حوزه علمیه قم در دوره معاصر: تفاوت میان نسخه‌ها

اقدامات بروجردی در طول دوره زعامت، حاکی از اهتمام ایشان به حفظ و تقویت این حوزه است. بروجردی با استقرار در قم تدریس پرمایه‌ای را آغاز کرد. شمار حاضران درس وی را پانصد تا ششصد تن برآورد کرده‌اند.<ref>ر.ک: جعفریان، برگ‌هایی از تاریخ حوزه علمیه قم، ص ۷۶</ref> مدیریت نیرومند و متمرکز بروجردی موجب شد که شمار طلاب این حوزه که در سال‌های اولیه حضور وی در قم در ۱۳۲۶ش، بالغ بر دوهزار تن بود<ref>ر.ک: برگ‌هایی از تاریخ حوزه علمیه قم، ص ۳۱</ref> در دهه چهل شمسی به ۸۷۰۰ تن<ref>ر.ک: جغرافیای تاریخی شهرستان قم، ص ۲۱۸</ref> برسد. در آغاز حضور بروجردی در قم در ۱۳۲۶ش درس‌های خارج [[فقه]] و [[اصول فقه|اصول]] منحصر به چند تن، از جمله خود بروجردی، حجت، فیض، خوانساری و صدر بود،<ref>ر.ک: جعفریان، برگ‌هایی از تاریخ حوزه علمیه قم، ص ۳۸</ref> ولی در پایان زندگی وی، بر شمار استادان خارج فقه و اصول حوزه قم که بین ۲۰ تا ۲۵۰ شاگرد داشتند افزوده شده بود و به ویژه تعدادی از شاگردان برجسته حائری، چون [[محمدعلی اراکی|شیخ محمدعلی اراکی]]، [[سید محمد رضا گلپایگانی]]، [[سید محمد داماد]]، [[امام خمینی]]، [[سید کاظم شریعتمداری]] و [[شهاب الدین مرعشی نجفی|سیدشهاب الدین مرعشی نجفی]] حوزه درسی خارج داشتند.<ref>ر.ک: شریف رازی، آثار الحجة، ج۲، ص۱۷۲۱۷۶</ref>