فضایل حضرت فاطمه(س): تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←فضایل قرآنی
جز (←جایگاه و اهمیت) |
جز (←فضایل قرآنی) |
||
| خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
فضایل قرآنی، مواردی از فضایل حضرت زهرا(س) است که به‌باور شیعیان منشأ [[قرآن|قرآنی]] دارد و اشاره به آیاتی است که بر فضیلت و منقبت وی دلالت می‌کنند.<ref>رفیعی محمدی و صالح آبادی، «مناقب و کرامات فاطمه(س)»، ص۱۷۲.</ref> برخی از این فضایل عبارتند از: | فضایل قرآنی، مواردی از فضایل حضرت زهرا(س) است که به‌باور شیعیان منشأ [[قرآن|قرآنی]] دارد و اشاره به آیاتی است که بر فضیلت و منقبت وی دلالت می‌کنند.<ref>رفیعی محمدی و صالح آبادی، «مناقب و کرامات فاطمه(س)»، ص۱۷۲.</ref> برخی از این فضایل عبارتند از: | ||
# '''پاکی و [[عصمت]] براساس [[آیه تطهیر]]''': بنابر روایات [[شیعه]]<ref>قمی، تفسیر القمی، ۱۳۶۳ش، ج۲، ص۱۹۳؛ کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۲۸۷؛ شیخ طوسی، الامالی، ۱۴۱۴ق، ص۲۴۸ و ۲۴۹، ۲۶۳ و ۳۶۴ و ۳۶۸؛ بحرانی، غایة المرام و حجة الخصام، ۱۴۲۲ق، ج۳، ص۱۹۳-۲۱۱.</ref> و [[اهل سنت و جماعت|اهل‌سنت]]،<ref>مسلم نیشابوری، صحیح مسلم، دار إحیاء التراث العربی، ج۴، ص۱۸۸۳، ح۶۱؛ ترمذی، سنن التزمذی، ۱۳۹۵ق، ج۵، ص۳۵۱ و ۳۵۲ و ۶۶۳؛ طبری، تفسیر طبری، ۱۴۱۲ق، ج۲۲، ص۵-۷؛ فخر رازی، التفسیر الکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۸، ص۲۴۷.</ref> مصداق [[اهل‌بیت(ع)]] در [[آیه تطهیر]] که به اراده خداوند بر پاکی اهل‌بیت(ع) از رجس و پلیدی اشاره دارد، [[اصحاب کساء]] هستند و حضرت زهرا(س) یکی از آنان است. گروهی از علمای شیعه برای اثبات عصمت حضرت فاطمه(س) به این آیه استناد کرده‌اند.<ref>شیخ مفید، الفصول المختاره، ۱۴۱۳ق، ص۸۸؛ سید مرتضی، الشافی فی الامامة، ۱۴۱۰ق، ج۴، ص۹۵؛ طبرسی، إعلام الوری بأعلام الهدی، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۲۹۳؛ مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۰۳ق، ۲۹، ص۳۳۵.</ref> | # '''پاکی و [[عصمت]] براساس [[آیه تطهیر]]''': بنابر روایات [[شیعه]]<ref>قمی، تفسیر القمی، ۱۳۶۳ش، ج۲، ص۱۹۳؛ کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۲۸۷؛ شیخ طوسی، الامالی، ۱۴۱۴ق، ص۲۴۸ و ۲۴۹، ۲۶۳ و ۳۶۴ و ۳۶۸؛ بحرانی، غایة المرام و حجة الخصام، ۱۴۲۲ق، ج۳، ص۱۹۳-۲۱۱.</ref> و [[اهل سنت و جماعت|اهل‌سنت]]،<ref>مسلم نیشابوری، صحیح مسلم، دار إحیاء التراث العربی، ج۴، ص۱۸۸۳، ح۶۱؛ ترمذی، سنن التزمذی، ۱۳۹۵ق، ج۵، ص۳۵۱ و ۳۵۲ و ۶۶۳؛ طبری، تفسیر طبری، ۱۴۱۲ق، ج۲۲، ص۵-۷؛ فخر رازی، التفسیر الکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۸، ص۲۴۷.</ref> مصداق [[اهل‌بیت(ع)]] در [[آیه تطهیر]] که به اراده خداوند بر پاکی اهل‌بیت(ع) از رجس و پلیدی اشاره دارد، [[اصحاب کساء]] هستند و حضرت زهرا(س) یکی از آنان است. گروهی از علمای شیعه برای اثبات عصمت حضرت فاطمه(س) به این آیه استناد کرده‌اند.<ref>شیخ مفید، الفصول المختاره، ۱۴۱۳ق، ص۸۸؛ سید مرتضی، الشافی فی الامامة، ۱۴۱۰ق، ج۴، ص۹۵؛ طبرسی، إعلام الوری بأعلام الهدی، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۲۹۳؛ مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۰۳ق، ۲۹، ص۳۳۵.</ref> | ||
# '''تنها زن برگزیده در [[ماجرای مباهله]]''': بر پایه دیدگاه مفسران شیعه<ref>قمی، تفسیر القمی، ۱۳۶۳ش، ج۱، ص۱۰۴؛ کوفی، تفسیر فرات الکوفی، ۱۴۱۰ق، ص۸۶-۸۹؛ شیخ طوسی، التبیان فی تفسیر القرآن، دار احیاء التراث العربی، ج۲، ص۴۸۵.</ref> و اهل‌سنت،<ref>واحدی، اسباب النزول القرآن، ۱۴۱۱ق، ص۱۰۷؛ زمخشری، الکشاف، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۳۷۰؛ فخر رازی، التفسیر الکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۸، ص۲۴۷.</ref> [[آیه مباهله]] در [[مباهله|ماجرای مباهله پیامبر(ص) با مسیحیان نجران]]، در حق اصحاب کساء نازل شده و مراد از «نساءنا» در آن آیه، حضرت زهرا(س) است. [[طبرسی]]، نویسنده [[مجمع البیان فی تفسیر القرآن (کتاب)|تفسیر مجمع البیان]]، در این باره ادعای [[اجماع]] کرده و آیه مباهله را دلیل برتری حضرت فاطمه(س) بر تمام زنان دانسته است.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۲، ص۷۶۳.</ref> [[جارالله زمخشری|جارالله زمخشری]]، از دانشمندان برجسته اهل‌سنت، نیز آیه مباهله را قوی‌ترین دلیل بر فضیلت و برتری اصحاب کساء دانسته است.<ref>زمخشری، الکشاف، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۳۷۰.</ref> | # '''تنها زن برگزیده در [[ماجرای مباهله]]''': بر پایه دیدگاه مفسران شیعه<ref>قمی، تفسیر القمی، ۱۳۶۳ش، ج۱، ص۱۰۴؛ کوفی، تفسیر فرات الکوفی، ۱۴۱۰ق، ص۸۶-۸۹؛ شیخ طوسی، التبیان فی تفسیر القرآن، دار احیاء التراث العربی، ج۲، ص۴۸۵.</ref> و اهل‌سنت،<ref>واحدی، اسباب النزول القرآن، ۱۴۱۱ق، ص۱۰۷؛ زمخشری، الکشاف، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۳۷۰؛ فخر رازی، التفسیر الکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۸، ص۲۴۷.</ref> [[آیه مباهله]] در [[مباهله|ماجرای مباهله پیامبر(ص) با مسیحیان نجران]]، در حق اصحاب کساء نازل شده و مراد از «نساءنا» در آن آیه، حضرت زهرا(س) است. [[طبرسی]]، نویسنده [[مجمع البیان فی تفسیر القرآن (کتاب)|تفسیر مجمع البیان]]، در این باره ادعای [[اجماع]] کرده و آیه مباهله را دلیل برتری حضرت فاطمه(س) بر تمام زنان دانسته است.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۲، ص۷۶۳.</ref> [[جارالله زمخشری|جارالله زمخشری]]، از دانشمندان برجسته اهل‌سنت، نیز آیه مباهله را قوی‌ترین دلیل بر فضیلت و برتری اصحاب کساء دانسته است.<ref>زمخشری، الکشاف، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۳۷۰.</ref>{{یادداشت|وفيه دليل لا شيء أقوى منه على فضل أصحاب الكساء عليهم السلام.}} | ||
# '''مصداق نیکوکاران در آیه اطعام''': بر اساس [[آیه اطعام]]، نیکوکاران کسانی‌اند که با آنکه خودشان به غذا نیاز دارند آن را به‌خاطر خدا به [[مسکین]]، [[یتیم]] و [[اسیر]] می‌دهند.<ref>شیخ طوسی، التبیان فی تفسیر القرآن، دار احیاء التراث العربی، ج۱۰، ص۲۱۰.</ref> بنابر روایات، این آیه درباره بخشش [[امام علی(ع)]] و [[حضرت زهرا(س)]] نازل شد.<ref>کوفی، تفسیر فرات الکوفی، ۱۴۱۰ق، ص۵۲۷-۵۲۹؛ شیخ طوسی، التبیان فی تفسیر القرآن، دار احیاء التراث العربی، ج۱۰، ص۲۱۰؛ حسکانی، شواهد التنزیل، ۱۴۱۱ق، ج۲، ص۴۰۲-۴۰۸؛ بحرانی، غایة المرام و حجة الخصام، ۱۴۲۲ق، ج۴، ص۹۱-۱۰۶.</ref> طبق احادیث، [[امام علی علیه‌السلام|علی(ع)]] و فاطمه(س) به‌خاطر شفای [[حسنین(ع)]] سه روز [[روزه]] گرفتند و هر سه روز هنگام [[افطار]] با اینکه خود گرسنه بودند، غذای خود را به مسکین و یتیم و اسیر بخشیدند.<ref>کوفی، تفسیر فرات الکوفی، ۱۴۱۰ق، ص۵۲۷-۵۲۹؛ زمخشری، الکشاف، ۱۴۰۷ق، ج۴، ص۶۷۰؛ بحرانی، غایة المرام و حجة الخصام، ۱۴۲۲ق، ج۴، ص۹۱-۱۰۶.</ref> | # '''مصداق نیکوکاران در آیه اطعام''': بر اساس [[آیه اطعام]]، نیکوکاران کسانی‌اند که با آنکه خودشان به غذا نیاز دارند آن را به‌خاطر خدا به [[مسکین]]، [[یتیم]] و [[اسیر]] می‌دهند.<ref>شیخ طوسی، التبیان فی تفسیر القرآن، دار احیاء التراث العربی، ج۱۰، ص۲۱۰.</ref> بنابر روایات، این آیه درباره بخشش [[امام علی(ع)]] و [[حضرت زهرا(س)]] نازل شد.<ref>کوفی، تفسیر فرات الکوفی، ۱۴۱۰ق، ص۵۲۷-۵۲۹؛ شیخ طوسی، التبیان فی تفسیر القرآن، دار احیاء التراث العربی، ج۱۰، ص۲۱۰؛ حسکانی، شواهد التنزیل، ۱۴۱۱ق، ج۲، ص۴۰۲-۴۰۸؛ بحرانی، غایة المرام و حجة الخصام، ۱۴۲۲ق، ج۴، ص۹۱-۱۰۶.</ref> طبق احادیث، [[امام علی علیه‌السلام|علی(ع)]] و فاطمه(س) به‌خاطر شفای [[حسنین(ع)]] سه روز [[روزه]] گرفتند و هر سه روز هنگام [[افطار]] با اینکه خود گرسنه بودند، غذای خود را به مسکین و یتیم و اسیر بخشیدند.<ref>کوفی، تفسیر فرات الکوفی، ۱۴۱۰ق، ص۵۲۷-۵۲۹؛ زمخشری، الکشاف، ۱۴۰۷ق، ج۴، ص۶۷۰؛ بحرانی، غایة المرام و حجة الخصام، ۱۴۲۲ق، ج۴، ص۹۱-۱۰۶.</ref> | ||
# '''وجوب محبت در آیه مودت''': در [[آیه مودت]]، مزد رسالت [[پیامبر(ص)]] «مودت قربی» بیان شده است. به‌گفته [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]]، مفسر قرآن، مودت قربی از نظر تمام مفسران شیعه، محبت به اهل‌بیت پیامبر(ص) است<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۲۰، ص۴۰۷.</ref> و بر پایه منابع روایی شیعه<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۸، ص۹۳؛ کوفی، تفسیر فرات الکوفی، ۱۴۱۰ق، ص۳۸۹؛ بحرانی، غایة المرام و حجة الخصام، ۱۴۲۲ق، ج۳، ص۲۳۵-۲۴۴.</ref> و اهل‌سنت<ref>ابن‌حنبل، فضائل الصحابة، ۱۴۰۳ق، ج۲، ص۶۶۹؛ طبرانی، المعجم الکبیر، مکتبة ابن‌تیمیة، ج۱۱، ص۴۴۴؛ زمخشری، الکشاف، ۱۴۰۷ق، ج۴، ص۲۱۹؛ بحرانی، غایة المرام و حجة الخصام، ۱۴۲۲ق، ج۳، ص۲۳۰-۲۳۵.</ref> از [[پیامبر(ص)]] نقل شده که منظور از القربی، علی، فاطمه، حسن و حسین هستند. به‌گفته فخر رازی، از عالمان اهل‌سنت در قرن ششم قمری، آیه مودت دلالت بر وجوب محبت و تعظیم علی و فاطمه و [[حسنین]] دارد.<ref>فخر رازی، التفسیر الکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۲۷، ص۵۹۵.</ref> | # '''وجوب محبت در آیه مودت''': در [[آیه مودت]]، مزد رسالت [[پیامبر(ص)]] «مودت قربی» بیان شده است. به‌گفته [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]]، مفسر قرآن، مودت قربی از نظر تمام مفسران شیعه، محبت به اهل‌بیت پیامبر(ص) است<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۲۰، ص۴۰۷.</ref> و بر پایه منابع روایی شیعه<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۸، ص۹۳؛ کوفی، تفسیر فرات الکوفی، ۱۴۱۰ق، ص۳۸۹؛ بحرانی، غایة المرام و حجة الخصام، ۱۴۲۲ق، ج۳، ص۲۳۵-۲۴۴.</ref> و اهل‌سنت<ref>ابن‌حنبل، فضائل الصحابة، ۱۴۰۳ق، ج۲، ص۶۶۹؛ طبرانی، المعجم الکبیر، مکتبة ابن‌تیمیة، ج۱۱، ص۴۴۴؛ زمخشری، الکشاف، ۱۴۰۷ق، ج۴، ص۲۱۹؛ بحرانی، غایة المرام و حجة الخصام، ۱۴۲۲ق، ج۳، ص۲۳۰-۲۳۵.</ref> از [[پیامبر(ص)]] نقل شده که منظور از القربی، علی، فاطمه، حسن و حسین هستند. به‌گفته فخر رازی، از عالمان اهل‌سنت در قرن ششم قمری، آیه مودت دلالت بر وجوب محبت و تعظیم علی و فاطمه و [[حسنین]] دارد.<ref>فخر رازی، التفسیر الکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۲۷، ص۵۹۵.</ref> | ||