Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۴٬۰۰۸
ویرایش
imported>Shadpoor |
جز (ویرایش شکلی) |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{معاد-عمودی}} | {{معاد-عمودی}} | ||
'''بَرْزَخْ'''، عالَم میان [[دنیا]] و [[قیامت]] که از آن به | '''بَرْزَخْ'''، عالَم میان [[دنیا]] و [[قیامت]] است که از آن به [[قیامت صغری]]، عالَم قبر و عالَم مثال نیز تعبیر میشود. بعد از [[مرگ]] و جدایی روح از بدن مادی، انسان به برزخ ورود مییابد که اولین مرحله از آن، [[سؤال قبر]] است که به باور گروهی از متفکران، ناظر به [[بدن مثالی]] است و به باور گروهی دیگر، ناظر به بدن مادی موجود در قبر خاکی است. | ||
بعد از [[مرگ]] و جدایی روح از بدن مادی، انسان به برزخ ورود مییابد که اولین مرحله از آن، [[سؤال قبر]] است که به باور گروهی از متفکران، ناظر به [[بدن مثالی]] است و به باور گروهی دیگر، ناظر به بدن مادی موجود در قبر خاکی است | |||
بر اساس آموزههای اسلامی، این عالَم برای هر دو گروه [[مؤمن]] و غیرمؤمن وجود دارد؛ با این تفاوت که برای مؤمنان، [[بهشت]] و برای [[کافر|کافران]]، [[جهنم]] است. | |||
در برزخ، امکان تکامل و تنزّل توسط رفتارهای اختیاری، از عموم انسانها - به استثنای کودکان - سلب میشود؛ اما با این حال، انسانها به واسطه آثار اعمالی که سابقا در دنیا انجام دادهاند، تکامل یا تنزّل مییابند. | |||
==مفهومشناسی== | ==مفهومشناسی== | ||
برزخ | برزخ به معنای حائل و فاصله میان دو چیز است<ref>راغب اصفهانی، المفردات فی غریب القرآن، ذیل ماده «برزخ»؛ النهایة فی غریب الحدیث، ۱۳۶۷ش، ج۱، ص۱۱۸.</ref> و در اصطلاح فاصله بین دنیا تا برانگیخته شدن در روز قیامت است که از مرگ و [[قبض روح]] آدمی آغاز میشود تا برپایی [[قیامت]] ادامه دارد.<ref>سبحانی، الإلهيات على هدى الكتاب و السنة و العقل، ۱۴۱۲ق، ج۴، ص۲۳۳-۲۳۴؛ محسنی دایکندی، برزخ و معاد از دیدگاه قرآن و روایات، انتشارات مجمع جهانی شیعه شناسی، ص۳۲.</ref> | ||
واژه برزخ در [[قرآن]] کریم، سه بار تکرار شده<ref> سوره فرقان، آیه۵۳؛ سوره الرحمن، آیه۲۰؛ سوره مؤمنون، آیه۱۰۰.</ref> اما تنها در آیه۱۰۰ سوره مومنون به معنای اصطلاحی به کار رفته است<ref>حَتَّى إِذَا جَاء أَحَدَهُمُ الْمَوْتُ قَالَ رَبِّ ارْجِعُونِ لَعَلِّی أَعْمَلُ صَالِحًا فِیمَا تَرَكْتُ كَلَّا إِنَّهَا كَلِمَةٌ هُوَ قَائِلُهَا وَمِن وَرَائِهِم بَرْزَخٌ إِلَى یوْمِ یبْعَثُونَ.</ref>. در این [[آیه]]، [[خداوند]] پس از بیان نابجا بودن درخواست برخی افراد که هنگامرویارویی با [[مرگ]]، خواهان بازگشت به دنیا میشوند، اعلام میکند که اینان تا روز [[قیامت]] در برزخ به سر خواهند بُرد.<ref>محسنی دایکندی، برزخ و معاد از دیدگاه قرآن و روایات، انتشارات مجمع جهانی شیعه شناسی، ص۳۳.</ref><br /> | واژه برزخ در [[قرآن]] کریم، سه بار تکرار شده<ref> سوره فرقان، آیه۵۳؛ سوره الرحمن، آیه۲۰؛ سوره مؤمنون، آیه۱۰۰.</ref> اما تنها در آیه۱۰۰ سوره مومنون به معنای اصطلاحی به کار رفته است<ref>حَتَّى إِذَا جَاء أَحَدَهُمُ الْمَوْتُ قَالَ رَبِّ ارْجِعُونِ لَعَلِّی أَعْمَلُ صَالِحًا فِیمَا تَرَكْتُ كَلَّا إِنَّهَا كَلِمَةٌ هُوَ قَائِلُهَا وَمِن وَرَائِهِم بَرْزَخٌ إِلَى یوْمِ یبْعَثُونَ.</ref>. در این [[آیه]]، [[خداوند]] پس از بیان نابجا بودن درخواست برخی افراد که هنگامرویارویی با [[مرگ]]، خواهان بازگشت به دنیا میشوند، اعلام میکند که اینان تا روز [[قیامت]] در برزخ به سر خواهند بُرد.<ref>محسنی دایکندی، برزخ و معاد از دیدگاه قرآن و روایات، انتشارات مجمع جهانی شیعه شناسی، ص۳۳.</ref><br /> | ||
در [[ | در [[روایات]] واژۀ برزخ به معنای مرحله واسطه [[دنیا]] و [[آخرت]] بهکار رفته است؛ چنانکه در حدیثی از [[امام صادق(ع)]] پس از بیان این مطلب که همۀ [[شیعه|شیعیان]] (حقیقی) در آخرت وارد بهشت میشوند، آمده است: {{حدیث|واللهِ اَتَخَوفُ علیکم فیالبرزخ|ترجمه= سوگند به خدا بر شما در برزخ میترسم}}. سپس در پاسخ راوی که دربارۀ برزخ پرسید، فرمود: {{حدیث|القبرُ منذُ حین موته الی یوم القیامة|ترجمه=(برزخ) همان قبر است از هنگام [[مرگ]] تا [[روز قیامت]].}}<ref>کلینی، الکافی، ۱۳۶۵ش، ج۳، ص۲۴۲.</ref><br /> | ||
بنا بر آنچه در سایر روایات آمده، مقصود از قبر، باغی از باغهای بهشت برزخی یا گودالی از گودالهای جهنم برزخی است؛<ref>دیلمی، ارشاد القلوب، ۱۴۱۲ق، ج۱، ص۷۵.</ref> نه همین قبر خاکی که تن آدمی در آن آرمیده است.<ref>سبحانی، الإلهيات على هدى الكتاب و السنة و العقل، ۱۴۱۲ق، ج۴، ص۲۳۸.</ref> | بنا بر آنچه در سایر روایات آمده، مقصود از قبر، باغی از باغهای بهشت برزخی یا گودالی از گودالهای جهنم برزخی است؛<ref>دیلمی، ارشاد القلوب، ۱۴۱۲ق، ج۱، ص۷۵.</ref> نه همین قبر خاکی که تن آدمی در آن آرمیده است.<ref>سبحانی، الإلهيات على هدى الكتاب و السنة و العقل، ۱۴۱۲ق، ج۴، ص۲۳۸.</ref> |