تولی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''تولّی'''، یکی از [[فروع دین]] [[اسلام]] و در اصطلاحی کلامی [[شیعه|شیعی]]؛ به معنای دوستی با پیشوایان دینی و [[امامان]] و پذیرش [[ولایت]] آنان است.

در روایات، تولّی به همراه [[تبری]]‌- که مفهوم متضاد و مخالف آن است-،  با توصیفاتی؛ از قبیل تکلیفی واجب، بلکه از مهمترین واجبات،<ref>أَفْضَلَ الْأَعْمَالِ الْحُبُ‏ فِي‏ اللَّهِ‏ وَ الْبُغْضُ فِي اللَّهِ. مشکات الانوار فی غررالاخبار، ص۱۲۵</ref> تحقق‌بخش [[ایمان]] و مهم‌ترین رکن ایمان آمده<ref>قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص إِنَّ أَوْثَقَ عُرَى الْإِيمَانِ الْحُبُ‏ فِي‏ اللَّهِ‏ وَ الْبُغْضُ فِي اللَّهِ تَوَالِي وَلِيِّ اللَّهِ وَ تَعَادِي عَدُوِّ اللَّهِ. محاسن برقی ج۱، ص۱۶۵</ref> <ref> الحدائق الناضرة ج۱۸، ص۴۲۳</ref>و از اموری است که به محتضر و میت، تلقین می‌شود.<ref> کاشف الغطاء، کشف الغطاء، ج۲، ص۲۵۱</ref>

در فرهنگ شیعه، تولی و [[تبری]]‌ شرط اساسی قبول اعمال نیک در پیشگاه الهی است و بدون آن هیچ عملی پذیرفته نیست؛ در این باره روایات متعددی در متون [[اسلام|اسلامی]] مطرح شده است. در [[زیارت‌نامه|زیارت‌نامه‌هایی]]؛ مانند [[زیارت عاشورا]] مرامنامه‌ای از دوستی با دوستان خدا و دشمنی با دشمنان خدا ارائه شده است.