تصویب در اجتهاد: تفاوت میان نسخه‌ها

'''تصویب در اجتهاد''' به این معنا که هر مجتهدی به هر نظری که برسد همان حکم الهی است، یکی از مبانی نظریه در کلام و اصول اهل سنت است. تصویب در مقابل [[تخطئه]] یکی از اختلافات شیعیان و اهل سنت دانسته شده است. بر اساس برخی پژوهش‌ها تصویب نظریه رایج در بین متکلمان اهل سنت است و فقیهان آن‌ها غالبا نظریه تخطئه را پذیرفته‌اند. تصویب از نظر ایشان به معنای عمل کردن به نتیجه اجتهاد است. به گفته آیت‌الله بروجردی متکلمان اهل سنت نظریه تصویب را برای توجیه نظریه عدالت صحابه ابداع کرده‌اند.

==جایگاه و اهمیت==

تصویب در مقابل تخطئه جزو اختلافات شیعه و [[اهل سنت]] دانسته شده است. مشهور است که عالمان اهل سنت پیرو نظریه تصویب در اجتهاد هستند و حکم خداوند را تابع اجتهاد مجتهدان می‌دانند، به گونه‌ای که یا خداوند هیچ حکمی پیش از  اجتهاد مجتهد ندارد یا اگر دارد پس از نظر دادن مجتهد از نظر خود دست برمی‌دارد. در مقابل مشهور است که شیعیان خطای مجتهدان را امری طبیعی دانسته و اجماعاً معتقد به تخطئه در اجتهاد هستند<ref>بروجردی، نهایة الاصول، ۱۴۱۵ق، ص۱۵۱.</ref>، به این معنا که خداوند برای هر موضوعی حکمی جعل کرده که ممکن است اجتهاد مجتهدان با آن مطابق یا غیرمطابق باشد.