مسح بر خفین: تفاوت میان نسخهها
جز
←لید
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) |
Hasanejraei (بحث | مشارکتها) جز (←لید) |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مقاله توصیفی فقهی}} | {{مقاله توصیفی فقهی}} | ||
{{احکام}} | {{احکام}} | ||
'''مَسح بر خُفَّيْن''' به معنای مسح در [[وضو]] بر روی کفش است. به [[فتوا|فتوای]] فقیهان | '''مَسح بر خُفَّيْن''' به معنای مسح در [[وضو]] بر روی کفش یا پاپوش است. به [[فتوا|فتوای]] فقیهان شیعه، مسح بر خفین باطل است و مسح در وضو باید بر روی پوست پا باشد. با این حال موارد [[تقیه]] و ضرورت از این حکم استثناء شده است. | ||
فقیهان شیعه برای ممنوعیت مسح بر خفین به «وَ امْسَحُوا بِرُؤُسِکُمْ وَ أَرْجُلَکُمْ إِلَی الْکَعْبَیْنِ؛ و سر و پاها را تا مفصل مسح کنید» استناد کردهاند. آنان براساس این [[آیه]] | فقیهان شیعه برای ممنوعیت مسح بر خفین به «وَ امْسَحُوا بِرُؤُسِکُمْ وَ أَرْجُلَکُمْ إِلَی الْکَعْبَیْنِ؛ و سر و پاها را تا مفصل مسح کنید» استناد کردهاند. آنان براساس این [[آیه]] معتقدند که مسح باید بر روی پا باشد و کفشْ پا به حساب نمیآید. [[حدیث|روایات]] بسیاری نیز بر ممنوعیت مسح بر کفش وارد شده است. | ||
اهلسنت [[اجماع]] دارند که مسح بر روی خفین حتی در حالت عادی جایز است. [[اهل سنت و جماعت|اهلسنت]] معتقدند در وضو باید پاها شسته شود (مسح بر روی پا صحیح نیست) و یا مسح بر خفین انجام گردد. | اهلسنت [[اجماع]] دارند که مسح بر روی خفین حتی در حالت عادی جایز است. [[اهل سنت و جماعت|اهلسنت]] معتقدند در وضو باید پاها شسته شود (مسح بر روی پا صحیح نیست) و یا مسح بر خفین انجام گردد. | ||
==مفهومشناسی== | ==مفهومشناسی== | ||
[[مسح]] به معنای دست کشیدن است.<ref>قرشی، قاموس قرآن، ۱۳۷۱ش، ج۶، ص۲۵۶.</ref> خفین به معنای دو «خف»، پاپوش و کفشی است که روی پا را کامل بپوشاند.<ref>مؤسسه دائرةالمعارف فقه اسلامی، فرهنگ فقه، ۱۴۲۶ق، ج۳، ص۴۷۳.</ref> در مقابل خف، نَعل قرار دارد که تمام روی پا را در بر نمیگیرد.<ref>مؤسسه دائرةالمعارف فقه اسلامی، فرهنگ فقه، ۱۴۲۶ق، ج۳، ص۴۷۳.</ref> | [[مسح]] به معنای دست کشیدن است.<ref>قرشی، قاموس قرآن، ۱۳۷۱ش، ج۶، ص۲۵۶.</ref> خفین به معنای دو «خف»، پاپوش و کفشی است که روی پا را کامل بپوشاند.<ref>مؤسسه دائرةالمعارف فقه اسلامی، فرهنگ فقه، ۱۴۲۶ق، ج۳، ص۴۷۳.</ref> در مقابل خف، نَعل قرار دارد که تمام روی پا را در بر نمیگیرد.<ref>مؤسسه دائرةالمعارف فقه اسلامی، فرهنگ فقه، ۱۴۲۶ق، ج۳، ص۴۷۳.</ref> |