تبرک: تفاوت میان نسخه‌ها

# شیوه اول: تماس و لمس موجود مبارک است؛ موارد زیادی از این قسم تبرک جویی در تاریخ وجود داشته است. مواردی مانند لمس نمودن پيامبر <ref>ابن حجر، ج1، ص53</ref> یا اجزای جدا شده از بدن ایشان <ref>مسلم، ج7، ص81</ref> و یا اشيايي که با بدن وي تماس داشته، <ref>مسلم، ج7، ص80</ref> استلام حجر الاسود و ارکان کعبه توسط زائران کعبه در مناسک [[حج]] و [[عمره]]، <ref>ازرقی، ج1، ص336</ref> لمس ضریح یا صندوق قبر ائمۀ اطهار و اولیای الهی، لمس جای پای رسول الله ص که در قطعه سنگی در قسمت جنوبی مسجد الحرام بوده است. <ref>ناصرخسرو، ص 128</ref>

#  گاه از طریق مشابهت با موجودات و اشیاء دارای برکت است. گفته شده این شباهت علاوه بر اینکه خودمایۀ برکت است، در عین حال می‌تواند قدرت برکت‌دهی را هم پدید آورد. مانند طلب برکت از تصاویر [[مکه]] و [[مدینه]] که مسلمانان در خانه های خویش دارند یا تابوت واره های مشابه قبر و تابوت [[امام حسین(ع)]] در مراسم [[تعزیه]]. <ref>بلوکباشی، ص 23-32</ref>

# گاهی مبتنی بر خواست و التفات شخصی است. در این حالت خداوند یا کسی که قدرت تبرک دارد، آگاهانه کسی یا چیزی را متبرک می‌کند. ممکن است این کار با صرف بیان اراده، یا با گذاردن دست بر شخصی یا شیئی و یا از طریق دعای خیر و طلب برکت برای کسی یا چیزی صورت گیرد. در این قسم، انتقال برکت بدون درخواست از سوی شخصی است که برکت می یابد. خداوند که به حضرت یعقوب ع برکت داد <ref>سفر پیدایش، 30:32</ref> و نیز [[حضرت اسحاق (ع)|اسحاق (ع)]] که به پسرش یعقوب برکت داد <ref>سفر پیدایش،27: 8-40</ref> و یعقوب (ع) که با دعای خیر به پسرانش برکت می‌دهد و آنها را مبارک می‌کند <ref>سفر پیدایش، 48: 20و 28 </ref> و یا [[رسول اكرم (ص)]] [[حضرت زهرا(س)]] و [[حضرت علی(ع)]] را متبرک نمود. <ref>دهلوی، ج2، ص 254</ref>

پیشینه برکت جستن در متون دینی آمده است.

 

در عهد عتيق پيرامون احوال حضرت يعقوب و یوسف سخن از تبرّک آمده است.

 

یهودیان شنبه ها با دعا خواندن بر غذای خویش آنرا متبرک نموده و از ان می خوردند.

 

در انجیل مرقس نیز حضرت مسیح مبارک دانسته شده است.

 

در انجيل برنابا نیز بیان شده که آفريده ها به وسيله حضرت رسول ص برکت يافته‏اند.

 

در بنی اسرائیل رسم بوده که به جهت تبرک، با روغن زیتون متبرک، خود را روغن مالی می کردند.

گفته شده علت نامیده شدن حضرت عیسی به مسیح، به همین جهت است که با روغن زیتون متبرک، مسح شده است.