Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۳٬۳۲۷
ویرایش
P.motahari (بحث | مشارکتها) |
P.motahari (بحث | مشارکتها) |
||
خط ۴۹: | خط ۴۹: | ||
در [[تفسیر نمونه]] آمده است که اعتماد بر اسباب و علتهای ظاهری با [[توحید افعالی]] ناسازگاری ندارد؛ زیرا اسباب و علتهای ظاهری قدرت مستقل ندارند و تأثیر آنها در دایره قدرت و [[مشیت]] خداوند است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۰، ص۲۹۷. </ref> در احادیث نیز، توسل به اسباب طبیعی در کنار توکل، سفارش شده است. برای نمونه از [[پیامبر(ص)]] نقل شده است که زانوی شتر را ببند و آنگاه توکل کن.<ref> طبرسی، مشکاة الانوار، ۱۳۸۵ق، ص۳۱۹-۳۲۰.</ref> | در [[تفسیر نمونه]] آمده است که اعتماد بر اسباب و علتهای ظاهری با [[توحید افعالی]] ناسازگاری ندارد؛ زیرا اسباب و علتهای ظاهری قدرت مستقل ندارند و تأثیر آنها در دایره قدرت و [[مشیت]] خداوند است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۰، ص۲۹۷. </ref> در احادیث نیز، توسل به اسباب طبیعی در کنار توکل، سفارش شده است. برای نمونه از [[پیامبر(ص)]] نقل شده است که زانوی شتر را ببند و آنگاه توکل کن.<ref> طبرسی، مشکاة الانوار، ۱۳۸۵ق، ص۳۱۹-۳۲۰.</ref> | ||
جلالالدین مولوی در مثنوی معنوی، این [[حدیث]] را در قالب شعر درآورده است:<ref>مولوی، مثنوی معنوی، ۱۳۶۳ش، (دفتر اول) ج۱، ص۵۶-۶۲. </ref> | |||
{{شعر۲ | {{شعر۲ | ||
|گفت آری گر توکل رهبرست| این سبب هم سنت پیغمبرست | |گفت آری گر توکل رهبرست| این سبب هم سنت پیغمبرست |