بسط تجربه نبوی: تفاوت میان نسخه‌ها

نظریه بسط تجربه نبوی را وابسته به این دانسته‌اند که از وحی به عنوان یک تجربه دینی یاد شود.<ref>[http://pajoohe.ir/%D8%A8%D8%B3%D8%B7-%D9%86%D8%A7%D9%BE%D8%B0%DB%8C%D8%B1%DB%8C-%D8%AA%D8%AC%D8%B1%D8%A8%D9%87-%D9%86%D8%A8%D9%88%DB%8C__a-36743.aspx قائمی‌نیا، «بسط ناپذیری تجربه نبوی»، سایت پژوهه.]</ref> سروش نیز از وحی با عنوان «تجربهٔ دینی» یاد می‌کند.<ref>سروش، بسط تجربه نبوی، ۱۳۸۵ش، ص۶.</ref> تجربه دینی بودن وحی، ریشه در تفکرات غربی دارد.<ref>[http://pajoohe.ir/%D8%A8%D8%B3%D8%B7-%D9%86%D8%A7%D9%BE%D8%B0%DB%8C%D8%B1%DB%8C-%D8%AA%D8%AC%D8%B1%D8%A8%D9%87-%D9%86%D8%A8%D9%88%DB%8C__a-36743.aspx قائمی‌نیا، «بسط ناپذیری تجربه نبوی»، سایت پژوهه.]</ref>

نظریه تجربه دینی، موافقان و مخالفان بسیاری داشته و برای آن اقسام و تعاریف مختلفی نیز ارائه شده است.<ref>قمی، «برهان تجربه دینی»، ص۲۶۶ - ۲۶۹.</ref> برخی تجربه دینی را احساس صِرف یا پیچیده‌ای دانسته‌اند که به شکل‌های مختلف ظاهر می‌شود.<ref>قمی، «برهان تجربه دینی»، ص۲۶۸.</ref> گروهی آن‌را وَجدهای عرفانی بیان‌ناپذیر<ref name=":7" /> و عده‌ای نیز آن‌را تجربه‌هایی که به هیچ یک از تجربه‌های عادی ما شباهت ندارند و در نتیجه بیان‌ناپذیر هستند، تعریف کرده‌اند.<ref name=":7">قمی، «برهان تجربه دینی»، ص۲۶۹.</ref>

عبدالکریم سروش پس از [[نظریه قبض و بسط تئوریک شریعت]] که از زمینی و تاریخی بودن معرفت دینی گفت، به نظریه بسط تجربه نبوی پرداخت و در آن از بشریت و تاریخیت خود دین و تجربه دینی سخن گفت.<ref>سروش، بسط تجربه نبوی، ۱۳۸۵ش، ص۳.</ref>