پرش به محتوا

محمدرضا حکیمی: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
تمیز کاری
جز (تمیز کاری)
خط ۲۷: خط ۲۷:
| اساتید =[[مجتبی قزوینی]] • [[هاشم قزوینی]] • [[سید محمدهادی میلانی]]• [[آقا بزرگ تهرانی]]([[اجازه روایت]])
| اساتید =[[مجتبی قزوینی]] • [[هاشم قزوینی]] • [[سید محمدهادی میلانی]]• [[آقا بزرگ تهرانی]]([[اجازه روایت]])
| شاگردان =
| شاگردان =
| علت شهرت = نقد فلسفه، عدالت‌خواهی، ترویج مکتب تفکیک
| علت شهرت = نقد فلسفه، عدالت‌خواهی، ترویج [[مکتب تفکیک]]
| تأثیرگذاشته بر =
| تأثیرگذاشته بر =
| تأثیرگرفته از = عالمان [[مکتب تفکیک|مکتب معارفی خراسان]]
| تأثیرگرفته از = عالمان [[مکتب تفکیک|مکتب معارفی خراسان]]
خط ۴۹: خط ۴۹:
او هم‌چنین به دو زبان فارسی و عربی شعر می‌گوید<ref>حسینی، مرزبان توحید، چاپ اول، ص۱۰۶۴.</ref> و در طول سال‌های ۱۳۳۳ تا ۱۳۴۵ش که در مشهد بود در انجمن‌های ادبی مشهد به‌ویژه انجمن فردوسی شرکت می‌کرد.<ref>حسینی، مرزبان توحید، چاپ اول، ص۳۷۶.</ref> او نخستین قصیده عربی خود را در ۱۹ سالگی برای استادش ادیب‌ نیشابوری دوم سرود.<ref>حسینی، مرزبان توحید، چاپ اول، ص۱۰۶۴.</ref> قصیده‌ای که حکیمی در ۲۵ سالگی و در استقبال از یکی از قصائد ابن سینا سروده بود مورد تمجید [[محمدصالح حائری مازندرانی|علامه حائری سمنانی]] و بدیع الزمان فروزانفر قرار گرفت.<ref>حسینی، مرزبان توحید، چاپ اول، ص۱۰۹۷.</ref> بخشی از شعرهای حکیمی در کتابی با نام «ساحل خورشید» منتشر شده است.<ref>حسینی، مرزبان توحید، چاپ اول، ص۱۲۷۹.</ref>
او هم‌چنین به دو زبان فارسی و عربی شعر می‌گوید<ref>حسینی، مرزبان توحید، چاپ اول، ص۱۰۶۴.</ref> و در طول سال‌های ۱۳۳۳ تا ۱۳۴۵ش که در مشهد بود در انجمن‌های ادبی مشهد به‌ویژه انجمن فردوسی شرکت می‌کرد.<ref>حسینی، مرزبان توحید، چاپ اول، ص۳۷۶.</ref> او نخستین قصیده عربی خود را در ۱۹ سالگی برای استادش ادیب‌ نیشابوری دوم سرود.<ref>حسینی، مرزبان توحید، چاپ اول، ص۱۰۶۴.</ref> قصیده‌ای که حکیمی در ۲۵ سالگی و در استقبال از یکی از قصائد ابن سینا سروده بود مورد تمجید [[محمدصالح حائری مازندرانی|علامه حائری سمنانی]] و بدیع الزمان فروزانفر قرار گرفت.<ref>حسینی، مرزبان توحید، چاپ اول، ص۱۰۹۷.</ref> بخشی از شعرهای حکیمی در کتابی با نام «ساحل خورشید» منتشر شده است.<ref>حسینی، مرزبان توحید، چاپ اول، ص۱۲۷۹.</ref>


در سال‌های ۱۳۸۴ش<ref>حسینی، مرزبان توحید، چاپ اول، ص۱۳۷۱.</ref> و [[سال ۱۴۰۰ هجری شمسی|۱۴۰۰ش]] <ref>[https://www.magiran.com/article/4194178 برای نخستین بار ۴۵ تمبر ملی اجازه انتشار یافت]، روزنامه ایران، شماره ۷۶۶۶. ۱۰ تیر ۱۴۰۰ش.</ref> دو تمبر یادگاری پستی با تصویر او منتشر شده است.  
در سال‌های [[۱۳۸۴ش]]<ref>حسینی، مرزبان توحید، چاپ اول، ص۱۳۷۱.</ref> و [[سال ۱۴۰۰ هجری شمسی|۱۴۰۰ش]] <ref>[https://www.magiran.com/article/4194178 برای نخستین بار ۴۵ تمبر ملی اجازه انتشار یافت]، روزنامه ایران، شماره ۷۶۶۶. ۱۰ تیر ۱۴۰۰ش.</ref> دو تمبر یادگاری پستی با تصویر او منتشر شده است.  


حکیمی چون می‌خواست مبارزه کند، هیچ‌گاه [[ازدواج]] نکرد.<ref>سلمانی آرانی، «چشمه‌سار حکمت»، ص۵۳۹.</ref> وی با آنکه در [[حوزه علمیه]] تحصیل کرده است و مدتی طولانی نیز لباس رسمی روحانیان را می‌پوشید،<ref>سلمانی آرانی، «چشمه‌سار حکمت»، ص۵۳۹.</ref> ولی پس از چندی دیگر این لباس را بر تن نمی‌کرد.<ref>حسینی، مرزبان توحید، چاپ اول، ص۱۱۳ و ۱۶۸.</ref> حکیمی در [[۳۱ مرداد]] [[سال ۱۴۰۰ هجری شمسی|۱۴۰۰ شمسی]] به علت ابتلا به [[شیوع ویروس کرونای ۲۰۱۹|بیماری کرونا]] درگذشت.<ref>[https://www.irna.ir/news/84445452/ علامه محمدرضا حکیمی دار فانی را وداع گفت]، خبرگزاری ایرنا.</ref> دوستش [[سید جعفر سیدان]] بر او نماز خواند و در رواق دار الحجه [[حرم امام رضا(ع)]] دفن شد.<ref>[https://www.alef.ir/news/4000602110.html دوست و همراهی که بر پیکر حکیمی نماز خواند]، سایت خبری الف.</ref>
حکیمی چون می‌خواست مبارزه کند، هیچ‌گاه [[ازدواج]] نکرد.<ref>سلمانی آرانی، «چشمه‌سار حکمت»، ص۵۳۹.</ref> وی با آنکه در [[حوزه علمیه]] تحصیل کرده است و مدتی طولانی نیز لباس رسمی روحانیان را می‌پوشید،<ref>سلمانی آرانی، «چشمه‌سار حکمت»، ص۵۳۹.</ref> ولی پس از چندی دیگر این لباس را بر تن نمی‌کرد.<ref>حسینی، مرزبان توحید، چاپ اول، ص۱۱۳ و ۱۶۸.</ref> حکیمی در [[۳۱ مرداد]] [[سال ۱۴۰۰ هجری شمسی|۱۴۰۰ شمسی]] به علت ابتلا به [[شیوع ویروس کرونای ۲۰۱۹|بیماری کرونا]] درگذشت.<ref>[https://www.irna.ir/news/84445452/ علامه محمدرضا حکیمی دار فانی را وداع گفت]، خبرگزاری ایرنا.</ref> دوستش [[سید جعفر سیدان]] بر او نماز خواند و در رواق دار الحجه [[حرم امام رضا(ع)]] دفن شد.<ref>[https://www.alef.ir/news/4000602110.html دوست و همراهی که بر پیکر حکیمی نماز خواند]، سایت خبری الف.</ref>
خط ۹۳: خط ۹۳:
بر اساس مقاله «مبانی و اندیشه سیاسی محمدرضا حکیمی»، وی در آغاز به حاکمیت فقهیان به عنوان [[نایب امام زمان|نایب امام زمان(ع)]] معتقد بود؛ ولی در ویرایش‌های بعدی آثارش نظرش را تغییر داده است.<ref>نظرزاده، «مبانی و اندیشه سیاسی محمدرضا حکیمی»، ص۱۶۷-۱۶۸.</ref> حکیمی در [[دوران غیبت]] امامان شیعه، به حکومت مُسانِخ معتقد است. حکومت مسانخ، حکومتی است که بیشترین سنخیت و شباهت را با حکومت [[امامان شیعه|امامان معصوم]] داشته باشد. معیار این سنخیت اجرای [[عهدنامه مالک اشتر]] است. بنابراین چنین حکومتی می‌تواند به صورت پارلمانی نیز باشد و نیازی به اندیشه [[ولایت فقیه]] ندارد.<ref>نظرزاده، «مبانی و اندیشه سیاسی محمدرضا حکیمی»، ص۱۶۹.</ref>  
بر اساس مقاله «مبانی و اندیشه سیاسی محمدرضا حکیمی»، وی در آغاز به حاکمیت فقهیان به عنوان [[نایب امام زمان|نایب امام زمان(ع)]] معتقد بود؛ ولی در ویرایش‌های بعدی آثارش نظرش را تغییر داده است.<ref>نظرزاده، «مبانی و اندیشه سیاسی محمدرضا حکیمی»، ص۱۶۷-۱۶۸.</ref> حکیمی در [[دوران غیبت]] امامان شیعه، به حکومت مُسانِخ معتقد است. حکومت مسانخ، حکومتی است که بیشترین سنخیت و شباهت را با حکومت [[امامان شیعه|امامان معصوم]] داشته باشد. معیار این سنخیت اجرای [[عهدنامه مالک اشتر]] است. بنابراین چنین حکومتی می‌تواند به صورت پارلمانی نیز باشد و نیازی به اندیشه [[ولایت فقیه]] ندارد.<ref>نظرزاده، «مبانی و اندیشه سیاسی محمدرضا حکیمی»، ص۱۶۹.</ref>  


حکیمی از علاقمندان به [[انقلاب اسلامی ایران]] بود؛ ولی اندک‌اندک به دلیل آن‌که عدالت را در [[نظام جمهوری اسلامی ایران|نظام جمهوری اسلامی]] نیافته است، گرفتار چرخش نظری شده و به یکی از منتقدان جدی نظام جمهوری اسلامی تبدیل شده است.<ref>نظرزاده، «مبانی و اندیشه سیاسی محمدرضا حکیمی»، ص۱۷۳.</ref> اسفندیاری برای اندیشه حکیمی در این باب از تعبیر «انقلابی که ناتمام ماند»، استفاده کرده است. <ref>اسفندیاری، راه خورشیدی، ۱۳۸۲ش، ص۲۵۵-۲۸۷.</ref>
حکیمی از علاقمندان به [[انقلاب اسلامی ایران]] بود؛ ولی اندک‌اندک به دلیل آن‌که عدالت را در نظام [[جمهوری اسلامی ایران]] نیافته است، گرفتار چرخش نظری شده و به یکی از منتقدان جدی نظام جمهوری اسلامی تبدیل شده است.<ref>نظرزاده، «مبانی و اندیشه سیاسی محمدرضا حکیمی»، ص۱۷۳.</ref> اسفندیاری برای اندیشه حکیمی در این باب از تعبیر «انقلابی که ناتمام ماند»، استفاده کرده است. <ref>اسفندیاری، راه خورشیدی، ۱۳۸۲ش، ص۲۵۵-۲۸۷.</ref>


== بزرگداشت==
== بزرگداشت==
confirmed، templateeditor
۱۱٬۰۹۴

ویرایش