان آنها، روز [[نیمه شعبان]] گزارش معروف و مشهور است<ref>مقدسی، بازپژوهی تاریخ ولادت و شهادت معصومان(ع)، ۱۳۹۱ش، ص۵۹۷.</ref> که در میان عالمان شیعه، [[محمد بن یعقوب کلینی|کلینی]]، [[علی بن حسین مسعودی|مسعودی]]، [[شیخ صدوق]]، [[شیخ مفید]]، [[شیخ طوسی]]، [[فضل بن حسن طبرسی|امین‌الاسلام طبرسی]]، [[سید ابن طاووس|ابن‌طاووس]]، [[علامه حلی]]، [[شهید اول]]، [[شیخ بهائی|شیخ بهایی]]، و در میان دانشمندان اهل‌سنت ابن‌خلکان، ابن‌صباغ مالکی، شعرانی حنفی، و ابن‌طولون، این قول را گزارش کرده‌اند.{{مدرک}}


===مکان ولادت و مخفی بودن آن===
===مکان ولادت و مخفی بودن آن===
مورخان اتفاق‌نظر دارند که امام زمان(عج) در خانه پدرش [[امام عسکری(ع)]] در [[سامرا]] به دنیا آمد<ref>صدوق، کمال الدین، ۱۳۹۵ق، ج۲، باب ۴۲، ح۱؛ طوسی، کتاب الغیبه، ۱۴۱۱ق، ص۲۳۸.</ref> که هم‌اکنون [[حرم عسکریین|حرم]] [[امام هادی(ع)]] و [[امام عسکری(ع)]] است.<ref>مقدسی، بازپژوهی تاریخ ولادت و شهادت معصومان(ع)، ۱۳۹۱ش، ص۶۰۵.</ref>  
مورخان اتفاق‌نظر دارند که امام زمان(عج) در خانه پدرش امام عسکری(ع) در [[سامرا]] به دنیا آمد<ref>صدوق، کمال الدین، ۱۳۹۵ق، ج۲، باب ۴۲، ح۱؛ طوسی، کتاب الغیبه، ۱۴۱۱ق، ص۲۳۸.</ref> که هم‌اکنون [[حرم عسکریین|حرم امام هادی(ع) و امام عسکری(ع)]] است.<ref>مقدسی، بازپژوهی تاریخ ولادت و شهادت معصومان(ع)، ۱۳۹۱ش، ص۶۰۵.</ref>  


بنابر منابع تاریخی، [[امام هادی(ع)]] و امام عسکری(ع) سال‌ها پیش از تولد امام زمان(عج)، به سامرا، مرکز خلافت [[عباسیان|عباسی]] خوانده شدند<ref>محلاتی، مأثر الکبراء فی تاریخ سامرا، ج۱، ص۳۱؛ موسوعة العتبات، ج۱۲، ص۸۰.</ref> و تا پایان عمر در همان‌جا سکونت داشتند.<ref>جعفریان، حیات فکری و سیاسی امامان شیعه، ۱۳۸۱ش، ص۵۳۷-۵۳۸؛ شیخ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۳۳۶؛ ابن‌خلکان، وفیات الاعیان، ج۲، الشریف الرضی، ص۹۴-۹۵؛ یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۴، ص۱۳۴؛ ابن‌طولون، الائمه الاثنی عشر، الشریف الرضی، ص۱۱۳.</ref>  
بنابر منابع تاریخی، [[امام هادی علیه‌السلام|امام هادی(ع)]] و امام عسکری(ع) سال‌ها پیش از تولد امام زمان(عج)، به سامرا، مرکز [[بنی‌عباس|خلافت عباسی]] خوانده شدند<ref>محلاتی، مأثر الکبراء فی تاریخ سامرا، ج۱، ص۳۱؛ موسوعة العتبات، ج۱۲، ص۸۰.</ref> و تا پایان عمر در همان‌جا سکونت داشتند.<ref>جعفریان، حیات فکری و سیاسی امامان شیعه، ۱۳۸۱ش، ص۵۳۷-۵۳۸؛ شیخ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۳۳۶؛ ابن‌خلکان، وفیات الاعیان، ج۲، الشریف الرضی، ص۹۴-۹۵؛ یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۴، ص۱۳۴؛ ابن‌طولون، الائمه الاثنی عشر، الشریف الرضی، ص۱۱۳.</ref>  


به گفته [[شیخ مفید]]، امام عسکری(ع) به دلیل شرایط دشوار آن زمان و جستجوی شدید خلیفه عباسی، و به سبب آنکه مشهور شده بود شیعیان منتظر آمدن مهدی(عج) هستند، ولادت فرزندش را مخفی نگه داشت.<ref>جعفریان، حیات سیاسی و فکری امامان شیعه(ع)، ص۵۶۷؛ شیخ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۳۳۶.</ref> بنابر روایاتی که شیخ طوسی و شیخ مفید نقل کرده‌اند، [[حکیمه دختر امام جواد|حکیمه]] دختر [[امام جواد(ع)]] و دو تن از کنیزان امام حسن عسکری، شاهد ولادت امام زمان بوده‌اند.<ref>طوسی، کتاب الغیبه، ۱۴۱۱ق، ص۲۴۴، ح۲۱۱؛ صدوق، کمال الدین، ۱۳۹۵ق، ج۲، باب ۴۲، ح۵؛ راوندی، الخرائج و الجرائح، ۱۴۰۹ق، ج۱، ص۴۷۵، ح۲.</ref> بنابر گفته شیخ مفید، برخی از [[شیعیان]] خاص و مورد اعتماد [[امام حسن عسکری(ع)]] نیز امام زمان(عج) را در کودکی دیده‌اند؛ از جمله [[عثمان بن سعید]] و پسرش [[محمد بن عثمان]].<ref>مفید، الفصول العشرة، (کتابخانه اهل بیت، ص۸۰.</ref>  
به گفته [[شیخ مفید]]، امام عسکری(ع) به دلیل شرایط دشوار آن زمان و جستجوی شدید خلیفه عباسی، و به سبب آنکه مشهور شده بود شیعیان منتظر آمدن مهدی(عج) هستند، ولادت فرزندش را مخفی نگه داشت.<ref>جعفریان، حیات سیاسی و فکری امامان شیعه(ع)، ص۵۶۷؛ شیخ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۳۳۶.</ref> بنابر روایاتی که شیخ طوسی و شیخ مفید نقل کرده‌اند، [[حکیمه دختر امام جواد(ع)]] و دو تن از کنیزان امام حسن عسکری، شاهد ولادت امام زمان بوده‌اند.<ref>طوسی، کتاب الغیبه، ۱۴۱۱ق، ص۲۴۴، ح۲۱۱؛ صدوق، کمال الدین، ۱۳۹۵ق، ج۲، باب ۴۲، ح۵؛ راوندی، الخرائج و الجرائح، ۱۴۰۹ق، ج۱، ص۴۷۵، ح۲.</ref> بنابر گفته شیخ مفید، برخی از شیعیان خاص و مورد اعتماد امام حسن عسکری(ع) نیز امام زمان(عج) را در کودکی دیده‌اند؛ از جمله [[عثمان بن سعید عمری|عثمان بن سعید]] و پسرش [[محمد بن عثمان عمری|محمد بن عثمان]].<ref>مفید، الفصول العشرة، (کتابخانه اهل بیت، ص۸۰.</ref>  


روایات ولادت فرزند امام حسن عسکری(ع) در پاره‌ای از آثار [[اهل سنت]] نیز آمده است: تاریخ ابن‌اثیر (درگذشته ۶۳۰ق)،<ref>ابن‌اثیر، الکامل فی التاریخ، ۱۳۸۵ق، ج۷، ص۲۷۴.</ref> وفیات الأعیان ابن‌خلکان (درگذشته ۶۸۱ق).<ref>ابن‌خلکان، وفیات الاعیان، الشریف الرضی، ج۴، ص۱۷۶.</ref> همچنین ابن‌طلحه شافعی (درگذشته ۶۵۲ق) در [[مطالب السؤول فی مناقب آل الرسول|مطالب السؤول]]<ref>شافعی، مطالب السؤول، ج۲، ص۷۹، باب ۱۲.</ref> و ابن‌صباغ مالکی (درگذشته ۸۵۵ق) در [[الفصول المهمة فی معرفة الائمة|الفصول المهمه]]، روایاتی درباره موعود بودن فرزند امام حسن عسکری(ع) نقل کرده‌اند.<ref>مالکی، الفصول المهمه، ص۴۵۱.</ref>
روایات ولادت فرزند امام حسن عسکری(ع) در پاره‌ای از آثار اهل سنت نیز آمده است: تاریخ ابن‌اثیر (درگذشته ۶۳۰ق)،<ref>ابن‌اثیر، الکامل فی التاریخ، ۱۳۸۵ق، ج۷، ص۲۷۴.</ref> وفیات الأعیان ابن‌خلکان (درگذشته ۶۸۱ق).<ref>ابن‌خلکان، وفیات الاعیان، الشریف الرضی، ج۴، ص۱۷۶.</ref> همچنین ابن‌طلحه شافعی (درگذشته ۶۵۲ق) در [[مطالب السؤول فی مناقب آل الرسول (کتاب)|مطالب السؤول]]<ref>شافعی، مطالب السؤول، ج۲، ص۷۹، باب ۱۲.</ref> و ابن‌صباغ مالکی (درگذشته ۸۵۵ق) در [[الفصول المهمة فی معرفة الائمة (کتاب)|الفصول المهمه]]، روایاتی درباره موعود بودن فرزند امام حسن عسکری(ع) نقل کرده‌اند.<ref>مالکی، الفصول المهمه، ص۴۵۱.</ref>


===جشن‌های نیمه شعبان===
===جشن‌های نیمه شعبان===
[[پرونده:چراغانی_در_جشن_نیمه_شعبان.jpg|300px|بندانگشتی|جشن [[نیمه شعبان]]]]
[[پرونده:چراغانی_در_جشن_نیمه_شعبان.jpg|300px|بندانگشتی|جشن [[نیمه شعبان]]]]
{{اصلی|نیمه شعبان}}
{{اصلی|نیمه شعبان}}
شیعیان روز [[نیمه شعبان]] را، که بنابر قول مشهور روز ولادت امام زمان است،<ref>مقدسی، بازپژوهی تاریخ ولادت و شهادت معصومان(ع)، ۱۳۹۱ش، ص۵۹۷.</ref> یکی از مهمترین اعیاد می‌دانند و در شب و روز آن به برگزاری جشن، چراغانی‌های گسترده، مولودی‌خوانی، [[قربانی]] کردن و غذا دادن به [[فقیر|فقرا]] اقدام می‌کنند.<ref>[http://www.ido.ir/pages/?id=250302 پژوهشی بر آیین‌های جشن نیمه شعبان در کشورهای اسلامی، پایگاه اینترنتی سازمان تبلیغات اسلامی.]</ref> این جشن‌ها در [[ایران]] پررنگ‌تر و در قالب دهه مهدویت، در چند روز برگزار می‌گردد و بخش مهمی از آنها در مکان‌های مذهبی، محله‌ها و بازارها برپا می‌شود. [[مسجد جمکران]] یکی از میزبانان اصلی برگزاری جشن‌های [[مهدویت]] است. این روز در ایران تعطیل و روز جهانی مستضعفان نامیده شده است.<ref>[http://www.ido.ir/pages/?id=250302 پژوهشی بر آیین‌های جشن نیمه شعبان در کشورهای اسلامی، پایگاه اینترنتی سازمان تبلیغات اسلامی.]</ref> در [[عراق]]، شیعیان ضمن برگزاری جشن نیمه شعبان، به زیارت [[امام حسین(ع)]] می‌روند. شیعیان در [[بحرین]]، [[یمن]]، [[مصر]]، [[لبنان]]، [[سوریه]]، [[هند]]، [[افغانستان]] و [[پاکستان]] نیز در نیمه شعبان جشن برگزار می‌کنند.<ref>[http://www.ido.ir/pages/?id=250302 پژوهشی بر آیین‌های جشن نیمه شعبان در کشورهای اسلامی، پایگاه اینترنتی سازمان تبلیغات اسلامی.]</ref>
شیعیان روز [[نیمه شعبان]] را، که بنابر قول مشهور روز ولادت امام زمان است،<ref>مقدسی، بازپژوهی تاریخ ولادت و شهادت معصومان(ع)، ۱۳۹۱ش، ص۵۹۷.</ref> یکی از مهمترین اعیاد می‌دانند و در شب و روز آن به برگزاری جشن، چراغانی‌های گسترده، مولودی‌خوانی، [[قربانی]] کردن و غذا دادن به [[فقیر|فقرا]] اقدام می‌کنند.<ref>[http://www.ido.ir/pages/?id=250302 پژوهشی بر آیین‌های جشن نیمه شعبان در کشورهای اسلامی، پایگاه اینترنتی سازمان تبلیغات اسلامی.]</ref> این جشن‌ها در [[ایران]] پررنگ‌تر و در قالب دهه مهدویت، در چند روز برگزار می‌گردد و بخش مهمی از آنها در مکان‌های مذهبی، محله‌ها و بازارها برپا می‌شود. [[مسجد جمکران]] یکی از میزبانان اصلی برگزاری جشن‌های [[مهدویت]] است. این روز در ایران تعطیل و روز جهانی مستضعفان نامیده شده است.<ref>[http://www.ido.ir/pages/?id=250302 پژوهشی بر آیین‌های جشن نیمه شعبان در کشورهای اسلامی، پایگاه اینترنتی سازمان تبلیغات اسلامی.]</ref> در [[عراق]]، شیعیان ضمن برگزاری جشن نیمه‌شعبان، به زیارت [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]] می‌روند. شیعیان در [[بحرین]]، [[یمن]]، [[مصر]]، [[لبنان]]، [[سوریه]]، [[هند]]، [[افغانستان]] و [[پاکستان]] نیز در نیمه شعبان جشن برگزار می‌کنند.<ref>[http://www.ido.ir/pages/?id=250302 پژوهشی بر آیین‌های جشن نیمه شعبان در کشورهای اسلامی، پایگاه اینترنتی سازمان تبلیغات اسلامی.]</ref>


==عمر امام زمان(عج)==
==عمر امام زمان(عج)==
به باور [[شیعیان]]، امام زمان(عج) در [[سال ۲۵۵ قمری|سال ۲۵۵ق]] به دنیا آمد<ref>طوسی، کتاب الغیبه، ۱۴۱۱ق، ص۲۳۱.</ref> و همچنان زنده است و در آخرالزمان همراه با [[عیسی بن مریم]] ظهور خواهد کرد.<ref>امین، سیره معصومان، ۱۳۷۶ش، ج۶، ص۳۵۱.</ref> علمای شیعه درباره چگونگی این عمر طولانی، پاسخ‌های گوناگونی ارائه داده و «امکان تداوم حیات انسان» را از جهت علمی و عملی بررسی کرده‌اند.<ref>عمیدی، در انتظار ققنوس، ۱۳۸۲ش، ص۲۳۶-۲۴۳.</ref>  
به باور [[شیعه|شیعیان]]، امام زمان(عج) در [[سال ۲۵۵ هجری قمری|سال ۲۵۵ق]] به دنیا آمد<ref>طوسی، کتاب الغیبه، ۱۴۱۱ق، ص۲۳۱.</ref> و همچنان زنده است و در آخرالزمان همراه با [[عیسی بن مریم]] ظهور خواهد کرد.<ref>امین، سیره معصومان، ۱۳۷۶ش، ج۶، ص۳۵۱.</ref> علمای شیعه درباره چگونگی این عمر طولانی، پاسخ‌های گوناگونی ارائه داده و «امکان تداوم حیات انسان» را از جهت علمی و عملی بررسی کرده‌اند.<ref>عمیدی، در انتظار ققنوس، ۱۳۸۲ش، ص۲۳۶-۲۴۳.</ref>  


[[شیخ صدوق]]، محدث و فقیه شیعه، در کتاب [[کمال الدین و تمام النعمة (کتاب)|کمال الدین]] فصلی را به ذکر کسانی اختصاص داده است که عمر طولانی داشته‌اند.<ref>شیخ صدوق، کمال الدین، ۱۳۹۵ق، ج۲، ص۵۵۲-۵۷۶.</ref> همچنین [[لطف‌الله صافی گلپایگانی]]، از [[مراجع تقلید شیعه]]، در این باره به گفته‌های زیست‌شناسان استناد کرده که معتقدند انسان از نظر زیستی می‌تواند هشتصد یا هزار سال عمر کند.<ref>صافی گلپایگانی، نوید امن و امان، ص۱۶۷-۲۰۵.</ref>
[[شیخ صدوق]]، محدث و فقیه شیعه، در کتاب [[کمال الدین و تمام النعمة (کتاب)|کمال الدین]] فصلی را به ذکر کسانی اختصاص داده است که عمر طولانی داشته‌اند.<ref>شیخ صدوق، کمال الدین، ۱۳۹۵ق، ج۲، ص۵۵۲-۵۷۶.</ref> همچنین [[لطف‌الله صافی گلپایگانی]]، از [[فهرست مراجع تقلید شیعه|مراجع تقلید شیعه]]، در این باره به گفته‌های زیست‌شناسان استناد کرده که معتقدند انسان از نظر زیستی می‌تواند هشتصد یا هزار سال عمر کند.<ref>صافی گلپایگانی، نوید امن و امان، ص۱۶۷-۲۰۵.</ref>


در قرآن و روایات نیز مواردی از عمر طولانی ذکر شده است؛ از جمله آنکه [[حضرت موسی]] ۹۵۰ سال مردم را به دین خود دعوت نمود،<ref>سوره عنکبوت، آیه ۱۴.</ref> یا در روایتی از [[امام سجاد(ع)]] نقل شده است که یکی از سنت‌هایی که امام زمان از [[پیامبران]] دارد، طول عمر [[آدم]] و [[نوح]] است.<ref>صدوق، کمال الدین (۱۳۹۵)، ج۱، ص۳۲۲.</ref> درباره چگونگی وفات یا شهادت امام زمان(عج) روایتی نقل نشده است.<ref>قزوینی، سیدمحمدکاظم، الامام المهدی من المهد الی اللحد، ص۶۳۸.</ref>
در قرآن و روایات نیز مواردی از عمر طولانی ذکر شده است؛ از جمله آنکه [[موسی (پیامبر)|حضرت موسی]] ۹۵۰ سال مردم را به دین خود دعوت نمود،<ref>سوره عنکبوت، آیه ۱۴.</ref> یا در روایتی از [[امام سجاد علیه‌السلام|امام سجاد(ع)]] نقل شده است که یکی از سنت‌هایی که امام زمان از [[پیامبران]] دارد، طول عمر [[آدم (پیامبر)|آدم]] و [[نوح (پیامبر)|نوح]] است.<ref>صدوق، کمال الدین (۱۳۹۵)، ج۱، ص۳۲۲.</ref> درباره چگونگی وفات یا شهادت امام زمان(عج) روایتی نقل نشده است.<ref>قزوینی، سیدمحمدکاظم، الامام المهدی من المهد الی اللحد، ص۶۳۸.</ref>


==محل زندگی==
==محل زندگی==
* '''محل تولد و زندگی پیش از غیبت'''
* '''محل تولد و زندگی پیش از غیبت'''
امام مهدی(عج) از هنگام تولد تا آغاز [[غیبت صغری]] در زادگاهش [[سامرا]] زندگی می‌کرد. در این دوران [[سرداب غیبت|سردابِ]] خانه امام عسکری(ع)، محل زندگی و عبادت وی بوده و بنابر گزارش‌هایی، بارها در زمان حیات پدرش در این مکان دیده شده است.<ref>صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج۲، ص۴۰۷.</ref> جاسم حسین معتقد است او در سال‌های پایانی عمر پدرش به همراه او در مراسم [[حج]] شرکت کرد و سپس در [[مدینه]] مخفی شد.<ref>جاسم حسین، تاریخ سیاسی امام دوازدهم، تهران، ۱۳۸۶، ص۱۲۴.</ref> این نظریه با منابع تاریخی شیعه چندان سازگار نیست.<ref>سلیمیان، درسنامه مهدویت، ۱۳۸۹ش، ص۱۴۵-۱۴۶.</ref>  
امام مهدی(عج) از هنگام تولد تا آغاز [[غیبت صغرا|غیبت صغری]] در زادگاهش [[سامرا]] زندگی می‌کرد. در این دوران [[سرداب مقدس|سردابِ]] خانه امام عسکری(ع)، محل زندگی و عبادت وی بوده و بنابر گزارش‌هایی، بارها در زمان حیات پدرش در این مکان دیده شده است.<ref>صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج۲، ص۴۰۷.</ref> جاسم حسین معتقد است او در سال‌های پایانی عمر پدرش به همراه او در مراسم [[حج]] شرکت کرد و سپس در [[مدینه]] مخفی شد.<ref>جاسم حسین، تاریخ سیاسی امام دوازدهم، تهران، ۱۳۸۶، ص۱۲۴.</ref> این نظریه با منابع تاریخی شیعه چندان سازگار نیست.<ref>سلیمیان، درسنامه مهدویت، ۱۳۸۹ش، ص۱۴۵-۱۴۶.</ref>  


* '''محل زندگی در دوران غیبت'''
* '''محل زندگی در دوران غیبت'''
برخی روایات به نامعلوم بودن محل زندگی امام زمان (عج) در [[دوران غیبت]] اشاره دارند. با این حال در روایات دیگر از مکان‌هایی مانند [[ذی طوی]]<ref>نعمانی، الغیبه، تهران، ۱۳۹۷ق، ص۱۸۲.</ref> [[کوه رضوی|کوه رَضْویٰ]]،<ref>طوسی، الغیبه، قم، ۱۴۱۱ق، ص۱۶۳.</ref> و طیبه([[مدینه]])<ref>طوسی، الغیبه، قم، ۱۴۱۱ق، ص۱۶۲.</ref> به عنوان محل زندگی امام زمان(ع) در دوران غیبت یاد شده است. برخی منابع بر اساس داستانی، [[جزیره خضراء]] را محل زندگی امام زمان در دوران غیبت کبری معرفی کرده‌اند.<ref>مجلسی، بحارالانوار، بیروت، ۱۴۰۳ق، ج۵۲، ص۱۵۹-۱۶۰.</ref> که از سوی برخی عالمان شیعی مورد تردید جدی قرار گرفته و آثاری در نقد آن نگاشته شده است.<ref>برای نمونه: جعفر مرتضی عاملی، جزیره خضراء در ترازوی نقد، ترجمه محمد سپهری؛ مجتبی کلباسی، بررسی افسانه جزیره خضراء؛ غلامرضا نظری، جزیره خضراء تحریفی در تاریخ شیعه.</ref>  
برخی روایات به نامعلوم بودن محل زندگی امام زمان (عج) در [[غیبت امام مهدی(عج)|دوران غیبت]] اشاره دارند. با این حال در روایات دیگر از مکان‌هایی مانند [[ذی‌طوی|ذی طوی]]<ref>نعمانی، الغیبه، تهران، ۱۳۹۷ق، ص۱۸۲.</ref> [[کوه رضوی|کوه رَضْویٰ]]،<ref>طوسی، الغیبه، قم، ۱۴۱۱ق، ص۱۶۳.</ref> و طیبه ([[مدینه]])<ref>طوسی، الغیبه، قم، ۱۴۱۱ق، ص۱۶۲.</ref> به عنوان محل زندگی امام زمان(ع) در دوران غیبت یاد شده است. برخی منابع بر اساس داستانی، [[جزیره خضراء]] را محل زندگی امام زمان در دوران غیبت کبری معرفی کرده‌اند.<ref>مجلسی، بحارالانوار، بیروت، ۱۴۰۳ق، ج۵۲، ص۱۵۹-۱۶۰.</ref> که از سوی برخی عالمان شیعی مورد تردید جدی قرار گرفته و آثاری در نقد آن نگاشته شده است.<ref>برای نمونه: جعفر مرتضی عاملی، جزیره خضراء در ترازوی نقد، ترجمه محمد سپهری؛ مجتبی کلباسی، بررسی افسانه جزیره خضراء؛ غلامرضا نظری، جزیره خضراء تحریفی در تاریخ شیعه.</ref>  


* '''محل ظهور، قیام، حکومت و زندگی (پس از ظهور)'''
* '''محل ظهور، قیام، حکومت و زندگی (پس از ظهور)'''
درباره محل ظهور امام زمان (عج) اطلاع دقیقی در دست نیست؛ وی بر پایه روایتی، در منطقه [[ذی‌طوی]] ظهور می‌کند، سپس با ۳۱۳ نفر از یارانش به [[مکه]] می‌رود، به [[حجر الاسود]] تکیه می‌دهد و پرچم خود را به اهتزاز درمی‌آورد.<ref>نعمانی، الغیبه، تهران، ۱۳۹۷ق، ص۳۱۵.</ref> بر اساس این روایت و روایات دیگر<ref>نعمانی، الغیبه، تهران، ۱۳۹۷ق، ص۳۱۳.</ref> آغاز قیام امام زمان(ع) از [[مسجدالحرام]] است و یاران او بین [[رکن حجرالاسود]] و [[مقام ابراهیم]] با او [[بیعت]] می‌کنند.<ref>صدر، تاریخ مابعد الظهور، ۱۴۱۲ق، ج۳، ص۲۱۲-۲۲۴.</ref> در برخی روایات از [[تهامه]] (منطقه‌ای در غرب [[شبه جزیره عربستان]]) به عنوان نقطه آغاز [[قیام امام زمان(ع)]] یاد شده است.<ref>صدوق، عیون اخبار عن الرضا، ج۱، ص۶۳.</ref> به مکه که جزئی از این سرزمین است نیز تهامه گفته می‌شود.
درباره محل ظهور امام زمان (عج) اطلاع دقیقی در دست نیست؛ وی بر پایه روایتی، در منطقه [[ذی‌طوی]] ظهور می‌کند، سپس با ۳۱۳ نفر از یارانش به [[مکه]] می‌رود، به [[حجرالاسود]] تکیه می‌دهد و پرچم خود را به اهتزاز درمی‌آورد.<ref>نعمانی، الغیبه، تهران، ۱۳۹۷ق، ص۳۱۵.</ref> بر اساس این روایت و روایات دیگر<ref>نعمانی، الغیبه، تهران، ۱۳۹۷ق، ص۳۱۳.</ref> آغاز قیام امام زمان(ع) از [[مسجد الحرام|مسجدالحرام]] است و یاران او بین [[رکن حجرالاسود]] و [[مقام ابراهیم]] با او [[بیعت]] می‌کنند.<ref>صدر، تاریخ مابعد الظهور، ۱۴۱۲ق، ج۳، ص۲۱۲-۲۲۴.</ref> در برخی روایات از [[تهامه]] (منطقه‌ای در غرب [[عربستان سعودی|شبه جزیره عربستان]]) به عنوان نقطه آغاز [[قیام امام مهدی(عج)|قیام امام زمان(ع)]] یاد شده است.<ref>صدوق، عیون اخبار عن الرضا، ج۱، ص۶۳.</ref> به مکه که جزئی از این سرزمین است نیز تهامه گفته می‌شود.


برخی روایات، شهر [[کوفه]] را مرکز حکومت،<ref>مجلسی، بحارالانوار، بیروت، ۱۴۰۳ق، ج۵۳، ص۱۱.</ref> [[مسجد کوفه]] را محل قضاوت،<ref>بحارالانوار، ج۵۳، ص۱۱.</ref> و [[مسجد سهله]] را محل زندگی<ref>کلینی، الکافی، تهران، ۱۴۰۷ق، ج۳، ص۴۹۵؛ مجلسی، بحارالانوار، بیروت، ۱۴۰۳ق، ج۵۲، ص۳۱۸؛ ابن‌مشهدی، المزار الکبیر، ص۱۳۴؛ مفید، الارشاد، قم، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۳۸۰.</ref> و تقسیم [[بیت المال]]<ref>مجلسی، بحارالانوار، بیروت، ۱۴۰۳ق، ج۵۳، ص۱۱.</ref> پس از قیام ذکر کرده‌اند.
برخی روایات، شهر [[کوفه]] را مرکز حکومت،<ref>مجلسی، بحارالانوار، بیروت، ۱۴۰۳ق، ج۵۳، ص۱۱.</ref> [[مسجد کوفه]] را محل قضاوت،<ref>بحارالانوار، ج۵۳، ص۱۱.</ref> و [[مسجد سهله]] را محل زندگی<ref>کلینی، الکافی، تهران، ۱۴۰۷ق، ج۳، ص۴۹۵؛ مجلسی، بحارالانوار، بیروت، ۱۴۰۳ق، ج۵۲، ص۳۱۸؛ ابن‌مشهدی، المزار الکبیر، ص۱۳۴؛ مفید، الارشاد، قم، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۳۸۰.</ref> و تقسیم [[بیت المال]]<ref>مجلسی، بحارالانوار، بیروت، ۱۴۰۳ق، ج۵۳، ص۱۱.</ref> پس از قیام ذکر کرده‌اند.
خط ۱۰۱: خط ۱۰۱:
[[پرونده:مسجد جمکران گنبد و گلدسته.jpg|بندانگشتی|مسجد جمکران در قم]]
[[پرونده:مسجد جمکران گنبد و گلدسته.jpg|بندانگشتی|مسجد جمکران در قم]]
مکان‌هایی به امام مهدی(عج) منسوب شده و گفته شده است که شیعیان در دوران غیبت کبری برای ارتباط با وی در این مکان‌ها حاضر می‌شوند:
مکان‌هایی به امام مهدی(عج) منسوب شده و گفته شده است که شیعیان در دوران غیبت کبری برای ارتباط با وی در این مکان‌ها حاضر می‌شوند:
* [[سرداب غیبت]]: محل عبادت [[امام هادی(ع)]]، [[امام عسکری(ع)]] و امام زمان(عج).
* [[سرداب مقدس|سرداب غیبت]]: محل عبادت [[امام هادی علیه‌السلام|امام هادی(ع)]]، [[امام حسن عسکری علیه‌السلام|امام عسکری(ع)]] و امام زمان(عج).
* [[مسجد جمکران]]: در نزدیکی [[روستای جمکران]] در [[قم]]، که بنابر قول معروف، به دستور امام زمان (عج) توسط حسن بن مثله جمکرانی ساخته شده است.
* [[مسجد جمکران]]: در نزدیکی [[جمکران (روستا)|روستای جمکران]] در [[قم]]، که بنابر قول معروف، به دستور امام زمان(عج) توسط حسن بن مثله جمکرانی ساخته شده است.
* [[مسجد سهله]]: مقامی در این مسجد، منسوب به امام زمان(عج) است که در قسمت میانی مسجد و در بین مقام امام سجاد(ع) و مقام حضرت یونس قرار دارد. برخی روایات محل زندگی امام زمان(ع) را پس از ظهور، این مکان معرفی کرده‌اند.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۳، ص۴۹۵؛ مجلسی، بحارالانوار، بیروت، ۱۴۰۳ق، ج۵۲، ص۳۱۸؛ ابن‌مشهدی، المزار الکبیر، ص۱۳۴؛ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۳۸۰.</ref>  
* [[مسجد سهله]]: مقامی در این مسجد، منسوب به امام زمان(عج) است که در قسمت میانی مسجد و در بین مقام امام سجاد(ع) و مقام حضرت یونس قرار دارد. برخی روایات محل زندگی امام زمان(ع) را پس از ظهور، این مکان معرفی کرده‌اند.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۳، ص۴۹۵؛ مجلسی، بحارالانوار، بیروت، ۱۴۰۳ق، ج۵۲، ص۳۱۸؛ ابن‌مشهدی، المزار الکبیر، ص۱۳۴؛ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۳۸۰.</ref>  
* [[ذی‌طوی]]: منطقه‌ای در [[مکه]] است که در داخل [[حرم مکی]] قرار دارد و طبق برخی روایات، حضرت مهدی(ع) در آنجا زندگی می‌کند. در برخی روایات، محل ظهور و مرکز تجمع یاران وی نیز همین منطقه یاد شده است. بر اساس روایتی، پیش از آنکه امام دوازدهم قیام خود را از کنار کعبه آغاز کند، در این مکان منتظر ۳۱۳ یار خود است.<ref>نعمانی، الغیبه، تهران، ۱۳۹۷ق، ص۱۸۲.</ref>  
* [[ذی‌طوی]]: منطقه‌ای در [[مکه]] است که در داخل [[حرم مکی]] قرار دارد و طبق برخی روایات، حضرت مهدی(ع) در آنجا زندگی می‌کند. در برخی روایات، محل ظهور و مرکز تجمع یاران وی نیز همین منطقه یاد شده است. بر اساس روایتی، پیش از آنکه امام دوازدهم قیام خود را از کنار کعبه آغاز کند، در این مکان منتظر ۳۱۳ یار خود است.<ref>نعمانی، الغیبه، تهران، ۱۳۹۷ق، ص۱۸۲.</ref>  
*[[کوه رضوی]]: برخی روایات، محل زندگی امام زمان(عج) را در [[دوران غیبت]]، کوه رضوی ذکر می‌کند.<ref>طوسی، الغیبه، قم، ۱۴۱۱ق، ص۱۶۳.</ref> رضوی از کوه‌های تهامه در میان [[مکه]] و [[مدینه]] است.{{مدرک}}
*[[کوه رضوی]]: برخی روایات، محل زندگی امام زمان(عج) را در [[غیبت امام مهدی(عج)|دوران غیبت]]، کوه رضوی ذکر می‌کند.<ref>طوسی، الغیبه، قم، ۱۴۱۱ق، ص۱۶۳.</ref> رضوی از کوه‌های تهامه در میان [[مکه]] و [[مدینه]] است.{{مدرک}}
* [[وادی السلام]]: مقام امام زمان(عج) در این قبرستان، گنبد و بارگاهی دارد که در سال ۱۳۱۰ق توسط سید محمدخان پادشاه هند ساخته شده است. ساختمان قبلی توسط [[سید بحرالعلوم]] (متوفای ۱۲۱۲ق) تجدید بنا شده بود. در محراب مقام حضرت مهدی(عج)، سنگی موجود است که زیارت‌نامه‌ای بر آن حک شده است. تاریخ کنده‌کاری این سنگ، نهم شعبان ۱۲۰۰ق است.{{مدرک}}
* [[قبرستان وادی‌السلام (نجف)|وادی السلام]]: مقام امام زمان(عج) در این قبرستان، گنبد و بارگاهی دارد که در سال ۱۳۱۰ق توسط سید محمدخان پادشاه هند ساخته شده است. ساختمان قبلی توسط [[سید محمدمهدی بحرالعلوم|سید بحرالعلوم]] (متوفای ۱۲۱۲ق) تجدید بنا شده بود. در محراب مقام حضرت مهدی(عج)، سنگی موجود است که زیارت‌نامه‌ای بر آن حک شده است. تاریخ کنده‌کاری این سنگ، نهم شعبان ۱۲۰۰ق است.{{مدرک}}
* [[جزیره خضراء]]: مکانی منسوب به امام زمان (عج) که بنابر برخی روایات، فرزندان امام زمان(عج) در آنجا زندگی می‌کنند. داستان این جزیره در برخی منابع آمده و دو دیدگاه درباره آن وجود دارد؛ برخی آن را پذیرفته و برخی دیگر افسانه دانسته‌اند و آثاری در نقد آن نگاشته‌اند.<ref>نگاه کنید به: طبرسی نوری، نجم الثاقب، ۱۴۳۰ق، ج۳، ص۱۳-۵۲.</ref>
* [[جزیره خضراء]]: مکانی منسوب به امام زمان (عج) که بنابر برخی روایات، فرزندان امام زمان(عج) در آنجا زندگی می‌کنند. داستان این جزیره در برخی منابع آمده و دو دیدگاه درباره آن وجود دارد؛ برخی آن را پذیرفته و برخی دیگر افسانه دانسته‌اند و آثاری در نقد آن نگاشته‌اند.<ref>نگاه کنید به: طبرسی نوری، نجم الثاقب، ۱۴۳۰ق، ج۳، ص۱۳-۵۲.</ref>
* [[طیبه]]: از مکان‌هایی که بنابر برخی روایات، محل زندگی امام زمان در دوران غیبت است. گفته شده است مراد از آن مدینه است.<ref>طوسی، الغیبه، قم، ۱۴۱۱ق، ص۱۶۲.</ref>
* [[طیبه]]: از مکان‌هایی که بنابر برخی روایات، محل زندگی امام زمان در دوران غیبت است. گفته شده است مراد از آن مدینه است.<ref>طوسی، الغیبه، قم، ۱۴۱۱ق، ص۱۶۲.</ref>
* [[مقام امام زمان (کربلا)|مقام امام زمان در کربلا]]، زیارتگاهی است که در نزدیکی [[حرم امام حسین(ع)]] و در کنار [[نهر علقمه]] واقع شده و منسوب به [[حضرت مهدی(ع)]] است و مردم در آن به [[نماز]] و [[دعا]] می‌پردازند.<ref>قمی، اماکن زیارتی و سیاحتی عراق، ص۵۱.</ref>
* [[مقام امام زمان (کربلا)|مقام امام زمان در کربلا]]، زیارتگاهی است که در نزدیکی [[حرم امام حسین(ع)]] و در کنار [[نهر علقمه]] واقع شده و منسوب به حضرت مهدی(ع) است و مردم در آن به [[نماز]] و [[دعا]] می‌پردازند.<ref>قمی، اماکن زیارتی و سیاحتی عراق، ص۵۱.</ref>


==ویژگی‌های ظاهری و اخلاقی==
==ویژگی‌های ظاهری و اخلاقی==
خط ۱۱۵: خط ۱۱۵:


*'''اوصاف ظاهری'''
*'''اوصاف ظاهری'''
در برخی نقل‌های روایی، [[پیامبر اسلام(ص)]]، امام مهدی را از نظر خصوصیات جسمی، شبیه‌ترین فرد به خود توصیف کرده<ref>صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، ۱۴۰۵ق٬ ج۱، باب۲۵، ص۵۳۴و۵۳۵،ح۱؛ شافعی، عقدالدرر، ص۴۵و۵۵.</ref> و چنین توصیفی در حدیثی از [[امام حسن عسکری(ع)]] نیز دیده می‌شود.<ref>صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، ۱۴۰۵ق٬ ج۲، باب۳۸، ص۱۱۸، ح۷.</ref> در روایتی از امام علی، امام مهدی در هنگام قیام خود بین سی تا چهل سال دارد.<ref>شوشتری، احقاق الحق، ۱۳۷۷ق، ج‌۱۹، ص۶۵۴.</ref> [[امام صادق(ع)]] نیز او را در چهره جوانی كامل و معتدل توصیف کرده است که به‌باور علامه مجلسی، چنین توصیفی به‌معنای آن است که امام زمان در میانه یا اواخر جوانی است.<ref>مجلسی، بحارالانوار، ج‌۵۲، ص۲۸۷.</ref>
در برخی نقل‌های روایی، [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر اسلام(ص)]]، امام مهدی را از نظر خصوصیات جسمی، شبیه‌ترین فرد به خود توصیف کرده<ref>صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، ۱۴۰۵ق٬ ج۱، باب۲۵، ص۵۳۴و۵۳۵،ح۱؛ شافعی، عقدالدرر، ص۴۵و۵۵.</ref> و چنین توصیفی در حدیثی از [[امام حسن عسکری علیه‌السلام|امام حسن عسکری(ع)]] نیز دیده می‌شود.<ref>صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، ۱۴۰۵ق٬ ج۲، باب۳۸، ص۱۱۸، ح۷.</ref> در روایتی از امام علی، امام مهدی در هنگام قیام خود بین سی تا چهل سال دارد.<ref>شوشتری، احقاق الحق، ۱۳۷۷ق، ج‌۱۹، ص۶۵۴.</ref> [[امام صادق علیه‌السلام|امام صادق(ع)]] نیز او را در چهره جوانی كامل و معتدل توصیف کرده است که به‌باور علامه مجلسی، چنین توصیفی به‌معنای آن است که امام زمان در میانه یا اواخر جوانی است.<ref>مجلسی، بحارالانوار، ج‌۵۲، ص۲۸۷.</ref>


بر اساس روایتی از [[امام باقر(ع)]]، روزی [[امام علی(ع)]] در حالی که بالای منبر بود، فرمود که از فرزندان وی در [[آخرالزمان]] مردی ظهور می‌کند که رنگ صورتش سفید متمایل به سرخی، سینه‌اش فراخ... و شانه‌هایش قوی است و در پشتش دو خال است، یکی به رنگ پوستش و دیگری مشابه خال پیامبر(ص).»<ref>صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، ترجمه منصور پهلوان، ۱۴۰۵ق، ج۲، باب۵۷، ص۵۶۰، ح \۱۷.</ref>  
بر اساس روایتی از [[امام محمد باقر علیه‌السلام|امام باقر(ع)]]، روزی [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]] در حالی که بالای منبر بود، فرمود که از فرزندان وی در [[آخرالزمان]] مردی ظهور می‌کند که رنگ صورتش سفید متمایل به سرخی، سینه‌اش فراخ... و شانه‌هایش قوی است و در پشتش دو خال است، یکی به رنگ پوستش و دیگری مشابه خال پیامبر(ص).»<ref>صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، ترجمه منصور پهلوان، ۱۴۰۵ق، ج۲، باب۵۷، ص۵۶۰، ح \۱۷.</ref>  


*'''اوصاف اخلاقی و دینی'''
*'''اوصاف اخلاقی و دینی'''
بر اساس پاره‌ای از روایات، امام مهدی از نظر اخلاقی شبیه‌ترین فرد به [[پیامبر اسلام]] دانسته شده و با توجه به خصوصیاتی که برای پیامبر در آیات و روایات ذکر شده، می‌توان خصوصیات اخلاقی و دینی امام مهدی را با آن توصیف کرد.{{مدرک}} دسته‌ای دیگر از روایات به‌طور مستقل به بیان ویژگی‌های اخلاقی امام مهدی پرداخته است؛ برای نمونه از [[امام رضا(ع)]] نقل شده است که او به مردم از خودشان سزاوارتر و از پدران و مادران‌شان برای آنها دلسوزتر است. همچنین از همه مردم در برابر خدا متواضع‌‌تر و در عمل به آنچه خود بدان فرمان می‌‌دهد سختكوش‌تر و در دوری گزیدن از آنچه خود از آن نهی می‌‌كند خوددارتر است.<ref>یزدی حائری، الزام الناصب فی اثبات الحجّة الغایب، ۱۴۲۲ق، ص۲۴.</ref>  
بر اساس پاره‌ای از روایات، امام مهدی از نظر اخلاقی شبیه‌ترین فرد به پیامبر اسلام دانسته شده و با توجه به خصوصیاتی که برای پیامبر در آیات و روایات ذکر شده، می‌توان خصوصیات اخلاقی و دینی امام مهدی را با آن توصیف کرد.{{مدرک}}دسته‌ای دیگر از روایات به‌طور مستقل به بیان ویژگی‌های اخلاقی امام مهدی پرداخته است؛ برای نمونه از [[امام رضا علیه‌السلام|امام رضا(ع)]] نقل شده است که او به مردم از خودشان سزاوارتر و از پدران و مادران‌شان برای آنها دلسوزتر است. همچنین از همه مردم در برابر خدا متواضع‌‌تر و در عمل به آنچه خود بدان فرمان می‌‌دهد سختكوش‌تر و در دوری گزیدن از آنچه خود از آن نهی می‌‌كند خوددارتر است.<ref>یزدی حائری، الزام الناصب فی اثبات الحجّة الغایب، ۱۴۲۲ق، ص۲۴.</ref>  


بر اساس روایتی از [[امام حسین (ع)]]، امام زمان را باید از روی آرامش و وقاری که دارد و همچنین دانش او به حلال و حرام و نیازمندی مردم به او و بی‌نیازی او از مردم شناخت.<ref>کامل سلیمان، یوم الخلاص، ۱۹۹۱م، ص۵۲.</ref> در نقلی از [[امام صادق(ع)]] گفته شده است که امام مهدی فردی در نهایت زهد است که پوشاک زمخت و خشن می‌پوشد، نان جو می‌خورد،<ref>مجلسی، بحارالانوار، ج‌۴۱، ص۱۵۹، و ج‌۴۷، ص۵۵.</ref> بر كارگزاران دولت خود سختگیر، با مردم بسیار بخشنده، و با مستمندان مهربان است.<ref>معجم أحادیث امام مهدی، مؤسسه معارف الاسلامی، ج۱، ص۲۴۲، ح ۱۵۲.</ref>  
بر اساس روایتی از [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]]، امام زمان را باید از روی آرامش و وقاری که دارد و همچنین دانش او به حلال و حرام و نیازمندی مردم به او و بی‌نیازی او از مردم شناخت.<ref>کامل سلیمان، یوم الخلاص، ۱۹۹۱م، ص۵۲.</ref> در نقلی از [[امام صادق علیه‌السلام|امام صادق(ع)]] گفته شده است که امام مهدی فردی در نهایت [[زهد]] است که پوشاک زمخت و خشن می‌پوشد، نان جو می‌خورد،<ref>مجلسی، بحارالانوار، ج‌۴۱، ص۱۵۹، و ج‌۴۷، ص۵۵.</ref> بر كارگزاران دولت خود سختگیر، با مردم بسیار بخشنده، و با مستمندان مهربان است.<ref>معجم أحادیث امام مهدی، مؤسسه معارف الاسلامی، ج۱، ص۲۴۲، ح ۱۵۲.</ref>  


==دلایل اثبات امامت==
==دلایل اثبات امامت==
عالمان شیعه برای اثبات امامت حضرت مهدی در عصر حاضر دلایلی ارائه کرده‌اند که مهمترین آن برهان‌های نقلی و درون دینی است؛ یعنی پس از اثبات پیامبری [[حضرت محمد(ص)]] و آسمانی بودن قرآن کریم، از احادیث پیامبر و آیات قرآن برای اثبات [[امامت]] امامان از حضرت علی تا امام مهدی استفاده کرده‌اند. برخی از این دلایل عام و کلی هستند و ضرورت امام در هر زمانی را اثبات می‌کنند و برخی خاص هستند و امامت ۱۲ فرد مشخص را اثبات می‌کنند.
عالمان شیعه برای اثبات امامت حضرت مهدی در عصر حاضر دلایلی ارائه کرده‌اند که مهمترین آن برهان‌های نقلی و درون دینی است؛ یعنی پس از اثبات پیامبری [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|حضرت محمد(ص)]] و آسمانی بودن قرآن کریم، از احادیث پیامبر و آیات قرآن برای اثبات [[امامت]] امامان از حضرت علی تا امام مهدی استفاده کرده‌اند. برخی از این دلایل عام و کلی هستند و ضرورت امام در هر زمانی را اثبات می‌کنند و برخی خاص هستند و امامت ۱۲ فرد مشخص را اثبات می‌کنند.


[[علامه مجلسی]] در جلد ۵۱ [[بحارالانوار]]، دلایل خاص اثبات [[امامت]] امام مهدی را در فصل «أبواب النصوص من الله تعالی و من آبائه علیه (صلوات الله علیهم أجمعین)» ذکر کرده که شامل ۱۵۳ حدیث از پیامبر و ائمه است؛ از جمله [[ابن‌عباس]] از [[پیامبر(ص)]] نقل کرده است: «جانشینان و اوصیای من و حجت‌های خدا پس از من دوازده نفر هستند: اولین آنها برادرم است و آخرین‌شان فرزندم. گفتند ای رسول خدا برادرت کیست؟ فرمود: [[علی بن ابی‌طالب]]. پرسیدند فرزندت کیست؟ فرمود: مهدی که زمین را پر از عدل و داد می‌کند.»<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۵۱، ص۷۱، ح۱۲.</ref>
[[محمدباقر مجلسی|علامه مجلسی]] در جلد ۵۱ [[بحار الانوار (کتاب)|بحارالانوار]]، دلایل خاص اثبات امامت امام مهدی را در فصل «أبواب النصوص من الله تعالی و من آبائه علیه (صلوات الله علیهم أجمعین)» ذکر کرده که شامل ۱۵۳ حدیث از پیامبر و ائمه است؛ از جمله [[عبدالله بن عباس|ابن‌عباس]] از پیامبر(ص) نقل کرده است: «جانشینان و اوصیای من و حجت‌های خدا پس از من دوازده نفر هستند: اولین آنها برادرم است و آخرین‌شان فرزندم. گفتند ای رسول خدا برادرت کیست؟ فرمود: [[امام علی علیه‌السلام|علی بن ابی‌طالب]]. پرسیدند فرزندت کیست؟ فرمود: مهدی که زمین را پر از عدل و داد می‌کند.»<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۵۱، ص۷۱، ح۱۲.</ref>


مهمترین دلایل عام عبارتند از:  
مهمترین دلایل عام عبارتند از:  
* احادیث استمرار امامت.{{یادداشت|مانند روایات متعددی که در تفسیر برخی آیات [[قرآن]] از جمله [[آیه]] ۷ [[سوره رعد]] {{عربی|إنَّما أنتَ مُنْذِرٌ و لِكُلِّ قَومٍ هادٍ}}، و ۲۴ [[سوره فاطر|فاطر]] {{عربی| إِنَّا أَرْسَلْنَاكَ بِالْحَقِّ بَشِیرًا وَنَذِیرًا وَإِن مِّنْ أُمَّةٍ إِلَّا خَلَا فِیهَا نَذِیرٌ}} رسیده است، مانند: قال رسول الله(ص) أنا المُنذِر و علیّ الهادی، وَ كُلُّ اِمامٍ هادٍ لِلقرنِ الّذی هو فیه (بحارالانوار، ج۳۵، ص۴۰۴، ح۲۲) و قال [[امام صادق|الامام الصادق]](ع): لَو لَم‌یكُنْ فی الأرضِ إلّا إثنانِ لَکانَ الاِمامُ أحدَهُما (کافی، ج۱، ص۱۸۰).}}  
* احادیث استمرار امامت.{{یادداشت|مانند روایات متعددی که در تفسیر برخی آیات [[قرآن]] از جمله [[آیه]] ۷ [[سوره رعد]] {{عربی|إنَّما أنتَ مُنْذِرٌ و لِكُلِّ قَومٍ هادٍ}}، و ۲۴ [[سوره فاطر|فاطر]] {{عربی| إِنَّا أَرْسَلْنَاكَ بِالْحَقِّ بَشِیرًا وَنَذِیرًا وَإِن مِّنْ أُمَّةٍ إِلَّا خَلَا فِیهَا نَذِیرٌ}} رسیده است، مانند: قال رسول الله(ص) أنا المُنذِر و علیّ الهادی، وَ كُلُّ اِمامٍ هادٍ لِلقرنِ الّذی هو فیه (بحارالانوار، ج۳۵، ص۴۰۴، ح۲۲) و قال [[امام صادق|الامام الصادق]](ع): لَو لَم‌یكُنْ فی الأرضِ إلّا إثنانِ لَکانَ الاِمامُ أحدَهُما (کافی، ج۱، ص۱۸۰).}}  
* [[حدیث ثقلین]]، مورد قبول شیعه و [[اهل سنت]]: به باور شیعیان، اگر [[اهل بیت]] پیامبر تا [[قیامت]] باقی نباشند، توصیه به تمسک به آنها تا قیامت بی‌معنا خواهد بود.<ref>محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی(عج)، ج۱، ص۳۲۳.</ref>  
* [[حدیث ثقلین]]، مورد قبول شیعه و [[اهل سنت و جماعت|اهل سنت]]: به باور شیعیان، اگر [[اهل‌البیت علیهم‌السلام|اهل بیت]] پیامبر تا [[قیامت]] باقی نباشند، توصیه به تمسک به آنها تا قیامت بی‌معنا خواهد بود.<ref>محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی(عج)، ج۱، ص۳۲۳.</ref>  
* [[حدیث دوازده خلیفه]]، مورد قبول شیعه و اهل سنت.<ref>محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی(عج)، ج۱، ص۳۳۲-۳۸۴.</ref>  
* [[حدیث دوازده خلیفه]]، مورد قبول شیعه و اهل سنت.<ref>محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی(عج)، ج۱، ص۳۳۲-۳۸۴.</ref>  
* حدیث مرگ [[جاهلیت]]،{{یادداشت|{{عربی|قال رسول الله(ص): مَنْ مَاتَ وَ لَمْ یعْرِفْ إِمَامَ زَمَانِهِ مَاتَ مِیتَةً جَاهِلِیةً}}. بحارالانوار، چاپ بیروت، ج۳۲، ص۳۳۱}} مورد قبول شیعه و [[اهل سنت]]، و ۳۶ حدیث هم‌مضمون با آن.<ref>محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی(عج)، ج۲، ص۷-۳۵.</ref>
* حدیث مرگ [[جاهلیت]]،{{یادداشت|{{عربی|قال رسول الله(ص): مَنْ مَاتَ وَ لَمْ یعْرِفْ إِمَامَ زَمَانِهِ مَاتَ مِیتَةً جَاهِلِیةً}}. بحارالانوار، چاپ بیروت، ج۳۲، ص۳۳۱}} مورد قبول شیعه و اهل سنت، و ۳۶ حدیث هم‌مضمون با آن.<ref>محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی(عج)، ج۲، ص۷-۳۵.</ref>


==دوران امامت==
==دوران امامت==
[[امامت]] حضرت مهدی(عج) پس از وفات پدرش [[امام عسکری(ع)]] در سال [[سال ۲۶۰ قمری|۲۶۰ هجری]] آغاز شد<ref>شیخ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۳۳۹.</ref> و تا پس از [[ظهور]] او در [[آخرالزمان]] ادامه خواهد داشت.{{مدرک}}
[[امامت]] حضرت مهدی(عج) پس از وفات پدرش [[امام حسن عسکری علیه‌السلام|امام عسکری(ع)]] در سال [[سال ۲۶۰ هجری قمری|۲۶۰ هجری]] آغاز شد<ref>شیخ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۳۳۹.</ref> و تا پس از [[ظهور امام زمان|ظهور]] او در [[آخرالزمان]] ادامه خواهد داشت.{{مدرک}}


===وضعیت شیعیان پس از شهادت امام عسکری(ع)===
===وضعیت شیعیان پس از شهادت امام عسکری(ع)===
[[شیعیان]] پس از وفات امام یازدهم به‌دلیل ناآشنایی با امام زمان خود، در وضعیت نابسامانی قرار گرفتند و بنابر گزارش‌ها، بسیاری از شیعیان [[عراق]] و [[بین‌النهرین]] سردرگم شدند.<ref>صدوق، کمال الدین، ج۲، ص۴۲۶ و ۴۲۹ و ۴۸۷.</ref> برای نمونه، شیعیان فردی را به [[مدینه]] فرستادند تا درباره وجود فرزند امام یازدهم تحقیق کند؛ چرا که شنیده بودند فرزند امام حسن عسکری(ع) توسط پدرش به مدینه فرستاده شده است.<ref>کلینی، الکافی، ج۱، ص۳۲۸.</ref> همچنین نقل شده است که [[احمد بن سهل بلخی]]، از عالمان دوره [[غیبت صغری]] در جستجوی امام خود، از [[خراسان بزرگ|خراسان]] به [[عراق]] رفت و چند سالی در آنجا در جستجوی امام بود.<ref>یاقوت حموی، معجم الادباء، ج۳، ص۷۳-۷۴.</ref>  
[[شیعه|شیعیان]] پس از وفات امام یازدهم به‌دلیل ناآشنایی با امام زمان خود، در وضعیت نابسامانی قرار گرفتند و بنابر گزارش‌ها، بسیاری از شیعیان [[عراق]] و [[بین النهرین|بین‌النهرین]] سردرگم شدند.<ref>صدوق، کمال الدین، ج۲، ص۴۲۶ و ۴۲۹ و ۴۸۷.</ref> برای نمونه، شیعیان فردی را به [[مدینه]] فرستادند تا درباره وجود فرزند امام یازدهم تحقیق کند؛ چرا که شنیده بودند فرزند امام حسن عسکری(ع) توسط پدرش به مدینه فرستاده شده است.<ref>کلینی، الکافی، ج۱، ص۳۲۸.</ref> همچنین نقل شده است که [[احمد بن سهل بلخی]]، از عالمان دوره [[غیبت صغرا|غیبت صغری]] در جستجوی امام خود، از [[خراسان بزرگ|خراسان]] به [[عراق]] رفت و چند سالی در آنجا در جستجوی امام بود.<ref>یاقوت حموی، معجم الادباء، ج۳، ص۷۳-۷۴.</ref>  


در خانه [[امام عسکری(ع)]] هم دودستگی افتاده بود؛ چرا که [[حدیث مادر امام عسکری|حُدیث]] مادر امام عسکری و [[حکیمه دختر امام جواد|حکیمه]] عمه وی، از امامت فرزند امام عسکری هواداری می‌کردند، ولی تنها خواهر امام عسکری از جعفر پشتیبانی می‌کرد.<ref>مدرسی طباطبایی، مکتب در فرایند تکامل، ص۱۶۱-۱۶۲.</ref> بحران رهبری در این دوره چنان سنگین بود که حتی عده‌ای از شیعیان امامی، از مذهب خود دست برداشته و به سایر [[فرق تشیع|فرقه‌های شیعه]] و غیرشیعه پیوستند؛<ref>کلینی، الکافی، ج۱، ص۵۲۰؛ صدوق، کمال الدین، ج۲، ص۴۰۸.</ref> دسته‌ای رحلت امام عسکری را نپذیرفتند و او را [[مهدی]] دانستند و گروهی [[امامت]] [[محمد بن علی الهادی|سید محمد]] فرزند [[امام هادی(ع)]] را پذیرفتند و امامت امام عسکری را منکر شدند<ref>صابری، تاریخ فرق اسلامی، ج۲، ص۱۹۷، پاورقی۲.</ref> و گروهی بزرگ [[جعفر کذاب|جعفر]] را امام دانستند.<ref>نوبختی، فرق الشیعه، ص۱۰۷-۱۰۹؛ اشعری قمی، المقالات و الفرق، ۱۳۶۱ش، ص۱۱۰ـ۱۱۴؛ صدوق، کمال الدین، ج۲، ص۴۰۸.</ref>  
در خانه [[امام حسن عسکری علیه‌السلام|امام عسکری(ع)]] هم دودستگی افتاده بود؛ چرا که [[حدیث (مادر امام حسن عسکری)|حُدیث]] مادر امام عسکری و [[حکیمه دختر امام جواد(ع)|حکیمه]] عمه وی، از امامت فرزند امام عسکری هواداری می‌کردند، ولی تنها خواهر امام عسکری از جعفر پشتیبانی می‌کرد.<ref>مدرسی طباطبایی، مکتب در فرایند تکامل، ص۱۶۱-۱۶۲.</ref> بحران رهبری در این دوره چنان سنگین بود که حتی عده‌ای از شیعیان امامی، از مذهب خود دست برداشته و به سایر [[فرق تشیع|فرقه‌های شیعه]] و غیرشیعه پیوستند؛<ref>کلینی، الکافی، ج۱، ص۵۲۰؛ صدوق، کمال الدین، ج۲، ص۴۰۸.</ref> دسته‌ای رحلت امام عسکری را نپذیرفتند و او را [[مهدی]] دانستند و گروهی امامت [[محمد بن علی الهادی(ع)|سید محمد فرزند امام هادی(ع)]] را پذیرفتند و امامت امام عسکری را منکر شدند<ref>صابری، تاریخ فرق اسلامی، ج۲، ص۱۹۷، پاورقی۲.</ref> و گروهی بزرگ [[جعفر پسر امام هادی|جعفر]] را امام دانستند.<ref>نوبختی، فرق الشیعه، ص۱۰۷-۱۰۹؛ اشعری قمی، المقالات و الفرق، ۱۳۶۱ش، ص۱۱۰ـ۱۱۴؛ صدوق، کمال الدین، ج۲، ص۴۰۸.</ref>  


علیرغم اختلافات مذکور، نهایتاً اکثریت [[شیعه]] به امامت فرزند امام حسن عسکری(ع) گرویدند و همین جریان بعدها رهبری اصلی شیعیان امامی را بر عهده گرفت و در قرن چهارم به صورت [[شیعه اثنی عشری]] باقی ماند.<ref>طوسی، الغیبه،....</ref> [[شیخ مفید]] پس از نقل خبری از [[حسن بن موسی نوبختی]]، نویسنده کتاب [[فرق الشیعه]]، درباره فرقه‌های چهارده‌گانه‌ای که پس از وفات امام حسن عسکری(ع) به وجود آمدند، می‌گوید: «از این فرقه‌هایی که از آنها یاد کردیم، در زمان ما، یعنی در سال ۳۷۳ق، هیچ فرقه‌ای غیر از [[امامیه]] [[دوازده امامی]] باقی نمانده است؛ یعنی کسانی که [[امامت]] فرزند حسن [عسکری] را که به نام [[رسول خدا(ص)]] نامیده می‌شود، پذیرفته و به حیات و بقای او تا روزی که با شمشیر قیام کند، یقین دارند.<ref>سید مرتضی، الفصول المختاره، ج۲، ص۳۲۱.</ref>
علیرغم اختلافات مذکور، نهایتاً اکثریت شیعه به امامت فرزند امام حسن عسکری(ع) گرویدند و همین جریان بعدها رهبری اصلی شیعیان امامی را بر عهده گرفت و در قرن چهارم به صورت [[امامیه|شیعه اثنی عشری]] باقی ماند.<ref>طوسی، الغیبه،....</ref> [[شیخ مفید]] پس از نقل خبری از [[حسن بن موسی نوبختی]]، نویسنده کتاب [[فرق الشیعة (کتاب)|فرق الشیعه]]، درباره فرقه‌های چهارده‌گانه‌ای که پس از وفات امام حسن عسکری(ع) به وجود آمدند، می‌گوید: «از این فرقه‌هایی که از آنها یاد کردیم، در زمان ما، یعنی در سال ۳۷۳ق، هیچ فرقه‌ای غیر از امامیه دوازده امامی باقی نمانده است؛ یعنی کسانی که [[امامت]] فرزند حسن [عسکری] را که به نام [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|رسول خدا(ص)]] نامیده می‌شود، پذیرفته و به حیات و بقای او تا روزی که با شمشیر قیام کند، یقین دارند.<ref>سید مرتضی، الفصول المختاره، ج۲، ص۳۲۱.</ref>


===نقش توقیعات در تثبیت تشیع===
===نقش توقیعات در تثبیت تشیع===
{{اصلی|توقیعات امام زمان (عج)}}
{{اصلی|توقیعات امام مهدی(عج)}}
پس از وفات امام حسن عسکری و آغاز [[امامت]] امام دوازدهم، [[توقیعات امام زمان (عج)|توقیعاتی]] از سوی [[امام زمان(عج)]] صادر شد که برخی از آنها به اثبات امامت خود مربوط می‌شد؛ استدلالی که امام زمان(عج) در این توقیعات، برای اثبات امامت خویش مطرح کرده، تأکید بر استمرار راه هدایت الهی از زمان [[حضرت آدم]] تا زمان امام حسن عسکری(ع) و خالی نبودن زمین از حجت الهی است.<ref>طوسی، الغیبة، ۱۴۱۱ق، ص۲۸۵-۲۸۶.</ref> وی همچنین سه معیار برای تشخیص امام از مدعیان امامت معرفی کرده است: [[عصمت]]، علم و تأیید الهی.<ref>طوسی، الغیبة، ۱۴۱۱ق، ص۲۸۵-۲۸۶.</ref>


[[توقیع]] امام دوازدهم در پاسخ به سؤال ابن‌ابی‌غانم قزوینی و گروهی از شیعیان در مورد جانشین [[امام حسن عسکری(ع)]]،<ref>طوسی، الغیبه، ص۲۸۶.</ref> و توقیع دیگری خطاب به [[محمد بن ابراهیم بن مهزیار]]<ref>صدوق، کمال الدین، ج‌۲، ص۴۸۷.</ref> از این موارد است.
پس از وفات امام حسن عسکری و آغاز امامت امام دوازدهم، [[توقیع|توقیعاتی]] از سوی امام زمان(عج) صادر شد که برخی از آنها به اثبات امامت خود مربوط می‌شد؛ استدلالی که امام زمان(عج) در این توقیعات، برای اثبات امامت خویش مطرح کرده، تأکید بر استمرار راه هدایت الهی از زمان [[آدم (پیامبر)|حضرت آدم]] تا زمان امام حسن عسکری(ع) و خالی نبودن زمین از حجت الهی است.<ref>طوسی، الغیبة، ۱۴۱۱ق، ص۲۸۵-۲۸۶.</ref> وی همچنین سه معیار برای تشخیص امام از مدعیان امامت معرفی کرده است: [[عصمت]]، علم و تأیید الهی.<ref>طوسی، الغیبة، ۱۴۱۱ق، ص۲۸۵-۲۸۶.</ref>
 
توقیع امام دوازدهم در پاسخ به سؤال ابن‌ابی‌غانم قزوینی و گروهی از شیعیان در مورد جانشین [[امام حسن عسکری علیه‌السلام|امام حسن عسکری(ع)]]،<ref>طوسی، الغیبه، ص۲۸۶.</ref> و توقیع دیگری خطاب به [[محمد بن ابراهیم بن مهزیار اهوازی|محمد بن ابراهیم بن مهزیار]]<ref>صدوق، کمال الدین، ج‌۲، ص۴۸۷.</ref> از این موارد است.


===غیبت صغری===
===غیبت صغری===
{{اصلی|غیبت صغرا|نواب اربعه}}
{{اصلی|غیبت صغرا|نواب اربعه}}
به‌گفته [[شیخ مفید]] (متوفای ۴۱۳ق) در کتاب [[الارشاد]]،<ref>شیخ مفید، الإرشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۳۴۰.</ref> و [[فضل بن حسن طبرسی|طبرسی]] (متوفای ۵۴۸ق) در کتاب [[اعلام الوری]]<ref>طبرسی، إعلام الوری، ۱۴۱۷ق، ج۲، ص۲۵۹.</ref> غیبت صغری با تولد امام زمان در [[سال ۲۵۵ هجری قمری]] شروع شده و بر این اساس مدت آن ۷۴ سال بوده است، اما سید محمد صدر در [[تاریخ الغیبة الصغری|کتاب تاریخ الغیبة الصغری]]، آغاز غیبت را از وفات امام حسن عسکری در [[سال ۲۶۰ قمری]] خوانده که در این صورت طول آن ۶۹ سال می‌شود.<ref>صدر، تاریخ الغیبة الصغری، ۱۳۹۲ق، ص۳۴۱.</ref>
به‌گفته [[شیخ مفید]] (متوفای ۴۱۳ق) در کتاب [[الارشاد فی معرفة حجج الله علی العباد (کتاب)|الارشاد]]،<ref>شیخ مفید، الإرشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۳۴۰.</ref> و [[فضل بن حسن طبرسی|طبرسی]] (متوفای ۵۴۸ق) در کتاب [[اعلام الوری باعلام الهدی (کتاب)|اعلام الوری]]<ref>طبرسی، إعلام الوری، ۱۴۱۷ق، ج۲، ص۲۵۹.</ref> غیبت صغری با تولد امام زمان در [[سال ۲۵۵ هجری قمری]] شروع شده و بر این اساس مدت آن ۷۴ سال بوده است، اما سید محمد صدر در [[موسوعة الامام المهدی (کتاب)|کتاب تاریخ الغیبة الصغری]]، آغاز غیبت را از وفات امام حسن عسکری در [[سال ۲۶۰ هجری قمری|سال ۲۶۰ قمری]] خوانده که در این صورت طول آن ۶۹ سال می‌شود.<ref>صدر، تاریخ الغیبة الصغری، ۱۳۹۲ق، ص۳۴۱.</ref>


امام مهدی در طول غیبت صغری از طریق [[نواب اربعه|چهار نایب خاص]] خود، [[عثمان بن سعید]]، [[محمد بن عثمان]]، [[حسین بن روح نوبختى]] و [[علی بن محمد سمری]]، با شیعیان در ارتباط بود و امور آنان را حل و فصل می‌کرد. این امور علاوه بر مسائل عقیدتی و فقهی، شامل مسائل مالی نیز می‌‌شد.<ref>غفارزاده، زندگانی نواب خاص امام زمان، ۱۳۷۹ش، ص۸۶و۸۷؛ جعفریان، حیات فکری و سیاسی امامان شیعه، ۱۳۸۱ش، ص۵۸۸.</ref>
امام مهدی در طول غیبت صغری از طریق [[نواب اربعه|چهار نایب خاص]] خود، [[عثمان بن سعید عمری|عثمان بن سعید]]، [[محمد بن عثمان عمری|محمد بن عثمان]]، [[حسین بن روح نوبختی|حسین بن روح نوبختى]] و [[علی بن محمد سمری]]، با شیعیان در ارتباط بود و امور آنان را حل و فصل می‌کرد. این امور علاوه بر مسائل عقیدتی و فقهی، شامل مسائل مالی نیز می‌‌شد.<ref>غفارزاده، زندگانی نواب خاص امام زمان، ۱۳۷۹ش، ص۸۶و۸۷؛ جعفریان، حیات فکری و سیاسی امامان شیعه، ۱۳۸۱ش، ص۵۸۸.</ref>


{{اصلی|مدعیان نیابت}}
{{اصلی|مدعیان نیابت}}
در زمان غیبت صغری، [[احمد بن هلال کرخی]]، [[محمد بن نصیر نمیری]] و [[محمد بن علی شلمغانی|محمد بن علی شَلْمَغانی]] ادعای نیابت کردند که با صدور [[توقیعات امام زمان|توقیعاتی]] از سوی امام زمان مواجه شدند که در [[لعن]] و طرد آنان بود.<ref>جمعی از نویسندگان مجله حوزه، چشم به راه مهدی، ص۳۹.</ref>  
در زمان غیبت صغری، [[احمد بن هلال کرخی]]، [[محمد بن نصیر نمیری]] و [[محمد بن علی شلمغانی|محمد بن علی شَلْمَغانی]] ادعای نیابت کردند که با صدور توقیعاتی از سوی امام زمان مواجه شدند که در [[لعن]] و طرد آنان بود.<ref>جمعی از نویسندگان مجله حوزه، چشم به راه مهدی، ص۳۹.</ref>  


===غیبت کبری===
===غیبت کبری===
{{اصلی|غیبت کبری}}
{{اصلی|غیبت کبرا}}
 
دوره غیبت کبری از [[سال ۳۲۹ هجری قمری|سال ۳۲۹ق]] آغاز شد.<ref>جاسم حسين، تاريخ سياسى غيبت امام دوازدهم(عج)، ۱۳۸۵ش، ص۱۹ و ۲۴؛ جعفریان، حیات فکری و سیاسی امامان شیعه، ۱۳۸۱ش، ص۵۷۹.</ref> آخرین [[نیابت خاصه|نائب خاص]] امام مهدی(ع) در دوره غیبت صغری، [[علی بن محمد سمری]] بود که در پانزدهم [[شعبان]] ۳۲۹ق درگذشت، <ref>صدوق، کمال‌الدین، ۱۳۵۹ش، ج۲، ص۵۰۳.
دوره غیبت کبری از [[سال ۳۲۹ هجری قمری|سال ۳۲۹ق]] آغاز شد.<ref>جاسم حسين، تاريخ سياسى غيبت امام دوازدهم(عج)، ۱۳۸۵ش، ص۱۹ و ۲۴؛ جعفریان، حیات فکری و سیاسی امامان شیعه، ۱۳۸۱ش، ص۵۷۹.</ref> آخرین [[نیابت خاصه|نائب خاص]] امام مهدی(ع) در دوره غیبت صغری، [[علی بن محمد سمری]] بود که در پانزدهم [[شعبان]] ۳۲۹ق درگذشت، <ref>صدوق، کمال‌الدین، ۱۳۵۹ش، ج۲، ص۵۰۳.
  طبرسی، اعلام الوری، ۱۴۱۷ق، ج۲، ص۲۶۰.</ref>در حالی که یک شش روز قبل از درگذشت او، [[توقیع|توقیعی]] از سوی امام خطاب به وی صادر شد که در آن ضمن اعلام روزِ درگذشت علی بن محمد سمری به او، از انتخاب جانشین منع شده بود؛ چرا که -بنابر آنچه در توقیع آمده- [[غیبت کبری|غیبت دوم]]{{یادداشت| به گفته علی اکبر غفاری مصحح  کتاب در برخی از نسخه های کمال الدین تعبیر امام زمان(ع) در این توقیع «الغیبة التامة» است. کمال الدین، ۱۳۹۵ق، ج۲، ص۵۱۶}} آغاز شده و تا زمانی که خداوند اجازه ندهد ظهوری نخواهد بود.<ref>صدوق، کمال الدین، ج۲،  پاورقی ص۵۱۶؛ کشف الغمه، ج۲، ص۵۳۰؛ احتجاج، ج۲، صص۵۵۵-۵۵۶.</ref> اکثر منابع شیعه سال وفات [[نایب چهارم امام زمان|نایب چهارم]] را سال ۳۲۹ق می‌دانند، ولی [[شیخ صدوق]] و [[فضل بن حسن طبرسی]] آن را در سال ۳۱۸ق ثبت کرده‌اند.<ref>صدوق، کمال الدین، ج۲، ص۵۰۳، روایة ۳۲. طبرسی، اعلام الوری، ص۴۱۷.</ref>
  طبرسی، اعلام الوری، ۱۴۱۷ق، ج۲، ص۲۶۰.</ref>در حالی که یک شش روز قبل از درگذشت او، [[توقیع|توقیعی]] از سوی امام خطاب به وی صادر شد که در آن ضمن اعلام روزِ درگذشت علی بن محمد سمری به او، از انتخاب جانشین منع شده بود؛ چرا که -بنابر آنچه در توقیع آمده- [[غیبت کبرا|غیبت دوم]]{{یادداشت| به گفته علی اکبر غفاری مصحح  کتاب در برخی از نسخه های کمال الدین تعبیر امام زمان(ع) در این توقیع «الغیبة التامة» است. کمال الدین، ۱۳۹۵ق، ج۲، ص۵۱۶}} آغاز شده و تا زمانی که خداوند اجازه ندهد ظهوری نخواهد بود.<ref>صدوق، کمال الدین، ج۲،  پاورقی ص۵۱۶؛ کشف الغمه، ج۲، ص۵۳۰؛ احتجاج، ج۲، صص۵۵۵-۵۵۶.</ref> اکثر منابع شیعه سال وفات [[علی بن محمد سمری|نایب چهارم]] را سال ۳۲۹ق می‌دانند، ولی [[شیخ صدوق]] و [[فضل بن حسن طبرسی]] آن را در سال ۳۱۸ق ثبت کرده‌اند.<ref>صدوق، کمال الدین، ج۲، ص۵۰۳، روایة ۳۲. طبرسی، اعلام الوری، ص۴۱۷.</ref>


===ملاقات با امام زمان===
===ملاقات با امام زمان===
{{اصلی|ملاقات با امام زمان}}
{{اصلی|ملاقات با امام زمان}}
روایات فراوانی از دیدار با امام دوازدهم شیعیان در طول حیات وی در منابع شیعه ذکر شده است که برخی از آنها مربوط به پیش از آغاز غیبت کبری بوده و بسیاری از آنها نیز پس از آن روی داده است:
روایات فراوانی از دیدار با امام دوازدهم شیعیان در طول حیات وی در منابع شیعه ذکر شده است که برخی از آنها مربوط به پیش از آغاز غیبت کبری بوده و بسیاری از آنها نیز پس از آن روی داده است:
*ملاقات پیش از [[غیبت کبری]]: بنابر گزارش‌های تاریخی و روایی، در طول ۶۹ سال [[غیبت صغری]]، علاوه بر [[نواب اربعه|چهار نائب خاص]]، افراد متعددی امام دوازدهم شیعیان را زیارت کرده‌اند؛ از جمله [[ابراهیم بن ادریس]]،<ref>کلینی، کافی، ۱۳۸۹ق، ج۱، ص۳۳۱؛ طوسی، الغیبه، مؤسسة المعارف الاسلامیه، ص۲۶۸؛ محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی(عج)، ج۵، ص۲۹.</ref> [[ابراهیم بن عبده نیشابوری]] و خادم او،<ref>شیخ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۳۵۲؛ محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی (عج)، ج۵، ص۲۹.</ref> ابوالادیان، خادم امام حسن عسکری(ع)،<ref>صدوق، کمال الدین، مؤسسة النشر الاسلامی، ص۴۵۷؛ محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی(عج)، ج۵، ص۳۰.</ref> [[ابو سعید غانم هندی]]،<ref>کلینی، کافی، ۱۳۸۹ق، ج۱، ص۵۱۵؛ محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی(عج)، ج۵، ص۳۳.</ref> و [[ابوعبدالله بن صالح]]<ref>شیخ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۳۵۲؛ محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی(عج)، ج۵، ص۳۷.</ref> و ده‌ها نفر دیگر.<ref>رجوع کنید به: محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی(عج)، ج۵، ص۲۹-۹۷.</ref>  
*ملاقات پیش از [[غیبت کبرا|غیبت کبری]]: بنابر گزارش‌های تاریخی و روایی، در طول ۶۹ سال [[غیبت صغرا|غیبت صغری]]، علاوه بر [[نواب اربعه|چهار نائب خاص]]، افراد متعددی امام دوازدهم شیعیان را زیارت کرده‌اند؛ از جمله [[ابراهیم بن ادریس]]،<ref>کلینی، کافی، ۱۳۸۹ق، ج۱، ص۳۳۱؛ طوسی، الغیبه، مؤسسة المعارف الاسلامیه، ص۲۶۸؛ محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی(عج)، ج۵، ص۲۹.</ref> [[ابراهیم بن عبده نیشابوری]] و خادم او،<ref>شیخ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۳۵۲؛ محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی (عج)، ج۵، ص۲۹.</ref> ابوالادیان، خادم امام حسن عسکری(ع)،<ref>صدوق، کمال الدین، مؤسسة النشر الاسلامی، ص۴۵۷؛ محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی(عج)، ج۵، ص۳۰.</ref> [[ابو سعید غانم هندی|ابوسعید غانم هندی]]،<ref>کلینی، کافی، ۱۳۸۹ق، ج۱، ص۵۱۵؛ محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی(عج)، ج۵، ص۳۳.</ref> و [[ابوعبدالله بن صالح]]<ref>شیخ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۳۵۲؛ محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی(عج)، ج۵، ص۳۷.</ref> و ده‌ها نفر دیگر.<ref>رجوع کنید به: محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی(عج)، ج۵، ص۲۹-۹۷.</ref>  


*ملاقات در غیبت کبری: درباره [[دیدن امام زمان]] در دوره غیبت کبری، دو دیدگاه در میان شیعیان وجود دارد: برخی آن را انکار کرده‌اند و برخی دیگر بر امکان و وقوع آن، شواهد و دلایلی اقامه نموده‌اند. انکار در این باره گاه مستند به احادیثی شده است که بر اساس آنها، هر گونه ادعای مشاهده در روزگار غیبت کبری دروغ است.<ref group="یادداشت">این حدیث بخشی از آخرین توقیع امام زمان(عج) به نایب چهارم خویش است: {{عربی| وَ سَیأْتِی إِلَی شِیعَتِی مَنْ یدَّعِی الْمُشَاهَدَةَ أَلَا فَمَنِ ادَّعَی الْمُشَاهَدَةَ قَبْلَ خُرُوجِ السُّفْیانِی وَ الصَّیحَةِ فَهُوَ كَذَّابٌ مُفْتَر |ترجمه=و به زودی برخی نزد شیعیان من ادعای مشاهده مرا خواهند داشت، بدانید هر كه پیش از [[خروج سفیانی]] و [[صیحه آسمانی]] ادّعای مشاهده كند دروغگویی است که به ما افترا بسته است.}}</ref> همچنین انکار ملاقات با امام زمان در عصر غیبت، در موارد دیگری حاصل تردید در صدق مدعای کسی بوده است که از دیدار خود با امام زمان خبر می‌داده است. علاوه بر این، برخی دیگر با هدف جلوگیری از سودجویی فرصت‌طلبان، هر گونه رؤیت را انکار می‌کنند.<ref>محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی(عج)، ج۵، ص۱۷۹.</ref>  
*ملاقات در غیبت کبری: درباره [[ملاقات با امام زمان|دیدن امام زمان]] در دوره غیبت کبری، دو دیدگاه در میان شیعیان وجود دارد: برخی آن را انکار کرده‌اند و برخی دیگر بر امکان و وقوع آن، شواهد و دلایلی اقامه نموده‌اند. انکار در این باره گاه مستند به احادیثی شده است که بر اساس آنها، هر گونه ادعای مشاهده در روزگار غیبت کبری دروغ است.<ref group="یادداشت">این حدیث بخشی از آخرین توقیع امام زمان(عج) به نایب چهارم خویش است: {{عربی| وَ سَیأْتِی إِلَی شِیعَتِی مَنْ یدَّعِی الْمُشَاهَدَةَ أَلَا فَمَنِ ادَّعَی الْمُشَاهَدَةَ قَبْلَ خُرُوجِ السُّفْیانِی وَ الصَّیحَةِ فَهُوَ كَذَّابٌ مُفْتَر |ترجمه=و به زودی برخی نزد شیعیان من ادعای مشاهده مرا خواهند داشت، بدانید هر كه پیش از [[خروج سفیانی]] و [[صیحه آسمانی]] ادّعای مشاهده كند دروغگویی است که به ما افترا بسته است.}}</ref> همچنین انکار ملاقات با امام زمان در عصر غیبت، در موارد دیگری حاصل تردید در صدق مدعای کسی بوده است که از دیدار خود با امام زمان خبر می‌داده است. علاوه بر این، برخی دیگر با هدف جلوگیری از سودجویی فرصت‌طلبان، هر گونه رؤیت را انکار می‌کنند.<ref>محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی(عج)، ج۵، ص۱۷۹.</ref>  


از سوی دیگر در برخی احادیث، دعاها و اعمالی برای دیدار با امام زمان(عج) توصیه شده است،<ref>محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی(عج)، ج۵، ص۱۸۰ و ۱۸۱. رجوع کنید به: طبرسی، مکارم الاخلاق، ج۲، ص۳۵، ح۷۶.</ref> و دست‌کم دو حدیث معتبر، دسترسی و دیدار با امام را برای پیروان ویژه او، امری ممکن دانسته است.<ref group="یادداشت">از امام صادق(ع) نقل شده است:{{عربی| لِلْقَائِمِ غَیبَتَانِ إِحْدَاهُمَا قَصِیرَةٌ وَ الْأُخْرَی طَوِیلَةٌ الْغَیبَةُ الْأُولَی لایعْلَمُ بِمَكَانِهِ فِیهَا إِلَّا خَاصَّةُ شِیعَتِهِ وَ الْأُخْرَی لایعْلَمُ بِمَكَانِهِ فِیهَا إِلَّا خَاصَّةُ مَوَالِیهِ. (کلینی، الكافی، إسلامیة، ج‌۱، ص۳۴۰)|ترجمه=برای قائم دو غیبت است: یکی کوتاه است و دیگری طولانی. در غیبت اول جز شیعیان خاص او کسی از جای او با خبر نیست و در غیبت دیگر جز دوستان خاص او کسی از جای او با خبر نیست.}} همچنین در روایت دیگری از [[امام صادق(ع)]] آمده است:{{عربی|إِنَّ لِصَاحِبِ هَذَا الْأَمْرِ غَیبَتَینِ إِحْدَاهُمَا تَطُولُ حَتَّی یقُولَ بَعْضُهُمْ مَاتَ وَ یقُولَ بَعْضُهُمْ قُتِلَ وَ یقُولَ بَعْضُهُمْ ذَهَبَ حَتَّی لایبْقَی عَلَی أَمْرِهِ مِنْ أَصْحَابِهِ إِلَّا نَفَرٌ یسِیرٌ لایطَّلِعُ عَلَی مَوْضِعِهِ أَحَدٌ مِنْ وُلْدِهِ وَ لاغَیرِهِ إِلَّا الْمَوْلَی الَّذِی یلِی أَمْرَهُ (طوسی، کتاب الغیبة، ص۱۶۱) |ترجمه=برای صاحب این امر، دو غیبت است که یکی از آن‌ها، به اندازه‌ای طولانی می‌شود که برخی از مردم گویند: از دنیا رفته است، برخی گویند: کشته شده و برخی گویند: رفته است. جز اندکی از یاران او، بر باور خود استوار نماند. کسی از فرزندانش و غیر آنان از اقامتگاه او آگاه نمی‌شود، جز کسی که متصدی امور او است.}}</ref> عالمان بزرگ شیعه مانند [[شیخ صدوق]]، [[شیخ مفید]] و [[شیخ طوسی]] در کتاب‌های خود فصلی را برای نام بردن از دیدارکنندگان با امام دوازدهم گشوده و به ممکن بودن آن تصریح کرده‌اند.<ref>محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی(عج)، ج۵، ص۱۸۰.</ref>
از سوی دیگر در برخی احادیث، دعاها و اعمالی برای دیدار با امام زمان(عج) توصیه شده است،<ref>محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی(عج)، ج۵، ص۱۸۰ و ۱۸۱. رجوع کنید به: طبرسی، مکارم الاخلاق، ج۲، ص۳۵، ح۷۶.</ref> و دست‌کم دو حدیث معتبر، دسترسی و دیدار با امام را برای پیروان ویژه او، امری ممکن دانسته است.<ref group="یادداشت">از امام صادق(ع) نقل شده است:{{عربی| لِلْقَائِمِ غَیبَتَانِ إِحْدَاهُمَا قَصِیرَةٌ وَ الْأُخْرَی طَوِیلَةٌ الْغَیبَةُ الْأُولَی لایعْلَمُ بِمَكَانِهِ فِیهَا إِلَّا خَاصَّةُ شِیعَتِهِ وَ الْأُخْرَی لایعْلَمُ بِمَكَانِهِ فِیهَا إِلَّا خَاصَّةُ مَوَالِیهِ. (کلینی، الكافی، إسلامیة، ج‌۱، ص۳۴۰)|ترجمه=برای قائم دو غیبت است: یکی کوتاه است و دیگری طولانی. در غیبت اول جز شیعیان خاص او کسی از جای او با خبر نیست و در غیبت دیگر جز دوستان خاص او کسی از جای او با خبر نیست.}} همچنین در روایت دیگری از [[امام صادق(ع)]] آمده است:{{عربی|إِنَّ لِصَاحِبِ هَذَا الْأَمْرِ غَیبَتَینِ إِحْدَاهُمَا تَطُولُ حَتَّی یقُولَ بَعْضُهُمْ مَاتَ وَ یقُولَ بَعْضُهُمْ قُتِلَ وَ یقُولَ بَعْضُهُمْ ذَهَبَ حَتَّی لایبْقَی عَلَی أَمْرِهِ مِنْ أَصْحَابِهِ إِلَّا نَفَرٌ یسِیرٌ لایطَّلِعُ عَلَی مَوْضِعِهِ أَحَدٌ مِنْ وُلْدِهِ وَ لاغَیرِهِ إِلَّا الْمَوْلَی الَّذِی یلِی أَمْرَهُ (طوسی، کتاب الغیبة، ص۱۶۱) |ترجمه=برای صاحب این امر، دو غیبت است که یکی از آن‌ها، به اندازه‌ای طولانی می‌شود که برخی از مردم گویند: از دنیا رفته است، برخی گویند: کشته شده و برخی گویند: رفته است. جز اندکی از یاران او، بر باور خود استوار نماند. کسی از فرزندانش و غیر آنان از اقامتگاه او آگاه نمی‌شود، جز کسی که متصدی امور او است.}}</ref> عالمان بزرگ شیعه مانند [[شیخ صدوق]]، [[شیخ مفید]] و [[شیخ طوسی]] در کتاب‌های خود فصلی را برای نام بردن از دیدارکنندگان با امام دوازدهم گشوده و به ممکن بودن آن تصریح کرده‌اند.<ref>محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی(عج)، ج۵، ص۱۸۰.</ref>


==ظهور و قیام امام زمان==
==ظهور و قیام امام زمان==
{{اصلی|ظهور امام زمان|علائم ظهور|قیام امام زمان}}
{{اصلی|ظهور امام زمان|علائم ظهور|قیام امام مهدی(عج)}}
 
بر اساس آموزه‌های شیعه، حضرت مهدی(ع) پس از غیبتی طولانی در [[آخرالزمان]] با همراهی یارانش قیام می‌کند و با برپایی حکومتی جهانی، عدالت و صلح را در جهان برقرار می‌سازد.<ref>سلیمیان، فرهنگ‌نامه مهدویت، ص۱۸۴ و ۱۹۹- ۲۰۲.</ref> در منابع اسلامی [[علائم ظهور|نشانه‌هایی]] برای ظهور امام زمان ذکر شده است از جمله [[خروج سفیانی]]، [[صیحه آسمانی]]، [[قتل نفس زکیه]].<ref>شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ۱۳۹۵ق، ج۲، ص۶۵۰.</ref>
بر اساس آموزه‌های شیعه، حضرت مهدی(ع) پس از غیبتی طولانی در [[آخرالزمان]] با همراهی یارانش قیام می‌کند و با برپایی حکومتی جهانی، عدالت و صلح را در جهان برقرار می‌سازد.<ref>سلیمیان، فرهنگ‌نامه مهدویت، ص۱۸۴ و ۱۹۹- ۲۰۲.</ref> در منابع اسلامی [[علائم ظهور|نشانه‌هایی]] برای ظهور امام زمان ذکر شده است از جمله [[خروج سفیانی]]، [[صیحه آسمانی]]، [[قتل نفس زکیه]].<ref>شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ۱۳۹۵ق، ج۲، ص۶۵۰.</ref>


بنابر روایات شیعه، جهان در آستانه ظهور دارای سه ویژگی عمده است: ظلم و ستم فراگیر و فتنه‌ای که بر هر خانه‌ای وارد می‌شود،<ref>سید بن طاووس، الطرائف فی معرفة مذاهب الطوائف، ج۱، ص۱۷۷.</ref> وجود دشمنانی مانند [[خروج سفیانی|سفیانی]] و [[ناصبی|نواصب]] و دیگرانی که در [[عراق]] و دیگر سرزمین‌های اسلامی مشغول فعالیت علیه شیعه هستند و سپس [[سوریه]] را تصرف می‌کنند،<ref>علامه مجلسی، بحار الانوار، ج۵۲، ص۱۸۶.</ref> و در نهایت یاران امام زمان که در سرزمین‌های اسلامی یاد و نام امام دوازدهم را در عالم پراکنده می‌کنند.<ref>شیخ صدوق، كمال الدین، ج۱، باب ۳۱، ح۲.</ref>
بنابر روایات شیعه، جهان در آستانه ظهور دارای سه ویژگی عمده است: ظلم و ستم فراگیر و فتنه‌ای که بر هر خانه‌ای وارد می‌شود،<ref>سید بن طاووس، الطرائف فی معرفة مذاهب الطوائف، ج۱، ص۱۷۷.</ref> وجود دشمنانی مانند [[خروج سفیانی|سفیانی]] و [[ناصبی|نواصب]] و دیگرانی که در [[عراق]] و دیگر سرزمین‌های اسلامی مشغول فعالیت علیه شیعه هستند و سپس [[سوریه]] را تصرف می‌کنند،<ref>علامه مجلسی، بحار الانوار، ج۵۲، ص۱۸۶.</ref> و در نهایت یاران امام زمان که در سرزمین‌های اسلامی یاد و نام امام دوازدهم را در عالم پراکنده می‌کنند.<ref>شیخ صدوق، كمال الدین، ج۱، باب ۳۱، ح۲.</ref>


بر اساس روایات، امام مهدی(ع) قیام خود را از [[مسجد الحرام]] در [[مکه]] آغاز می‌کند و به همراه [[یاران امام زمان|یارانش]] به سمت [[کوفه]] حرکت می‌کند و این شهر را به‌عنوان مرکز حکومت خود برمی‌گزیند.<ref>محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی، ج۸، ص۲۰۱؛ صدر، تاریخ مابعد الظهور، ج۳، ص۲۱۲-۲۲۴.</ref>
بر اساس روایات، امام مهدی(ع) قیام خود را از [[مسجد الحرام]] در [[مکه]] آغاز می‌کند و به همراه [[اصحاب امام مهدی عجل الله فرجه الشریف|یارانش]] به سمت [[کوفه]] حرکت می‌کند و این شهر را به‌عنوان مرکز حکومت خود برمی‌گزیند.<ref>محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی، ج۸، ص۲۰۱؛ صدر، تاریخ مابعد الظهور، ج۳، ص۲۱۲-۲۲۴.</ref>


انتظار ظهور امام زمان یکی از آموزه‌های اصلی فرهنگ شیعه است که با عبارت [[انتظار فرج]] از آن یاد می‌شود و به‌معنای امید به گشایش سختی‌ها و رسیدن آینده‌ای روشن با ظهور امام زمان است؛ این مفهوم در روایات شیعه با واژگانی مانند «اَلْمُنتظَرُ لِأمْرِنا»، «مُنتظِرٌ لِهذا الاَمر»، «اِنْتِظارُ قائِمِنا»، «تَوَقُّعُ الْفَرَج»، «اَلمُنتظِرینَ لِظُهورِهِ»، «مُنْتظِرونَ لِدَوْلَةِ الْحَق» و «اَلمُنتظِرُ لِلّثانی عَشَر» یاد شده است.<ref>نگاه کنید به: محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی، ۱۳۹۳ش، ج۵، ص۳۰۶-۳۰۷، ص۳۱۴-۳۲۱ و ص۳۲۸-۳۶۳.</ref> این روایات پاداش و فضائل بی‌شماری برای منتظران بیان کرده و آنان را از «اولیاءالله» و برترین مردم به حساب آورده است که همچون یاران [[پیامبر(ص)]] در [[جنگ بدر]] بوده یا در خیمه امام زمان(ع) به همراه او نبرد می‌کنند.<ref>محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی، ۱۳۹۳ش، ج۵، ص۳۰۹.</ref>
انتظار ظهور امام زمان یکی از آموزه‌های اصلی فرهنگ شیعه است که با عبارت [[انتظار فرج]] از آن یاد می‌شود و به‌معنای امید به گشایش سختی‌ها و رسیدن آینده‌ای روشن با ظهور امام زمان است؛ این مفهوم در روایات شیعه با واژگانی مانند «اَلْمُنتظَرُ لِأمْرِنا»، «مُنتظِرٌ لِهذا الاَمر»، «اِنْتِظارُ قائِمِنا»، «تَوَقُّعُ الْفَرَج»، «اَلمُنتظِرینَ لِظُهورِهِ»، «مُنْتظِرونَ لِدَوْلَةِ الْحَق» و «اَلمُنتظِرُ لِلّثانی عَشَر» یاد شده است.<ref>نگاه کنید به: محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی، ۱۳۹۳ش، ج۵، ص۳۰۶-۳۰۷، ص۳۱۴-۳۲۱ و ص۳۲۸-۳۶۳.</ref> این روایات پاداش و فضائل بی‌شماری برای منتظران بیان کرده و آنان را از «اولیاءالله» و برترین مردم به حساب آورده است که همچون یاران [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] در [[غزوه بدر|جنگ بدر]] بوده یا در خیمه امام زمان(ع) به همراه او نبرد می‌کنند.<ref>محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی، ۱۳۹۳ش، ج۵، ص۳۰۹.</ref>


==دعاها و زیارات==
==دعاها و زیارات==
چندین [[دعا]] و [[زیارت]] از امام زمان(ع) صادر شده است؛ مانند [[دعای فرج]] (اَللّهُمَّ عَظُمَ البَلاء)، دعای «یا مَن أظهَرَ الجَمیلَ»، دعای «اَللّهمّ رَبَّ النّورِ العَظیم»، دعای «اَللهُمّ ارزُقنا تَوفیقَ الطاعَةِ»، [[دعای سهم اللیل]]، دعای هر روز [[ماه رجب]]، دعای «اَللهمّ إنّی اَسألُكَ بِالمَولودَینِ فی رَجَب»، دعای «اَللهمّ إنّی اَسألُكَ بِمَعانی جَمیعِ ما یدعوكَ بِهِ وُلاةُ أمرِكَ»، [[زیارت ناحیه مقدسه]] و [[زیارت الشهداء]].<ref>محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی، ج۶، ص۲۹۵-۳۲۷.</ref>
چندین [[دعا]] و [[زیارت]] از امام زمان(ع) صادر شده است؛ مانند [[دعای فرج]] (اَللّهُمَّ عَظُمَ البَلاء)، دعای «یا مَن أظهَرَ الجَمیلَ»، دعای «اَللّهمّ رَبَّ النّورِ العَظیم»، دعای «اَللهُمّ ارزُقنا تَوفیقَ الطاعَةِ»، [[دعای سهم اللیل]]، دعای هر روز [[رجب|ماه رجب]]، دعای «اَللهمّ إنّی اَسألُكَ بِالمَولودَینِ فی رَجَب»، دعای «اَللهمّ إنّی اَسألُكَ بِمَعانی جَمیعِ ما یدعوكَ بِهِ وُلاةُ أمرِكَ»، [[زیارت ناحیه مقدسه]] و [[زیارت الشهدا|زیارت الشهداء]].<ref>محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی، ج۶، ص۲۹۵-۳۲۷.</ref>


برای ارتباط با امام زمان نیز علاوه بر [[زیارت جامعه|زیارت‌های جامعه]] که می‌توان همه [[امامان شیعه|امامان]] را با آن [[زیارت]] کرد، دعاها و زیارت‌های مختلفی در روایات شیعه نقل شده که عبارتند از:
برای ارتباط با امام زمان نیز علاوه بر [[زیارت جامعه|زیارت‌های جامعه]] که می‌توان همه [[امامان شیعه|امامان]] را با آن [[زیارت]] کرد، دعاها و زیارت‌های مختلفی در روایات شیعه نقل شده که عبارتند از:
خط ۲۰۳: خط ۲۰۶:


==دیدگاه اهل سنت==
==دیدگاه اهل سنت==
در منابع روایی [[اهل سنت و جماعت|اهل سنت]]، احادیث متعددی درباره [[مهدی]] و منجی [[آخرالزمان]] آمده است<ref>نگاه کنید به محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی(عج)، ۱۳۹۳ش، ج۱، ص۷۶-۸۲.</ref> که برخی [[محدث|محدثان]] اهل سنت مانند آبری شافعی، عبدالحق دهلوی، سفارینی، و شوکانی به [[تواتر|متواتر]] بودن آنها تصریح کرده‌اند.<ref>محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی(عج)، ۱۳۹۳ش، ج۱، ص۸۲و۸۳.</ref> اهل سنت بر پایه این روایات به وجود «مهدی» باور دارند<ref>نگاه کنید به محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی(عج)، ۱۳۹۳ش، ج۱، ص۷۶.</ref> اما در عین حال دیدگاه بسیاری از اهل سنت در این زمینه اختلافاتی با دیدگاه شیعه دارد؛ از جمله اینکه پدر «مهدی» از دیدگاه اهل سنت، همنام [[عبدالله بن عبدالمطلب|پدر پیامبر(ص)]] یعنی عبدالله است؛ در حالی که شیعه وی را فرزند امام عسکری(ع) می‌داند. همچنین در دیدگاه مشهور اهل سنت، مهدی در آخرالزمان به دنیا خواهد آمد. گروهی از اهل سنت نیز مهدی را از نسل [[امام حسن(ع)]] می‌دانند، در حالی که بر اساس اعتقاد شیعه او از نسل [[امام حسین(ع)]] است.<ref>محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی(عج)، ۱۳۹۳ش، ج۱، ص۸۸-۹۰.</ref>
در منابع روایی [[اهل سنت و جماعت|اهل سنت]]، احادیث متعددی درباره [[مهدی]] و منجی [[آخرالزمان]] آمده است<ref>نگاه کنید به محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی(عج)، ۱۳۹۳ش، ج۱، ص۷۶-۸۲.</ref> که برخی [[محدث|محدثان]] اهل سنت مانند آبری شافعی، عبدالحق دهلوی، سفارینی، و شوکانی به [[تواتر|متواتر]] بودن آنها تصریح کرده‌اند.<ref>محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی(عج)، ۱۳۹۳ش، ج۱، ص۸۲و۸۳.</ref> اهل سنت بر پایه این روایات به وجود «مهدی» باور دارند<ref>نگاه کنید به محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی(عج)، ۱۳۹۳ش، ج۱، ص۷۶.</ref> اما در عین حال دیدگاه بسیاری از اهل سنت در این زمینه اختلافاتی با دیدگاه شیعه دارد؛ از جمله اینکه پدر «مهدی» از دیدگاه اهل سنت، همنام [[عبدالله بن عبدالمطلب|پدر پیامبر(ص)]] یعنی عبدالله است؛ در حالی که شیعه وی را فرزند امام عسکری(ع) می‌داند. همچنین در دیدگاه مشهور اهل سنت، مهدی در آخرالزمان به دنیا خواهد آمد. گروهی از اهل سنت نیز مهدی را از نسل [[امام حسن مجتبی علیه‌السلام|امام حسن(ع)]] می‌دانند، در حالی که بر اساس اعتقاد شیعه او از نسل [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]] است.<ref>محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی(عج)، ۱۳۹۳ش، ج۱، ص۸۸-۹۰.</ref>


با این وجود، اشتراک‌هایی میان باورهای اهل سنت و شیعیان درباره منجی آخرالزمان وجود دارد؛ از جمله آنکه وی از نسل و همنام [[پیامبر اکرم(ص)]]، و ملقب به «مهدی» است، [[قیام امام زمان (عج)|قیامی]] حتمی در [[آخرالزمان]] خواهد داشت که بر همه ظالمان پیروز شده و [[عدالت|عدل]] و داد را در سراسر جهان برقرار می‌کند و [[عیسی(ع)]] همراه با او به زمین بازمی‌گردد.<ref>محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی(عج)، ۱۳۹۳ش، ج۱، ص۸۶-۸۸.</ref>{{یادداشت|أنّ أبا هريرة قال: قال رسول اللّه صلّى اللّه عليه‌[و آله‌]و سلّم: كيف أنتم إذا نزل ابن مريم فيكم و إمامكم منكم؟ صافی، لطف الله،منتخب الاثر فی الامام الثاني عشر علیه‌السلام، ج۲۷ ص۶۱.  به نقل از صحیح بخاری ج۲}}
با این وجود، اشتراک‌هایی میان باورهای اهل سنت و شیعیان درباره منجی آخرالزمان وجود دارد؛ از جمله آنکه وی از نسل و همنام [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر اکرم(ص)]]، و ملقب به «مهدی» است، [[قیام امام مهدی(عج)|قیامی]] حتمی در [[آخرالزمان]] خواهد داشت که بر همه ظالمان پیروز شده و عدل و داد را در سراسر جهان برقرار می‌کند و [[عیسی(ع)]] همراه با او به زمین بازمی‌گردد.<ref>محمدی ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی(عج)، ۱۳۹۳ش، ج۱، ص۸۶-۸۸.</ref>{{یادداشت|أنّ أبا هريرة قال: قال رسول اللّه صلّى اللّه عليه‌[و آله‌]و سلّم: كيف أنتم إذا نزل ابن مريم فيكم و إمامكم منكم؟ صافی، لطف الله،منتخب الاثر فی الامام الثاني عشر علیه‌السلام، ج۲۷ ص۶۱.  به نقل از صحیح بخاری ج۲}}


از سوی دیگر، برخی از علمای اهل سنت، مهدی موعود در [[اسلام]] را همان امام دوازدهم شیعیان دانسته‌اند؛ [[سبط بن جوزی]]، از علمای قرن هفتم قمری، در کتاب [[تذکرة الخواص]] پس از معرفی فرزند [[امام حسن عسکری(ع)]] گفته است: «وهو الخلف الحجة صاحب الزمان القائم و المنتظَر؛ او همان صاحب الزمان و قائم است که [مسلمانان] در انتظار آمدنش هستند».<ref>سبط بن جوزی، تذکرة الخواص، ۱۴۱۸ق، ص۳۲۵.</ref> ابن‌طلحه شافعی، از علمای قرن هفتم قمری، نیز در کتاب مطالب السؤول، مهدی منتظر را همان فرزند امام حسن عسکری(ع) دانسته و روایات [[ظهور]] او در آخرالزمان را نقل کرده است.<ref>ابن‌طلحه شافعی، مطالب السؤول، ۱۴۱۹ق، ص۳۱۱ به بعد.</ref>
از سوی دیگر، برخی از علمای اهل سنت، مهدی موعود در [[اسلام]] را همان امام دوازدهم شیعیان دانسته‌اند؛ [[سبط بن جوزی]]، از علمای قرن هفتم قمری، در کتاب [[تذکرة الخواص من الامة فی ذکر خصائص الائمة (کتاب)|تذکرة الخواص]] پس از معرفی فرزند [[امام حسن عسکری علیه‌السلام|امام حسن عسکری(ع)]] گفته است: «وهو الخلف الحجة صاحب الزمان القائم و المنتظَر؛ او همان صاحب الزمان و قائم است که [مسلمانان] در انتظار آمدنش هستند».<ref>سبط بن جوزی، تذکرة الخواص، ۱۴۱۸ق، ص۳۲۵.</ref> ابن‌طلحه شافعی، از علمای قرن هفتم قمری، نیز در کتاب مطالب السؤول، مهدی منتظر را همان فرزند امام حسن عسکری(ع) دانسته و روایات [[ظهور امام زمان|ظهور]] او در آخرالزمان را نقل کرده است.<ref>ابن‌طلحه شافعی، مطالب السؤول، ۱۴۱۹ق، ص۳۱۱ به بعد.</ref>


==کتاب‌شناسی==
==کتاب‌شناسی==
خط ۲۱۷: خط ۲۲۰:
*‌ [[منتخب الاثر فی الامام الثانی عشر (کتاب)|مُنتَخبُ الاَثَر فی الامام الثّانی عَشَر(عج)]] کتابی حاوی روایات مرتبط با امام زمان به زبان عربی، اثر [[لطف‌الله صافی گلپایگانی]] (۱۲۹۷-۱۴۰۰ش) است.  
*‌ [[منتخب الاثر فی الامام الثانی عشر (کتاب)|مُنتَخبُ الاَثَر فی الامام الثّانی عَشَر(عج)]] کتابی حاوی روایات مرتبط با امام زمان به زبان عربی، اثر [[لطف‌الله صافی گلپایگانی]] (۱۲۹۷-۱۴۰۰ش) است.  
* [[موسوعة الامام المهدی (کتاب)|موسوعة الامام المهدی]] مجموعه‌ای چهار جلدی است که توسط [[سید محمد صدر]] از عالمان شیعه اهل [[عراق]] نوشته شده است.
* [[موسوعة الامام المهدی (کتاب)|موسوعة الامام المهدی]] مجموعه‌ای چهار جلدی است که توسط [[سید محمد صدر]] از عالمان شیعه اهل [[عراق]] نوشته شده است.
* [[دانش‌نامه امام مهدی (کتاب)|دانش‌نامه امام مهدی بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ]] مجموعه‌ای ده جلدی است که [[محمد محمدی ری‌شهری]] با همکاری گروهی از نویسندگان، آن را پدید آورده‌اند.
* [[دانشنامه امام مهدی (کتاب)|دانش‌نامه امام مهدی بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ]] مجموعه‌ای ده جلدی است که [[محمد محمدی ری‌شهری]] با همکاری گروهی از نویسندگان، آن را پدید آورده‌اند.


==جستارهای وابسته==
==جستارهای وابسته==