ثار الله: تفاوت میان نسخه‌ها

ثارالله از القاب [[امام حسین]] است. این لقب در برخی از متون روایی درباره امام حسین به کار رفته است.<ref>برای نمونه نگاه کنید به، ابن قولویه، کامل الزیارات، ۱۳۵۶ش، ص۱۷۶، ۱۹۵، ۱۹۶، ۱۹۹؛ کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۴، ص۵۷۶.</ref> به گفته [[علامه مجلسی]] در برخی از نسخه‌های [[الکافی (کتاب)|کتاب الکافی]]<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۴، ص۵۷۶.</ref> ثائر الله نیز به کار رفته است.<ref>مجلسی، بحار الانوار، ج۹۸، ص۱۵۴-۱۵۵.</ref>

== معنا==

* کشته‌‌شده‌ای که خدا خونخواه اوست.<ref>زمخشری، اساس البلاغه، ذیل «ثأر»</ref>

*  کسی که در راه خدا و برای او خونخواهی کرده است؛ ثارالله در اصل «الثائرُ لِلَّه» بوده اما آن [[تصحیف]] رخ داده است.<ref>طُرَیحی، ج۳، ص۲۳۴-۲۳۵.</ref>  

* ثار به معنای خونِ طلب‌شده است و اضافه‌اش به اللَّه از آن جهت است که خداوند [[ولی دم]] حقیقی این خون است.<ref>طهرانی، شفاءالصدور، ص۱۶۳-۱۶۴.</ref>

===خوانش اجتماعی ===

[[علی شریعتی]] نظریه‌پرداز معاصر، خوانشی اجتماعی از ثارالله ارائه داده و میان آن و مفهوم ثوره و وراثت پیوند برقرار کرده است. به گفته او ثار الله تفسیرکننده فلسفه تاریخ انسان و اسلام است. چرا که تمام زندگی انسان از ماجرای هابیل و قابیل تا آخر الزمان، برای تحقق انتقام و خونخواهی است همچنانکه سراسر تاریخ شیعه، نتیجه خونریزی‌ها و ثأرهایی است که از نسلی به نسل دیگر می‌رسد. او تفاوت ثأرهای شیعی با ثأرهای دوران جاهلیت را در ماهیت آنها دانسته که ثأرهای شیعی را ثار الله می‌داند و در این میان امام حسین(ع)، که حلقه‌ای از زنجیر [[حضرت آدم]] تا [[آخرالزمان]] است، وارث این خون‌هاست که خودش نیز به صورت ثأر در آمده است.<ref>شریعتی، حسین وارث آدم، ص۹۵-۱۰۶.</ref>