جعده دختر اشعث: تفاوت میان نسخه‌ها

بنابر روایات تاریخی، ازدواج [[امام حسن مجتبی|امام حسن]](ع) با جعده در زمان [[حکومت امام علی(ع)]] و بین سال‌های ۳۶ تا ۴۰ در [[کوفه]] بوده،<ref>قرشی، موسوعة سيرة أهل البيت (ع)، ۱۴۳۳ق، ج ۱۱، ص ۴۶۲.</ref>  چرا که در برخی از نقل‎ها اشعث امام علی(ع) را «امیرالمؤمنین» خطاب کرده<ref>نگاه کنید به: ابن عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ۱۴۱۵ق، ج ۹، ص۱۳۸-۱۳۹.</ref> همچنین اشعث در زمان [[عثمان بن عفان|عثمان]]، حاکم [[آذربایجان (منطقه)|آذربایجان]] بود و پس از [[جنگ جمل]] به کوفه آمد.<ref>قرشی، موسوعة سيرة أهل البيت (ع)، ۱۴۳۳ق، ج ۱۱، ص ۴۶۲.</ref>

بنا بر گزارش‌های [[شیعه]] و [[اهل سنت|سنی]]، جعده امام حسن را مسموم کرد.<ref> سخاوی، التحفه اللطیفه، ج۱، ص۲۸۳.</ref> منابع شیعی گفته‌اند [[معاویه]] با نقشه وعده مالی و ازدواج با فرزند خویش [[یزید]]، او را راغب ساخت تا به امام حسن(ع) زهر دهد.<ref> مفید، الارشاد، ۱۴۱۴ق، ج ۲، ص۱۶.</ref> هر چند برخی نوشته‌اند که زهر معاویه زهر را به جعده داد تا امام(ع) را مسموم کند.<ref> طبرسی، الاحتجاج، ۱۳۸۶ق، ج ۲، ص۱۳.</ref> همچنین در کتاب الکافی از امام صادق نقل شده که [[اشعث بن قیس]] در قتل [[امیرالمؤمنین]](ع) شریک است و دخترش جعده، حسن بن علی(ع) را مسموم کرد و محمد پسر اشعث نیز در شهادت [[حسین بن علی(ع)]](ع) شرکت داشت.<ref>کلینی، اصول کافی، ۱۳۶۳ش، ج ۸، ص۱۶۷.</ref>

بنا بر روایتی که قطب راوندی نقل کرده، امام حسن(ع) پس از نوشیدن شربت مسموم، جعده را [[لعن]] و نفرین کرد.<ref> راوندی، الخرائج و الجرائح، ۱۴۰۹ق، ج ۱، ص۲۴۲.</ref> همچنین [[قیس بن عمرو بن مالک]] معروف به نجاشی از شاعران شیعی در نکوهش جعده، قصیده‌ای را سروده است.<ref>ابن عساکر، تاریخ مدینه دمشق، ۱۴۱۵ق، ج۱۳، ص۲۸۴؛ مزی، تهذیب الکمال، ۱۴۰۶ق، ج۶، ص۲۵۳.</ref>

به گزارش منابع تاریخی، جعده پس از شهادت امام مجتبی(ع) با یعقوب بن طلحه بن عبیدالله<ref> بلاذری، انساب الاشراف، ج۳، ص۱۵.</ref> جعده برای او سه پسر به نام‌های اسماعیل، اسحاق و ابوبکر به دنیا آورد که اسماعیل و اسحاق به هنگام حیات پدر از دنیا رفتند.<ref>ابن سعد، طبقات کبری، ج ۵، ص۱۶۵.</ref> یعقوب بن طلحه در [[واقعه حره]] در سال ۶۳ق کشته شد<ref> زرکلی، الاعلام، ۱۹۸۰م، ج ۸، ص۱۹۹؛ ابن حبان، الثقات، ۱۳۹۳ق، ج ۵، ص۵۵۳.</ref> جعده پس از او با عباس بن عبدالله بن عباس فرزند بزرگ [[ابن عباس]] ازدواج کرد و برای او پسری به نام محمد و دختری به نام قریبه به دنیا آورد که از این دو نسلی باقی نماند.<ref> ابن سعد، طبقات کبری، ج ۵، ص۳۱۵.</ref>

 

فرزندان جعده را «''بنی مسمة الازواج''» می‌خواندند یعنی: فرزندان زنی که شوهرانش را مسموم می‌سازد.<ref> مفید، الارشاد، ۱۴۱۴ق، ج۲، ص۱۶.</ref> <ref> ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ۱۳۷۸ق، ج ۱۶، ص۴۹.</ref>