Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۴٬۲۶۷
ویرایش
بسط تجربه نبوی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←زمینه‌ها و تاریخچه
Mkhaghanif (بحث | مشارکتها) جز (←زمینه‌ها و تاریخچه) |
Mkhaghanif (بحث | مشارکتها) جز (←زمینه‌ها و تاریخچه) |
||
| خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
نظریه بسط تجربه نبوی را وابسته به این دانسته‌اند که از وحی به عنوان یک [[تجربه دینی]] یاد شود.<ref>قائمی‌نیا، [http://pajoohe.ir/__a-36743.aspx «بسط‌ناپذیری تجربه نبوی»]، سایت پژوهه.</ref> سروش نیز از وحی با عنوان «تجربهٔ دینی» یاد می‌کند.<ref>سروش، بسط تجربه نبوی، ۱۳۸۵ش، ص۶.</ref> | نظریه بسط تجربه نبوی را وابسته به این دانسته‌اند که از وحی به عنوان یک [[تجربه دینی]] یاد شود.<ref>قائمی‌نیا، [http://pajoohe.ir/__a-36743.aspx «بسط‌ناپذیری تجربه نبوی»]، سایت پژوهه.</ref> سروش نیز از وحی با عنوان «تجربهٔ دینی» یاد می‌کند.<ref>سروش، بسط تجربه نبوی، ۱۳۸۵ش، ص۶.</ref> | ||
برخی پژوهشگران معاصر معتقدند تجربه دینی بودن وحی، ریشه در تفکرات غربی دارد.<ref>قائمی‌نیا، [http://pajoohe.ir/__a-36743.aspx «بسط‌ناپذیری تجربه نبوی»]، سایت پژوهه.</ref> متفکرانِ | برخی پژوهشگران معاصر معتقدند تجربه دینی بودن وحی، ریشه در تفکرات غربی دارد.<ref>قائمی‌نیا، [http://pajoohe.ir/__a-36743.aspx «بسط‌ناپذیری تجربه نبوی»]، سایت پژوهه.</ref> متفکرانِ عصر روشنگری، تنها علم تجربی را معتبر می‌دانستند و معتقد بودند درستی، بطلان و ارزشمندی معرفت‌های دیگر، تنها به وسیله علوم تجربی سنجیده می‌شود.<ref name=":4" /> این معیار سبب شد آموزه‌های دینی، به خصوص [[وحی]] که پیوستگی بسیار با ماوراء داشتند، پوچ و باطل شمرده شوند.<ref name=":4">نبویان، «حقیقت وحی و تجربه دینی»، ص۴۷</ref> | ||
شلایرماخر، فیلسوف آلمانی و الاهی‌دان پروتستان مسیحی در قرن نوزدهم میلادی،<ref>مجتهد شبستری، «هرمنوتیک و تعدد قرائت‌ها از دین»، ص۱۴۶.</ref> برای رهابخشی [[مسیحیت]] از این نوع اشکالات، نظریه فلسفی [[تجربه دینی]] را مطرح کرد که براساس آن، تجربه دینی، گوهر و اساس دین برشمرده و افکار، عقاید و اعمال دینی جنبه ثانوی دین دانسته شد.<ref>نبویان، «حقیقت وحی و تجربه دینی»، ص۵۱.</ref> | شلایرماخر، فیلسوف آلمانی و الاهی‌دان پروتستان مسیحی در قرن نوزدهم میلادی،<ref>مجتهد شبستری، «هرمنوتیک و تعدد قرائت‌ها از دین»، ص۱۴۶.</ref> برای رهابخشی [[مسیحیت]] از این نوع اشکالات، نظریه فلسفی [[تجربه دینی]] را مطرح کرد که براساس آن، تجربه دینی، گوهر و اساس دین برشمرده و افکار، عقاید و اعمال دینی جنبه ثانوی دین دانسته شد.<ref>نبویان، «حقیقت وحی و تجربه دینی»، ص۵۱.</ref> | ||