محمدتقی جعفری: تفاوت میان نسخه‌ها

محمدتقی جعفری در [[درس خارج]] اساتید سطوح عالی حوزه شرکت کرد. سپس در ۱۳۶۳ق به [[نجف اشرف]] رفته و در حالی‌که تنها ۲۳ سالش بود،<ref>جعفریان رسول، جریان‌ها و سازمان‌های مذهبی-سیاسی ایران (۱۳۲۰-۱۳۵۷)، ص۷۲۰.</ref> از محمدکاظم شیرازی، [[اجازه اجتهاد]] دریافت کرد. وی در نجف از محضر [[مرتضی طالقانی]] از نظر تربیتی واخلاقی بهره برد و در سال ۱۳۳۶ یا [[سال ۱۳۳۷ هجری شمسی|۱۳۳۷ش]] پس از یازده سال اقامت در [[نجف]]، به [[ایران]] بازگشت و بیش از یک‌سال در [[مشهد مقدس]] ماند و سپس تا انتهای عمرش در تهران به تحصیل، تدریس و تحقیق پرداخت.<ref>جمعی از نویسندگان٬ گلشن ابرار٬ ۱۳۸۲ش٬ ج۳٬ ص۵۱۵.</ref> او به زبان های عربی و انگلیسی تسلط کامل داشت. {{مدرک}}

* [[محمدرضا تنکابنی]]

* [[میرزامهدی آشتیانی]]  

در [[تهران]]،<ref>جمعی از نویسندگان٬ گلشن ابرار٬ ۱۳۸۲ش٬ ج۳، ص۵۱۰.</ref>  

که استادان او در عرفان٬ [[تفسیر]] و دروس معقول در قم بودند.<ref>جمعی از نویسندگان٬ گلشن ابرار٬ ۱۳۸۲ش٬ ج۳ ٬ ص۵۱۲</ref>  

* [[سید حسن موسوی بجنوردی]]

* [[شیخ محمد کاظم شیرازی]]

* [[سید عبدالهادی شیرازی]]<ref>غروی، مع علماء النجف الأشرف، ۱۴۲۰ق٬ ج۲، ص۵۵۶.</ref>