تنزیه الانبیاء (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

| پیش از          =

}}

'''تنزیه الانبیاء و الائمة''' کتابی به زبان عربی در [[کلام امامیه|کلام]] نوشته [[سید مرتضی علم الهدی]]، دانشمند [[شیعه|شیعی]] (355ـ436ق) است.

با اینکه تنزیه الانبیاء به موضوعی اعتقادی می‌پردازد، به سبب مسائل نحوی و بلاغی و لغوی‌ای که در بر دارد، <ref>ص 25ـ26، 28، 33، 40، 41، 45، 53، 93، 118ـ 119، 180ـ181، 183ـ184، 195، 198ـ199، 203، 206</ref> شایسته است که جزو کتابهایِ ادبی نیز به شمار آید.

==نویسنده کتاب==

وی در سال ۳۵۵ق در یکی از خانواده‌های محترم [[سادات]] [[بغداد]] به دنیا آمد. جانب پدر و مادر نسب شریفی داشت که با پنج واسطه به حضرت امام [[موسی بن جعفر]] (ع) می‌رسد کنیه‌اش علم الهدی و لقبش ذوالثمانین، ابوالثمانین وذوالمجدین و شریف مرتضی می‌باشد.

وی برخی از کتابهایش را در پاسخ به دیگران نوشته اما سخن بعضی که گفته‌اند تنزیه الانبیاء پاسخ به ''تخطئة الانبیاء'' [[ابو حامد غزالی]] (450ـ 505ق) است، با توجه به تاریخ وفات وی و ولادت غزالی، درست نیست. <ref>حسینی خوانساری، ج 4، ص 418</ref>

== محتوای کتاب ==

تنزیه الانبیاء شامل مقدمه و دو بخش کلی است: بخش اول در تنزیه انبیا و بخش دوم در تنزیه ائمه.

=== آرای مختلف در باب عصمت انبیا ===

در مقدمه، آرای مختلف در بارۀ [[عصمت]] پیامبران نقل شده است. به گفته او حشویه و [[اهل حدیث]] انجام [[گناهان کبیره]] یا [[گناهان صغیره]] را از جانب پیامبران روا دانسته‌اند. [[امامیه]] معتقدند که ارتکاب هیچ گناهی، چه صغیره چه کبیره، بر پیامبران و [[امامان]]، چه پیش از پیامبری و [[امامت]] و چه پس از آن، روا نیست. [[معتزله]] فقط انجام دادن [[گناهان کبیره]] و صغیره‌ای را که موجب کاهش جایگاه پیامبران در بین مردم است را، چه پیش از پیامبری چه پس از آن، روا ندانسته‌اند اما در هر دو حال انجام دادن گناهان صغیره‌ای را که موجب وهن انبیا نیست، جایز شمرده‌اند. [[معتزله]] و [[حشویه]] درباره امامان (در دیدگاه آنان امام یعنی حاکم اسلامی) معتقد بودند که انجام دادن [[گناهان کبیره]] و [[گناه صغیره|صغیره]] از جانب آنان ممکن است اما موجب عزل آنان از مقام خود می‌شود. <ref>علم الهدی، ص 16ـ17</ref>

=== استدلال بر عصمت پیامبران ===

وی در شرح نظر خود می‌گوید تمام آنچه از [[پیامبران]] در مورد انجام گناه بیان شده و ما آنها را نمی‌پذیریم، مستقیم یا غیرمستقیم، به نشانه صدق ([[معجزه|اعجاز]]) پیامبری بر می‌گردد. مستقیم به این صورت که نشانه پیامبری حاکی از آن است که خداوند آنان را تصدیق کرده است، پس باید از گناه کبیره‌ای چون دروغ بری باشند زیرا تصدیق دروغگو شایسته خداوند نیست. غیرمستقیم به این صورت است که نشانه [[پیامبر|پیامبری]] بر وجوب پیروی از [[پیامبران]] و تصدیق آنان ــ که غرض از بر انگیختن پیامبران است ــ دلالت دارد، در حالی که امر به پیروی از دروغگو شایسته نیست. درباره سایر [[گناهان کبیره]] نیز اینگونه است، اما در باره گناهان کبیره پیش از پیامبری و گناهان صغیره (چه پیش از پیامبری چه پس از آن) [[سیدمرتضی]] می‌گوید میان دو نفر که یکی چنین گناهانی ندارد و آنکه مرتکب چنین گناهانی شده است یا احتمال انجام دادنش بر او می‌رود، مردم به پیروی از کسی رغبت و اطمینان پیدا می‌کنند که چنین گناهانی نداشته باشد.<ref>ص 18، 23</ref>

=== استدلال بر عصمت امامان===

او در باره [[امامان]] نیز می‌گوید علت حضور [[امام]] این است که با وجود او، تا آنجا که امکان دارد، مردم از کارهای ناشایست دور بمانند و به کارهای شایسته نزدیک شوند. پس، اگر انجام دادن [[گناهان کبیره]] را برای امام هم جایز بدانیم، علت مذکور همچنان باقی خواهد بود و این امام هم محتاج امام دیگری است و این روند به تسلسل می‌انجامد مگر اینکه به امامی [[معصوم]] برسد. چون قول [[امامان]] مانند قول [[پیامبر]]، حجت است و حق فقط از طریق آنان شناخته می‌شود، پس حکم آنان دربارۀ انجام دادن [[گناهان صغیره]] (چه پیش از [[امامت]] چه پس از آن)، و [[گناهان کبیره]] پیش از امامت، همان حکم پیامبر است. <ref>ص 24ـ 25</ref>

=== توجیه آیات ناسازگار عصمت ===

سید مرتضی در دو بخش کتاب، آیه‌ها و [[روایت|روایتهایی]] را که با نظریه [[عصمت]] ناسازگارند بررسی و توجیه کرده است. بخش اول در تنزیه [[پیامبران]] است (شامل [[حضرت آدم|آدم]]، [[حضرت نوح|نوح]]، [[حضرت ابراهیم|ابراهیم]]، [[حضرت یعقوب|یعقوب]]، [[حضرت یوسف|یوسف]]، [[حضرت ایوب|ایوب]]، [[حضرت شعیب|شعیب]]، [[حضرت موسی|موسی]]، [[حضرت داوود|داوود]]، [[حضرت سلیمان|سلیمان]]، [[حضرت یونس|یونس]]، [[حضرت عیسی|عیسی]] علیهم السلام و [[محمد(ص)]] و بخش دوم در تنزیه [[امامان]] (شامل [[امام علی]]، [[امام حسن]]، [[امام حسین]]، امام [[علی بن موسی الرضا]] و [[امام عصر]] علیهم السلام.

=== توجیه روایات ناسازگار ===

[[سید مرتضی]] در باره روایتهای ناظر به مسئله [[عصمت]] که با نظر وی ناسازگار است، می‌گوید که عصمت انبیا پیش از هر چیز متکی به ادله عقلی است، دلالت عقلی از هر دلالت دیگری قویتر است<ref>همان، ص 36، 46</ref>و آنچه را با دلیل عقلی ثابت شده است نمی‌توان با یک امر احتمالی انکار کرد؛ <ref>همان، ص 226</ref> بنابراین، هر روایتی که با ادله عقلی ناسازگار باشد را نمی‌پذیریم. <ref>ص 36، 49، 142، 152، 171، 193</ref> این امر در صورتی است که روایتها از نظر سند و راوی محکم باشند وگرنه نمی‌توان به آنها اعتنا کرد. <ref>ص 36ـ37، 102ـ103، 171، 191، 237ـ 238</ref> سیدمرتضی در باره پاره‌ای از روایتها که با ظاهر [[قرآن]] نیز مخالفند، می‌گوید وقتی ظاهر [[قرآن]] بر معصیت [[پیامبران]] دلالت ندارد، چگونه چنین روایتهایی را می‌توان پذیرفت؟<ref>ص 179</ref> البته اگر روایتهای صحیحی را که به ظاهر مخالف عقل هستند بتوان تأویل کرد، باید تأویل کرد<ref>ص 49، 193، 200، 209ـ210، 226</ref> و اگر این کار شدنی نباشد باید آنها را بر وجهی درست توضیح داد. <ref>ص 260</ref>

این کتاب را شیخ محمد بن علی [[کراجکی]] (متوفی 449) تلخیص کرده است. <ref>ثقة الاسلام تبریزی، ج 4، ص 422</ref> نسخۀ خطی‌ای که شیخ آقا بزرگ داشته، حاوی تکمله‌ای بر تنزیه الانبیاء بوده که عبدالوهاب حسینی استرآبادی (اواخر [[قرن نهم]] و اوایل [[قرن دهم]]) آن را نوشته است. <ref>محیی الدین، ص 140</ref>

''تنزیه الانبیاء'' نخستین بار در 1290 در [[تبریز]] چاپ سنگی شد، سپس چاپهای متعددی از آن در [[نجف]] و [[بیروت]] و [[قم]] منتشر گردید؛ از آن جمله است: چاپ فاطمه قاضی شعار، زیر نظر علی اکبر غفاری، که در 1380 ش در [[تهران]] منتشر شده و چاپ فارس حسّون کریم که در 1380 ش در [[قم]] انتشار یافته است.

== برخی کتب دیگر با موضوع مشابه ==

''تنزیه الانبیاء'' از قدیمترین کتابهای موجود در باره [[عصمت]] [[پیامبران]] است و عنوان آن برای تک نگاریهای مرتبط با این موضوع کاربرد پیدا کرده و از این جهت حائز اهمیت است. برخی از کتابهای دیگری که در این موضوع با همین عنوان نوشته شده‌اند، عبارت اند از:

* ''عصمة الانبیاء''، تألیف [[فخر رازی]] (متوفی 606)؛

ترجمه‌ای به اردو از بخش اول ''تنزیه الانبیاء''، به قلم حسین هندی با عنوان ''تحفة الاتقیاء''، در [[هند]] به چاپ رسیده است. ترجمه اردویی به نام ''تحفة الانبیاء'' نیز موجود است که احتمالاً همان کتاب مذکور است. <ref>آقابزرگ طهرانی، ج 3، ص 408، 422</ref>

==پانویس==

{{پانویس|2}}

==منابع==

* آقابزرگ طهرانی.

* ثقة الاسلام تبریزی، علی بن موسی، مرآة الکتب، چاپ محمدعلی حائری، قم، 1372ـ1380 ش.

* علم الهدی، علی بن حسین، تنزیه الانبیاء، چاپ فاطمه قاضی شعار، تهران، 1380 ش.

* عبدالرزاق محیی الدین، شخصیت ادبی سیدمرتضی، ترجمة جواد محدثی، تهران، 1373 ش.

==پیوند به بیرون==

* منبع مقاله: [http://www.encyclopaediaislamica.com/madkhal2.php?sid=3938 دانشنامه جهان اسلام]

* [http://ensani.ir/fa/content/299354/default.aspx دیدگاه های سیدمرتضی و بررسی کتاب تنزیه الانبیاء و الائمه (ع)]